Seducing Danrick Hidalgo (R-18)

Chapter Eighteen

🚬

"THIS IS KIDNAPPING!"

"I don't think so," ngumisi si Danrick. "You came willingly."

"Ang tawag dun napilitan. What do you expect? Na-trapped mo ako dun. Kinasabwat mo pa 'yong pinsan mo!"

Bakit ngayon lang niya naisip na pinsan pala nito si Andrew. Hidalgo sila bes, Hidalgo! Paano niya nakalimutan 'yon?

"Ooops, masama 'yan. Bawal mambitang. Wala kang ebidensya."

"Iyon lang ang nakikita kong dahilan kung bakit kami napapunta sa ganoong sitwasyon. Kinasabwat mo si Andrew. Kaya pala hindi naman umaabot sa maximum speed limit 'yong kaibigan ko, pero may pulis agad na nakasunod."

"Andrew's just doing his job."

"Ah, really?" Pinagtaasan niya ito ng kilay. "Okay, let's say na ginagawa lang niya 'yong trabaho niya. Pero bakit hindi ka kasama? Ikaw itong nakasunod sa 'min. Dapat may speeding ticket ka rin."

Ngumisi lang si Danrick. Iniiwas niya ang tingin dito.

Hindi niya alam kung kaya pa ba niyang gamiting defense ang ginawa nitong pakikipagsabwatan sa pinsan nito at ang trap na ginawa nito para mahuli siya. Alam niyang hindi nun mapagtatakpan kung ano 'yong ginawa niya dito kani-kanina lang.

Sana lang ay nagkaroon siya ng kakayahan para maglaho. Dahil habang palapit sila ng palapit sa place nito, palakas naman ng palakas ang tibok ng puso niya.

"Bakit parang ayaw mo ako makasama? Hindi ba ito naman ang gusto mo?"

Ghad, how kapal!

"Ang yabang mo. I'm not coming with you. Ihatid mo na ako sa bahay ko."

"No, you're coming with me." Tumigas ang anyo ng binata. Naging mabagsik na naman. He's like a wild animal. Iyong tipo na sasakmalin siya anumang oras pag ganoon ang ekspresyon ng mukha nito. But at the same time, mas lalong umaapaw ang sex appeal nito kapag ganoon kaseryoso ang mukha nito. Parang ang gwapo gwapo pa lalo nito.

At iyon ang pinaka-nakakainis. Ang unfair talaga ng mundo. Paano nangyaring ang gwapo pa rin nito sa paningin niya kahit na galit na galit na ito?

"This is kidnapping!"

"Shut up, you're not a kid anymore."

"E, di pignapping! Ano, happy?"

Tumaas ang sulok ng labi ni Danrick at sinulyapan ang katawan niya. Dapat makaramdam siya ng hiya at insecurity. Kumpara naman sa babaeng kausap nito kanina. Sino ba siya? Mas sexy 'yon. Mas nakakalamang sa kanya. Hindi lang bagay ang dalawa, kundi bagay na bagay.

Hindi naman niya ipipilit ang sarili dito. Hindi niya kakalimutan ang pagmamahal niya sa sarili para lang sa isang lalaki.

"Don't say that."

Sa paraan ni Danrick ng pagtitig sa katawan niya, pakiramdam niya napaka-perpekto niya sa paningin. Parang may paghanga.

Ilusyunada!

Napahawak siya sa ulo niya. Ngayon niya naramdaman ang resulta ng kagagahan niya.

"We're here."

Pinukol niya ito ng masamang tingin.

"Don't argue with me, Jeasabelle. Hindi kita pakakawalan hangga't hindi mo ipinapaliwanag sa akin ang ginawa mo doon."

Hindi na siya sumagot. Tahimik na bumaba siya ng kotse nito. Nakakabingi ang katahimikan sa pagitan nila ng binata. Iniwasan niya ang mga mata nito at pinigilan na makasalubong ito ng tingin.