KAHIT WALANG TULONG MO, MAKAKAIN MAG-ISA ANG ANAK KO.
Alam ko naman iyon. Binitiwan ko ang kutsara at nanliliit ang pakiramdam na napayuko ako. Alam ko na ilang taon na si Vien, marunong na itong mag-isa na kumilos at kumain.
Pormal ang mukha ni Isaiah na nagbawi na sa akin ng tingin. He started eating as if I was not in front of him.
Vien who was sitting next to me also started eating. Nagpapakitang gilas na kaya na talagang kumain mag-isa. Ako sa kinauupuan ay hindi malaman ang gagawin. Para akong display lang sa tabi nila na hindi gumagalaw.
Mga tatlong minuto ang nagdaan nang biglang kumalam ang tiyan ko. Hindi pa nga pala ako kumakain. Sa excitement ko na makapunta ay rito ay umalis agad ako sa bahay kanina. Hindi ko na naisip na sumubo muna ng kahit ano.
I wanted to eat, too. Kumakalam na ang tiyan ko.Maski tubig ay hindi pa ako umiinom mula kanina. Nakadagdag pa sa gutom ko ang amoy ng ulam nilang escabeche. Paborito ko ang lutong iyon ni Mama Anya. But what should I do? Alangan naman basta ako kumain dito.
Sana ay bumalik na si Mama Anya at utusan ulit ako na kumain. Sana magalit ito na hindi pa ako kumakain, para may dahilan ako na mapilitan kumain.
Patuloy naman sa pagkain ang mag-ama. May sounds pa ang pagkain ni Vien. "Umn, yummy!"
Napalunok ako at sakto pa na tumingin si Isaiah sa akin. Tumaas ang isa niyang kilay. Napaiwas naman ako ng tingin.
Kunwari ay inasikaso ko na lang si Vien. "Baby, dahan-dahan. Gusto mong tubig?"
"Mommy!" puno pa ang bibig nito nang magsalita. "Bat di pala pow ikaw nakaen?" Ngayon lang nito napansin.
Ngumiti ako. "Busog na kasi ako basta makita kitang kumakain..."
"Pow? Puwede ba 'yon? Nakain aku pero ikaw mabubusog? Luh, magic!" Namimilog ang mga mata ng bata, namumualan ang bibig.
"Kulitis, hindi dapat nagsasalita pag may laman ang bibig," saway ni Isaiah rito sa patag na boses.
Nag-thumbs up si Vien sa ama at bumalik na ulit sa pagkain.
Nang maghinang muli ang mga mata namin ni Isaiah ay ang lalaki na ang naunang mag-iwas ng tingin.
Pagkatapos nilang kumain ay nanguna ako na magligpit ng mesa. Pagpapatungin ko na sana ang mga plato nang kunin ni Isaiah ang plato niya at dalhin iyon sa lababo.
Pagbalik niya ay kinuha niya ang pitsel para ibalik sa ref. Lumapit ako sa kanya at alanganin na nagsalita, "Isaiah, a-ako na. Magbihis ka na muna..."
Hindi siya sumagot. Inilapag niya lang pabalik ang pitsel sa mesa imbes na sa akin iabot. But at least, para na rin niya akong pinayagan na magligpit ng pinagkainan.
Pumasok si Mama Anya sa pinto. May bitbit itong maliit na aso sa braso. Isa sa mga alaga nila. Tumingin ito sa amin ni Isaiah. "O tapos na kayo?"
YOU ARE READING
South Boys #3: Serial Charmer
RomanceShe may be beautiful, but she is aware that she's quite the airhead and is pretty dense. As such, Vivi masks her weaknesses behind a snobby and haughty façade. Then she meets Isaiah, who sees through her from the get go, an existence that threatens...
