Finding You My Symphony || SB19 PABLO

CHAPTER 16 - WORRY

PABLO

I was trying to call Liv simula pa kagabi but she's not picking up the phone hanggang sa di ko na matawagan yung number nya.
Wala din yung motor nya sa hotel, halos di ako nakatulog kakaisip at hanap sa kanya. Kaya maaga pa lang nagpunta na ko dito sa unit nya para abangan sya.  Did I do something? Did I say something? Ano?
Halos mabaliw na ko kakaisip.

Tumawag sakin si Mama awhile ago, nakita kasi nila si Liv sa cctv na nakaupo sa labas ng Havre pero umalis din agad kaya mas lalo akong nag alala.

"Nasan ka ba?" Napapahilamos na lang ako ng palad ko sa mukha, di ko alam kung san ko ba sya sunod na hahanapin.

Sa gitna ng pag iisip ko narinig ko na lang ang pagbukas ng pinto, then I saw her.
Same outfit from last night.

"My God.. Liv! San ka ba galing? Pinag alala mo ko!"
Saad ko sa kanya, hindi ko napigilan ang sarili ko kaya napalakas ang boses ko.

"Kagabi pa kita tinatawagan but you're not answering my calls, halos mabaliw ako kakaisip kung nasan ka, anong nangyari sayo, sinong kasama mo, iniwan mo ba ako. Kung ano ano, Liv!"

But instead of saying anything she just stares at me, I see tears forming in her eyes but she wipes it out.

"I'm sorry, Pau." Yun lang ang nasabi nya. "Mag..papahinga muna ako."

Dumiretso sya sa kwarto nya nanghindi man lang lumilingon sakin. Ano bang nangyari?
Sinundan ko sya sa kwarto nya dahil gusto ko sya kausapin talaga, pero humiga na sya sa kama nya, and when she saw me, tumalikod sya ng higa.

"Liv, alam kong may problema.. you can talk to me.."
This time, mahinahon na ko,
I know there is something bothering her at yun ang gusto ko malaman.

"Later, Pau.." mahina pero enough para marinig ko.

Ang dami kong gusto sabihin pero walang lumalabas sa bibig ko, but all I can do is to let her for now.
I close the door and stay at the sofa. As much as I want to talk and comfort her, hindi yun ang personality nya. She's been living on her own bago ako dumating. Siguro, its part na kailangan kong mag adjust, and I will.

Nainform ko na ang iba na nakauwi na si Liv, kahit kasi sila nag alala. Dapat pupunta ako sa 1Z ngayon pero mas pinili ko mag stay na lang dito. I prepare food  for lunch para paggising nya may handa nang pagkain. I tried to be more efficient and productive kahit nandito lang, working on my laptop.

Narinig ko ang pag bukas ng pinto ng kwarto nya, it's almost 2pm past lunch na. Nakita ko naman na nakaligo at bihis na sya.

"Hi, how's your sleep?" Tanung ko,

Siguro di nya iniexpect na nandito ako, baka inisip nya umalis na ko kanina pa.

"Ok naman.. di ka ba aalis or pupunta sa office ngayon?" Tanung nya sakin without moving an inch.

Umiling ako at ngumiti,
"Nope. Gusto ko din mag rest kaya di na ako umalis.."

"O e bakit nandito ka? Sana nagpahinga ka din muna.." pag aalala nya.

Iniwan ko ang laptop ko sa sofa bago lumapit sa kanya, pinakiramdaman ko muna kung kamusta na sya. Yung frustration ng mukha nya kanina pagdating mas umaliwalas na ngayon, I pull her into my arms and hug her, I miss her so much.

"Ikaw ang pahinga ko, Liv.." I whisper. "Now na nandito kana, yakap na kita, I am at peace and rest."

Lalo pang humigpit ang yakap ko sa kanya, ilang sandali ay naramdaman ko na din ang pagyakap nya sakin kaya di ko mapigilang ngumiti. Kahit di nya sakin sabihin, alam kong may mabigat syang problema. Pero handa akong makinig.