A Cannibals Daughter (Hannibal Lecter story) Dutch

004. Hannibal Lecter

Ik ga op de stoel zitten die voor de cel van papa staat. Er staat een stoel voor alle cellen hier beneden. Drie dus. "Hallo meisje. Wat kom je hier bij mij doen?" Zegt hij, zonder zijn ogen van zijn tekening op het bureau af te halen. "Ik kwam u bezoeken meneer Lecter". Hij legt zijn potlood neer en staat op. Als hij zich naar me omdraait herken ik zijn gezicht meteen. Nu weet ik zeker dat het papa is. Hij loopt naar de kunststof muur tussen ons en leunt er tegen aan. Even neemt hij de tijd om me van top tot teen te bekijken. "Weet je wat er is gebeurd met de laatste persoon die zo dicht bij mij kwam?". Ik slik en schud mijn hoofd. "Hij kwam om het toilet hierbinnen te repareren. Ik heb zijn lever opgegeten met wat water en hij heeft het nog overleeft voor drie uur na mijn maaltijd. Hij werd gered toen zeven bewakers naar me toe rende en me van hem af haalde. Weet je zeker dat je mij nog steeds wilt bezoeken? Je kunt nog altijd weg hoor". Ik schud mijn hoofd. "Ik wil u wel bezoeken". Hoe is die reparateur eigenlijk in zijn cel gekomen? Er zit helemaal geen deur in. Vreemd. "Je hebt lef. Dat geef ik toe. Waarom ben je hier bij me? Je bent geen oud patiënt van mij, daar ben je veel te jong voor". "Ik wilde u weer eens zien".  Op dat moment zie ik de uitdrukking op zijn gezicht veranderen. "Wat is je naam meisje?". "Mijn naam is Allison". Hij haalt zijn handen uit zijn zakken en legt ze op de kunststof muur. "Allison? Mijn Allison?". Met tranen in mijn ogen knik ik en sta op. Ik loop naar de kunststof muur en leg mijn handen op de zijne. "Allison, wat ben je groot geworden. Je weet niet hoe veel ik je heb gemist". Ik kan amper antwoorden door de dikke tranen die over mijn gezicht lopen. "Papa, ik heb je zo gemi-". Ik kan mijn zin nog niet eens afmaken, of de deur van de gang vliegt open. Mevrouw Serens staat in deuropening en schreeuwt mijn naam. "Allison, ga bij hem weg! Nu!". Ik kijk eerst naar haar en dan naar papa. Zonder emotie kijkt hij me aan, maar ik zie dat hij enorm blij en ongerust te gelijkertijd is in zijn ogen. De ogen verraden altijd hoe een persoon zich echt voelt. "Ga bij dat glas vandaan! Nu!". Ik laat het glas los en kijk naar mevrouw Serens. "Allison, als je daar nu niet weg gaat kom ik je halen". Ik schud mijn hoofd. "Ik ga hier niet weg". Ik kan bijna stoom uit haar oren zien komen zo kwaad is ze. Maar ik kan ook de angst in haar ogen zien. Ze is bang dat mij iets overkomt. Dat hoeft ze helemaal niet te zijn. "Genoeg. Ik laat je halen". Drie bewakers rennen op me af. Ik leg mijn hand nog even op die van papa en dan tillen ze me op. Wat ik niet verwachtte was de doek die ze over mijn mond leggen. Papa bonst op de kunststof muur. "Blijf van haar af!". Langzaam worden mijn ogen zwaar. Verdoving. Dat was te ver.....wach....t....en.....

