A Cannibals Daughter (Hannibal Lecter story) Dutch

001. Het eerste contact

Met een foto van vroeger zit ik op de bank. Op de foto staat een man met een glimlach en een klein meisje in een wit jurkje. Dat kleine meisje ben ik. De man op de foto is mijn echte vader. We zijn uit elkaar gehaald door de politie vier dagen nadat deze foto werd gemaakt. Vader werd in een gevangenis gestopt en ik werd naar een pleeggezin gebracht, waar ik nu nog steeds ben. Mijn pleeggezin zijn echt de aardigste mensen, maar ze zijn te aardig. Vanaf het moment dat ik hier kwam hadden ze medelijden met me en ze denken dat ik vreselijke dingen mee heb gemaakt. Maar dat is verre van waar. De vijf jaren die ik had met mijn vader, waren de beste vijf jaren van mijn zeventienjarige leven. Hij was aardig en zorgde altijd goed voor me. Mensen denken dat hij me pijn heeft gedaan, maar hij zou me nooit met een hand aan raken. Waarom hij weg moest naar de gevangenis wist ik niet tot drie jaar geleden. Hij was een lieve en zorgende vader. Nog iedere dag mis ik hem. Ik weet niet eens of hij me nog zou herkennen na zo lang. Ik weet zelfs niet eens waar hij is. In een gevangenis, maar god weet welke. Ik heb vaak aan mijn pleegouders gevraagd waar hij is, maar ze willen niets zeggen. Ze wouden me zelfs naar een psychiater sturen, omdat ze dachten dat de vijf jaar me schade had gegeven en ik nu wraak op hem zou willen nemen. Maar ik heb geen reden voor wraak. Ik hou van hem. Wat hij ook is. Kannibaal of niet.

"Allison? Is alles goed?". Snel stop ik de foto weg, want als ze hem zien zeggen ze weer dat ik gek ben. "Prima mam". Sarah komt langs me op de bank zitten en lacht naar me. Ze vind het fijn als ik haar mam noem in plaats van Sarah, maar ze is mijn moeder niet. Dus zeg ik het alleen om haar stil te houden. "We moeten even met je praten". "Prima". Ik sta op en loop achter haar aan naar de tafel waar ook Joe zit. Ik ga zitten en kijk blij naar hun zenuwachtige gezichten. "Wat is er aan de hand?". "We hebben een brief gekregen". Wat is daar nou weer speciaal aan? "Ja? Van wie?". "Van iemand zonder naam met jouw naam als ontvanger er op. Aan het gebruik van een potlood en het verzendnummer van de gevangenis in Miami denken we dat het de moordenaar is". Zeg gewoon zijn naam. "Papa?" Zeg ik. Joe legt zijn hand op mijn schouder. Jouw bedoelde ik niet! Ik bedoelde mijn echte papa. Ik zal wel niets zeggen. "We willen weten wat er in staat. En er ook voor zorgen dat jij het kan lezen met onze steun". Trillend geeft Sarah de envelop. Ik denk dat ze bang is. Ze is altijd bang geweest voor papa. Ik maak snel de envelop open. Een brief zit er in die netjes is geschreven met potlood.

"Hallo Allison. Hoe gaat het met je? Ik heb je al jaren niet meer gezien. Ik mis je nog iedere dag. Ik denk ook echt nog iedere dag aan je. Sinds dat ik hier zit mag ik eindelijk één brief sturen. De eerste persoon waar ik aan kon denken ben jij. Hoe gaat het met je opleiding? Ik hoop dat je er in ieder geval een doet". Een scheven lachende smiley staat er langs getekend. "Ik hou het hier bij en hoop je weer een keer te zien. Ik hou van je en mis je.

  - Hannibal Lecter M.D.                                      "

Een traan rolt uit mijn oog en Sarah trekt de brief uit mijn handen. Kwaad kijkt ze me aan waarna ze de brief verscheurt. "Nee!". "Allison, wat denk je wel niet? Geloof jij wat hij zegt? Hij is een psychopaat. Hij heeft geen gevoelens. Hij kan niet van iemand houden". "Echt wel! Hij houd van mij, en ik houd nog steeds van mijn vader!". Ik sta op en ren naar de trap. "Ga naar je kamer en kom niet terug!" Hoor ik Sarah achter me aan roepen voordat ik mijn kamerdeur dicht sla. Kut mensen! Ik haat jullie allemaal! Ik kan jullie wel vermoorden! Als mijn vader hier zou zijn geweest waren jullie al lang dood! Huilend stort ik neer op mijn bed. Waarom ik?! Ik trek de deken over me heen en laat tranen rollen. Ik hou van mijn vader. Als ze dat niet toe laten, zullen ze de gevolgen er van maar eens moeten bekijken.

A/N

Een redelijk kort begin, maar dit is mijn nieuwe story. Ik hoop dat jullie het iets vinden :)

- Wolfann