TGIWS: Phoenix Ryler Velasquez's POV (Completed)

Part 42

Part 42

Nasa loob kami ng sasakyan habang tahimik naman si Darlene. I let out a sigh. That girl is giving me the face of her best friend. At alam ko ganoon rin si Darlene, tulala nga, e.

"Are you still thinking about that woman?"

Nilingon niya ako. "Oo, hindi kasi siya mawala sa isip ko." Binalik niya ang tingin sa daan.

"Me either." I was just shocked by that woman. Alam niya kasi ang nickname ni Darlene, hindi ko naman 'yon binabanggit kanina.

"Hindi siya mawala sa isip mo?"

"Yeah-What I mean is about what she said. She knows you and that's makes us shocked." Paglilinaw ko nang maintindihan ang pinupunto niya. "Iyong sinabi niya ang hindi ko makalimutan. Damn, sometimes I'll fix my words."

"Nakakashocked nga naman talaga. Kahit pa na isang word lang 'yon! Nakakapagtaka talaga."

Who wouldn't be?

"Sana makita ko ulit ang babaeng 'yon..." narinig kong sabi ni Darlene.

Nilingon ko siya.

Hindi ba pumapasok sa isip niya na baka buhay ang kaibigan niya?

Binalik ko ang tingin sa daan at saktong pumasok sa isip ko ang parents ko. November 1 is coming... should I visit them today? Para ako lang mag-isa. Sa ibang lugar sa cemetery kasi nakalibing ang ibang relatives namin na namatay.

Si Tita Serine ang nagdecide na sa tabi ng Miranda house cemetery ang kina Mommy at Daddy. Hindi rin alam ng Lola ko kung saan 'yon kaya hindi niya alam kung nakalibing ang Daddy ko.

Niyaya ko naman si Darlene na pumunta sa cemetery at pumayag naman siya. Niliko ko ang sasakyan para doon na dumiretso. Ngayon na rin ang uwi ni Tita Grace together with my siblings or baka nga ay nandito na sila at sa hotel na nag-stay.

"At Miranda's grave. I mean, beside the Miranda graves. It was like a house, you know? Then inside of that house, you'll see their tombstone," sabi ko nang tanungin niya kung saan nakalibing ang parents ko.

"Angas naman no'n. Pati sa kamatayan gusto magkatabi ang Miranda at Velasquez? Baka pag-namatay tayong dalawa gano'n rin."

Huh? Ayoko na magkapitbahay lang kami.

"Who said that we'll gonna be neighbors?" I raised my brow.

"Huh?"

"If you and I died, Miranda. I don't want us just to be neighbors. Gusto ko na isang coffin tayo."

I told her that I want us to be shared in one coffin. Gusto ko siyang kasama sa isang coffin tapos nakahug ako sa kanya o kaya nakahiga siya sa akin or maybe she was hugging me.

Ayoko ng magkapitbahay, ang gusto ko sa isang coffin o kaya magpa-customize na kaya ako for future purposes? Pero pangarap ko iyon, ah! I want to do that with her someday!

"Why? Ayaw mo bang pumunta sa langit kasama ko?" I asked but I realized the way I asked. "Sounds gross." Para kasing iba, parang ibang langit.

Tumingin ako sa daan. Baka kasi mabangga kaming dalawa tapos mapaaga na magshare kami sa coffin.

Bumili kami ng flowers for my parents. Binuksan ko ang pinto para lumabas siya. Hawak niya ang bulaklak nang pumasok kami sa house cemetery.

Nakatingin pa ako sa phone ko dahil may nag-message. The one I asked if they could put a fake body into the coffin, and he said, yes. Pwede gumawa using wax.

Ang daming pumasok sa isip ko tungkol sa pagkamatay ni Almendral.

What if he's alive? What if he survives?