Als ik mijn ogen open doe zie ik het plafond van mijn kamer. Hebben ze me naar mijn kamer gebracht? Ik wrijf even door mijn ogen en laat een gaap uit mijn mond ontsnappen. Dat spul werkt wel echt. Ik stap uit mijn bed en loop de trap af. Ik zie Joe op de bank naar de televisie kijken en Sarah is in de keuken aan het koken. Als ze zien dat ik beneden ben staan ze allebei op en lopen naar me toe. "Gaat het lieverd?". Ik knik. "Alles is prima". "God zij dank ben je in orde. Dat die man je naar zijn hol heeft gelokt. Ongelofelijk. Wat een psychopaat. Een meisje naar de kelder lokken. We hebben alles gehoord. Over hoe een bewaker je mee nam en je naar hem toe bracht. Hoe hij je enge dingen vertelde en bedreigde, alles. Rustig maar, hier ben je veilig voor die engerd". "Dat is helemaal niet wat er is gebeurd". Sarah pakt me vast en drukt me tegen haar aan. "Rustig maar meisje, je bent nog een beetje verward van het spul dat ze je hebben gegeven. Trace heeft ons precies verteld wat er is gebeurt. Hij bleef er maar op hameren dat het niet jouw schuld was. We geloven hem". Trace? Hij heeft me dus toch nog geholpen. Ik heb het gevoel dat als hij dat niet had gedaan Sarah en Joe niet zo blij waren geweest als ze nu zijn. Ik denk dat dit maar beter is. "Je bent helemaal veilig hier. We eten zo meteen lekker samen en dan is het wel tijd voor je om te gaan slapen". Slapen? "Ik ben net wakker". "Ja, maar het is negen uur in de avond en je zult vast moe zijn". "Nee, dat ben ik niet". Sarah kijkt me kwaad aan. "Je gaat gewoon slapen na het eten. Geen ge maar". Ik til mijn handen op. "Ik zeg al niets meer". Sarah kijkt weer vrolijk en loopt weer naar de keuken. Joe blijft even naar me kijken. "Allison, je bloesje is een beetje omlaag gezakt". Ik kijk snel naar beneden. Inderdaad, je kunt net de randjes van mijn bh zien. Snel trek ik mijn bloesje een beetje omhoog. "Bedankt Joe". Joe knikt en gaat weer zitten. Wacht, hoe heeft hij dat gezien? Was hij nou serieus naar mijn borsten aan het kijken?! Wat?! "Mama, ik hoef geen eten. Ik ga zo wel naar boven". "Weet je dat zeker?". Ik knik hevig en ren de trap op. Ik spring bijna letterlijk mijn kamer in en doe de deur dicht. Ik zal voortaan eens beter gaan letten op Joe.

Een paar weken later zit ik aan de eettafel te lezen, Sarah is naar de yoga en Joe is even in een andere kamer. Ineens voel ik mijn telefoon trillen. Snel pak ik hem en zie de naam Trace staan. Het is een smsje. Ik open hem en lees hem.

"Hai All,

Ik dacht dat ik je dit wel moest vertellen. Gisteravond is er een ontsnapping geweest uit de gevangenis in Miami. Het is je vader. Hij is spoorloos. Ook al is hij je vader, ik heb het gevoel dat je moet oppassen. Doe het alsjeblieft voor mij. Zorg er alsjeblieft voor dat er niets met je gebeurt

Trace"

Ik leg mijn telefoon aan de kant en staar even voor me uit. Papa is vrij. Hij is uit die vieze cel. Uit die vreselijke gevangenis. Hij is vrij. Een glimlach verschijnt op mijn mond, maar word al snel verborgen door een hand die van achter om me heen word geslagen. Ik word van mijn stoel getrokken en spartel zo hard tegen als ik kan. "Stop met terug vechten lieverdje en laat me gewoon doen wat ik wil. Ik wacht hier al jaren op. Die stem klinkt zo anders dan normaal. Als ik mijn gezicht een stukje draai zie ik wie me vast heeft. Joe.

- Heey mensen. Ik ga voor de volgende hoofdstukken wat uitproberen met de lengte van het hoofdstuk, dus het kan zijn dat dingen er vreemd uit zien en nog worden veranderd. Bedankt voor het lezen! :D

P.S. Het volgende hoofdstuk word een beetje anders. Nu begint het verhaal echt. Dit word leuk.