Bana çok kızmayın olur mu?
İyi okumalar ❤️
Oy ve yorum yapmayı unutmayınnnn
Arabamı park edip aşağı indim. Binaya girip merdivenleri çıkmaya başladım. Kapıya ulaştım. Zili çalarken Çağlar'ın bu sabah verdiği anahtar aklıma geldi.
Neyse artık.
Çağlar yorgun suratıyla kapıyı açtı. Hemen ona uzanıp sıkıca sarıldım. Özlemiştim bal kızı.
"Hoşgeldiniz komutanım."
"Hoşbulduk. Ben direk uyuyacağım iyi geceler." Çağlar kafasıyla beni onaylayıp hiç konuşmadan odasına gitti. Markete gittiğimi söylemiştim. Sormadı unutmuştu muhtemelen. Dediğimi yaptım üniformamı çıkarıp siyah pijamamı giyindim. Karan Binbaşının üstümde gördüğü pijamayı değil.
🫠
Askeriyenin çevresindeki 6. turumuzu da tamamlamıştık. Karan Binbaşı Peker'e benim eğitim yaptırmamı, kendisinin katılamayacağını söylemiş ve bana iletmesini istemişti. Bir kaç tur daha koştuk. En zevzek olanlardan bile çıt çıkmıyordu. Bu sessizliği ben bozdum.
"İçelim mi bu akşam?" Güven dünden razı gibi hemen onayladı. Anıl, Mercan'a baktı onay almak ister gibi.
"Bende gelirim." Bu ses Mercan'a aitti. Anıl'da onun hemen ardından konuştu. Elif ise Peker'e baktı. Peker kabul edinde Elif'de kabul etti. Ardından Çağlar. Çağlar'ın kabul etmesini beklemiyordum. İlk geldiğimiz günden beri Elif'le anlaşamamıştı zaten genel olarak sevmedi kişilerin yanında bulunmazdı. Fazla takılmamaya çalışarak Samet ve Koray'a baktım. Hâlâ koşmaya devam ediyorduk.
"Ben gelirim."
"Bende." Anıl bir şey sormak istiyormuş gibi bakıyordu.
"Sor."
"Karan Binbaşı da gelecek mi?" Yüzü varsa gelsin demek vardı da.
Dağa kaçtı?
Aynen ondan.
"İsterse gelir. Davet etmemize gerek yok." Kısaca kestirip attım. Onun hakkında konuşmak bile beni geriyordu. Yanıma gelip konuşmaya tenezzül bile etmemişti!
Zaten bunu istemiyor muydun? Yüzünü görmemek, sesini duymamak.
Evet bunu istiyordum. Yüzünü görmemek, sesini duymamak...
Ne saçmalıyordum ben yahu! İşime odaklanmalıydım.
"Geç sıraya ikişerli guruplara ayrıl! Sonra minderlere." Herkes önümde inci gibi dizilmişti. Yakın dövüş yaptıracaktım. Çağlar'la Elif, Anıl'la Mercan, Peker'le Koray, Samet'le Güven dövüşecekti. Üzerimdeki bakışları her ne kadar hissetsemde etrafıma bakmadım. Herkes sırayla minderlerin üstüne geçti. "Başla!" Hepsi ilk hamleyi yaparken ben aralarında dolaşıyordum. Dudaklarımı ıslatarak etrafıma baktım. Tam o sırada oldukça yüksek rütbeli komutanların Karan'la konuştuğunu gördüm. Gözlerim yanlarına kaydığında elleri kelepçelenmiş Karan Binbaşının sevgilisini.
ELLERİ BAĞLANMIŞ KARAN BİNBAŞININ SEVGİLİSİNİ?!
ELLERİ BAĞLI?
YÜKSEK RÜTBELİLERİN YANINDA!
NE OLUYO BU AŞAĞILIK YERDE?!!
Karan'ın bakışları bana döndü bir kaç saniye duraksadı. Ben ondaki bakışlarımı çekip komutanlara baktım onların da bana baktığını fark ettiğimde hızlı adımlarla yanlarına yaklaşık yüksek seste tekmil verdim.
YOU ARE READING
BİNBAŞIM
Short Story"Ne bekliyordun?" "Hiçbir şey beklemiyordu-." Cümlemi tamamlamama izin vermedi. "İki güzel söz, bir güzel bakış, iki sarılış. Başka! Başka ne oldu! Ne bekliyordun seni seveceğimi falan mı?" Güldü alayla. İnanmak istemedim. Böyle sözler edecek kadar...
