"SENİ YERLERDE, GÖKLERDE,
BULAMAZ İKEN, BENDE GİZLİ OLDUĞUNU, SEZENLER OLMUŞ,
DUMLU DUMLUYMUŞSUN,
YÜREĞİMDE,
KIMIL KIMILMIŞSIN BİLEKLERİMDE."
Güven yatağında uzanmış tavana bakarak şarkıyı mırıldanıyordu. Eskiden çok türkü,şarkı söylerdi. Ama eskiden, Zeynep'i gidene kadar... Güven eskiden İzmir de görev yapıyordu. Orada albayın kızı Zeynep'le tanışmıştı. O güzel yeşil gözleri, o mis gibi kokusu, bayrağı kadar al yanakları yok muydu Zeynep'in. Onun için ölürdü de öldürürdü de. Çok aşıktı Zeynep'e avukattı, bürosunu bile açmıştı mutluluğunu yaşayamadan büro açılır açılmaz hain bir saldırıya uğrayıp şehit olmuştu. Şehitler ölmez, vatan bölünmez derdi. Güven'in tek bekleyeni oydu ne bir ailesi ne de timinden başka dostu vardı o zamanlar. Yetimhane de büyümüştü Güven. Çok kez kırılmış yaralanmıştı. Ama Zeynep'inin ölümü öyle büyük bir acı vermişti ki ona İzmir'den Mersin'e onu unutmak için gitmişti Güven herkes iyi sanıyordu da işte kimse bilmiyordu ki...
Genç adam öyle dalgında ki kapısının önüne oturmuş ağlayarak onu dinleyen Anıl'dan bir haberdi. Güven'in sandığının aksine onu en çok Anıl anlıyordu. Onun da ciğeri yanıyordu. Daha fazla dayanamadı yüzünü silip odaya girdi. Güven kafasını kaldırılıp ona baktı.
"Abim hadi gel biraz yürüyelim." Güven kafasını olumsuz anlamda sallayıp ayağa kalktı.
"Geç oldu herkes uyudu zaten sen de yat zıbar lan kerata!" Güven Anıl'a kızgın bakışlar atarak mutfağa gitti su içip o da odasına dönüp yatağının içine girdi bu gece uyuması daha kolay olacaktı çünkü yorulmuştu.
☘️☘️☘️
Sabah beşte ki alarmımı kapatıp timi uyandırdım artık askeriye de kahvaltı ederdik. Herkes uyanmıştı üniformamı üzerime geçirip yakasını öptüm sanırım bana en çok yakışan şeydi. Kapıya çıktım tim benim arkamdan gelirken Anıl bana seslendi.
"Abla, senle geleyim miiiiii?" Kafamla onayladım o kadar tatlı abla demişti ki kolumu kaldırıp omzuna atıp onu biraz kendime çektim. Güven biraz dalgın gibiydi anlamıştım.
"Güven sen de bizimle gel Çağlar sende Koray'la git istersen." Çağlar ve Güvenden de olumlu cevap alınca binandan çıktım.
"Komutanım, artık bir lojmana geçmemiz lazım." Koray doğruyu söylüyordu burası o kadar da güvenli değildi.
"Ayarlarız onu bir şekilde." Arabalara dağıldığımızda Anıl telefonunu hemen arabaya bağlayıp şarkı aradı.
"Komutanım siz söylersiniz di mi." Güven bana beklenti içinde bakarken onu kırmadım.
"Sen de eşlik edersen neden olmasın?" Gülümsedik.
"E ne açayımmm?" Anıl'ın sorusuyla aynadan Güven'e baktım.
"Kerkük Zindanı olur." Anıl türküyü açtığında biraz bekledikten sonra arabayı bir melodi kapladı. Anıl camları açıp çoktan Koray'a el kol hareketi yapmaya başlamıştı bile.
"KERKÜK'ÜN ZİNDANINA ATTILAR BENİ'
KERKÜK'ÜN ZİNDANINA ATTILAR BENİ,
MAZLUMLAR SÜRÜSENE KATTILAR BENİ,
MAZLUMLAR SÜRÜSÜNE KATTILAR BENİ." Araya müzik girdiğinde Anıl bize hayranlıkla bakmaya başlamıştı bile.
"BİR YANIM DAĞLADILAR ATEŞLE ANNEM,
BİR YANIM DAĞLADILAR ATEŞLE ANNEM,
NE SUÇUM NE GÜNAHIM YAKTILAR BENİ,
YAKTILAR BENİ,
NE SUÇUM NE GÜNAĞIM YAKTILAR BENİ,
YAKTILAR BENİ. Askeriyeye yaklaştığımızı fark eden Anıl sesi kıstı. Yanımızdaki Koray ve Çağlarda Anıl'ın bakışlarına eşlik etti. Arabayı park edip indiğimizde Türk timi de gelmişti.
YOU ARE READING
BİNBAŞIM
Short Story"Ne bekliyordun?" "Hiçbir şey beklemiyordu-." Cümlemi tamamlamama izin vermedi. "İki güzel söz, bir güzel bakış, iki sarılış. Başka! Başka ne oldu! Ne bekliyordun seni seveceğimi falan mı?" Güldü alayla. İnanmak istemedim. Böyle sözler edecek kadar...
