South Boys #3: Serial Charmer

Chapter 2

"SLOW KA."

Umusod pa si Isaiah at yumuko para mas makita ang reaksyon sa aking mukha.

"Napakatagal na pero ngayon mo lang ako napansin. Ngayon ka lang naguwapuhan sa akin."

Napakurap-kurap ako nang lampasan na ako ni Isaiah. Ha? Naguwapuhan sa kanya? Ngayon ko lang na-realize na naguguwapuhan nga talaga ako sa kanya. Pero bakit? Dapat ay kina Daddy, Kuya Vien, at Eli lang ako maguguwapuhan. Wala dapat ibang lalaki na pwedeng kumuha sa atensyon ko—

"Contamina," tawag ng next subject teacher dahil nakatulala pa rin ako sa may pinto.

"S-sorry po, Ma'am..." mahinang sabi ko at pumasok na sa loob.

Pagkaupo ko ay kinalabit ako ng aking katabi sa kanan na si Rosethel Torres. "Vi, lamang ako sa 'yo ng one point sa exam kanina. 12 ako."

Tiningnan ko lang siya at hindi sinagot kahit tango.

Ngingiti-ngiti pa rin si Rosethel. Proud na proud talaga siya sa tuwing nauungusan niya ako sa kahit anong bagay.

Si Rosethel Torres ay isa sa mga kaibigan ko mula Grade 7. Hindi ko na matandaan kung paano ko siya naging kaibigan gayung bihira ko naman siyang kausapin. Maganda siya, palaayos, at madalas na muse rin. Kaya lang kapag magka-klase kami ay nauuwi siya sa posisyon na 'Secretary'.

"Nag-pm pala sa akin si Doralyn. May hair roller daw siyang dala. Magkulot tayo mamayang break," yaya niya sa akin.

Hindi lang si Rosethel ang kaibigan ko. Hindi ko na rin maalala kung kailan nangyari pero sina Doralyn Poblete at Paula Epiritu ay mga kaibigan din. Kami nga lang nina Rosethel at Paula ang magkaklase ngayon dahil napunta sa kabilang section si Doralyn. Pinupuntahan lang kami nito tuwing break.

"Ano? 'Wag na tayo kumain sa lunch, ha? Magkulot na lang tayo ng buhok."

Hindi pa rin ako nagsasalita ni tumango sa kanyang pagyaya ni Rosethel, pero sanay na siya na ganito ako. Saka kapag naman may mga plano sila ay wala rin naman akong nagagawa kundi ang sumama sa kanila.

Pagsapit ng lunch break ay lumapit na sa amin si Paula. Dito sa pwesto namin kami magkukulot ng buhok, sa Row 4 at bandang likurang bahagi ng room kung saan hindi gaanong pansinin sa harapan.

Ang hindi namin kaklase ngayong year na si Doralyn ay pumasok sa room na dala ang kikay pouch niya at ang pangkulot ng buhok. Sa aming apat ay ang babae ang bukod-tanging malaman. Chubby siya kaya mahilig siyang mag-contour ng mukha.

Pagkalapit sa amin ay nagsalita si Doralyn. "Hindi ba muna tayo kakain?"

"Pwede ba ang taba mo na, pagkain pa rin ang nasa isip mo!" singhal ni Rosethel sa kanya.

"Kaya nga ang pangit na niyang bruhang 'yan!" sabi naman ni Paula.