ÖNEMLİ 🙌🏻🙌🏻🙌🏻
EĞER BU BÖLÜMÜ OKUYORSANIZ ZATEN İKİNCİ BÖLÜM OLDUĞUNU ANLAMIŞSINIZDIR. DOKUZUNCU BÖLÜMÜN ALTINDAKİ BÖLÜMDEN BAŞLAYIP TEKRAR BURAYA GELİNNNN.
Timimle dik ve sert adımlarla koridorda yürüyorduk. Albay timle tanışacaktı. Kapıyı tıklatarak açtım ve hepimiz sırayla tekmil verdik.
"Hoş geldiniz çocuklar . Hayırlı olsun." Tebessüm ederek gözlerini hepimizin üzerinde gezdirdi.
" Hoş bulduk." Dedim timin adına. Albay diğer timleri , komutanları falan filan anlattı ama dinlemedim. En sonunda konuşma faslı bitti o kadar sıkılmıştım ki odadan kaçarcasına çıktım. Bana ayrılan odaya ilerledim ve çantamı bırakarak anında dışarı çıktım. İlk günden içtima yaptırıp parkurları görmeliydim. Timim beni tanıyor olacaktı ki hepsi bahçede esas duruşa geçmiş beni bekliyordu merdivenlerden indim. Benimle birlikte bir kaç komutan daha içtima yaptırıyordu. Şu ilk geldiğimde gördüğüm Binbaşı da.
"Tiiiim rahat !" Bağırarak tüm gözlerin bana dönmesini sağlamıştım, utansamda belli etmedim. Oldukça düzenli bir şekilde tim rahat pozisyonuna geçti. Parkura kısa bir bakış attım kimse yoktu. "İlk günden bir parkuru yoklayalım ha?" Dedim gür bir sesle. "Kim benimle yarışmak ister?" Sırıtarak söylediklerim karşısında timden kıkırdama sesleri geldi. Sanırım onlarda ilk Mersin maceramızı hatırlamışlardı.
(2 yıl altı ay önce )
"Kim benimle yarışmak ister?" Diye sorduğumda Tüm tim el kaldırmıştı. "Emin misiniz?" Diye sorduğumda ise hepsi kafasını salladı. Günah benden gitti der gibi bir hareket yapıp başla komutunu verdim. Onlar henüz koşarken ben sürünmeye devam ederek ayağa kalkıp geriye kalan üç farklı engel ve yaklaşık otuz km'lik yolu daha tamamlayıp parkuru bitirmiştim. En hızlısı ise Güven olmuştu. Ama o da son parkurdaydı daha otuz km'si vardı.
(Şimdiki Zaman )
Timimle gülerken arkamdan bir ses geldi .
"Ben isterim Binbaşım." Dedi bu sesi tanımıştım Karan Binbaşı.
" Emin misiniz?" Dedi timimdekiler Karan 'a küçümseyici bakışlar atarken. Arkamı döndüğümde aynı bakışları Karan'ın timindekilerde bana gönderiyordu ancak umursamadım. Hatta güldüm.
" Oldukça." Diyerek timimin sorusunu cevapladı Binbaşı. Peki...
Ne bu celal bu şiddet!
Haklısın gibi gibi.
"Başlayalım o zaman." Dedim ve önden parkura ilerledim. Uzun ve yorucu bir parkurdu ayrıca Mersin'deki parkurdan daha büyük ve zorlu görünüyordu. İkimizde birbirimize son bir bakış attık.
" Başla !!" Anıl , Anıl kardeşim senin doğum haberini veren ebe çok mutsuz. Kulağımın dibinde bağırıyordu ya!
Koşmaya başladım. O da hızlıydı , benim kadar olmasa da idare eder yani. İlk parkura geldiğimde aramızda iki metre falan vardı. Sürünmeye başladım.
"Alışığız zaten sürünmeye." Dedim kendi kendime.
Yaklaşık bir beş metre daha süründükten sonra ayağa kalktım. Aynı an da kalkmamızla hızımı arttırdım. Daha hızlı koştum çok hızlı , şöyle açıklayabilirim kıçıma jet taksam bu kadar hızlı koşamazdım.
(On beş dakika sonra)
"Bitmiyor Binbaşım bitmiyor." Dedim Karan 'ı manipüle edebilmek için. Ne yapmaya çalıştığımı anlamış olacak ki minik bir kahkaha attı.
YOU ARE READING
BİNBAŞIM
Short Story"Ne bekliyordun?" "Hiçbir şey beklemiyordu-." Cümlemi tamamlamama izin vermedi. "İki güzel söz, bir güzel bakış, iki sarılış. Başka! Başka ne oldu! Ne bekliyordun seni seveceğimi falan mı?" Güldü alayla. İnanmak istemedim. Böyle sözler edecek kadar...
