DETECTIVE FILES. File 3 (COMPLETED)

CHAPTER 53: EYES, NOSE, LIPS (Part 2)

Chapter 53: Eyes, Nose, Lips (Part 2)

Makikita nila ako! And there's no other way to escape! I almost stop my breathe when he lean down upang pulutin ang panyo na nasa paanan ni Math!

I closed my eyes and waited for him to pick up the hankerchief ngunit napatigil siya nang may tumawag sa pangalan niya.

"Gray! Math!"

Napahinga ako nang malalim nang sa halip na pulutin ay tumayo si Gray. I was saved by the bell! Thanks to Jeremy!

"Jeremy! Saan ka ba galing?"

Bago pa man nila ako mahuli ay gumapang ako sa ilalim ng mga bakanteng upuan. Hindi pa ako handang makaharap sila— not now. Masakit makita na silang tatlo na lamang ang gumagawa ng mga dati'y ginagawa namin. Nagulat ang kabilang mesa nang bigla akong sumulpot mula sa paanan nila at agad akong humingi ng paumanhin at tumakbo papunta sa CR.

Nagkulong ako sa isang cubicle at nagsimulang umiyak. I felt so alone. Lahat na lamang sila ay naniniwala na naimpluwensyahan nga ako ng STX2. But I am very certain that I am not... Kahit pa sabihing isa sa epekto ng droga ay ang kawalan ng alaala. Hindi... Hindi ako ang gumawa niyon!

Kahit na ayaw ko kay Detective Adler, masakit pa ring isipin na maging siya ay naniniwala na ako nga ang responsable sa lahat ng nangyari. I felt so alone and it sucks to felt such when there are so many people around you. Sana pala ay nanatili na lamang ako sa bahay ni Victoria. I shouldn't have felt this way. I became sadder than I was the other day.

Hindi ko alam kung gaano ako katagal sa loob ng CR. There were four cubicles inside at nasa pinakahuli ako. I know people wouldn't mind if I will stay here a little longer. I was about to open the door ngunit hindi iyon mabuksan. Tinulak ko iyon but it was stuck. Pagkatapos ay bigla na lamang namatay ang ilaw at nagkagulo ang mga tao. Mula sa banyo ay naririnig ko ang pagkamatay ng musika sa labas at ang sigawan ng mga tao.

I began to panic nang magsigawan ang mga nasa ibang cubicle at agad na lumabas. I tried pushing the door again ngunit gaya ng unang subok ko ay hindi ko ito mabuksan.

Napatigil ako sa pagtulak sa pinto nang makarinig ako ng umiiyak na boses. "Maawa ka sa akin Emily!"

The malapit lamang ang boses na iyon kaya marahil ay nasa loob pa rin ng CR ang pinanggalingan ng boses na iyon. Nakarinig ako ng mga yabag kaya nanatili akong tahimik.

"Naawa ba kayo ni Dwight kay Emily nang pinagtaksilan niyo siya?" Tanong ng isa pang boses.

Emily? Dwight? Iyon din ang mga pangalang binanggit nina Math at Gray kanina! Tama nga si Gray! It was not a curse but someone was staging the murder that way.

"I-ikaw? Akala ko..."

"Hindi ko na kailangang ipaliwanag sa'yo ang lahat. Susunod ka na rin kay Dwight!"

Nagmakaawa ang babae ngunit wala akong narinig na reaksyon mula sa kausap nito. Patuloy lamang ang pag-iyak nito. Napahigpit yata ang hawak ko sa doorknob at bahagya itong nabuksan. Great, ngayon pa talaga ito bumukas gayong kanina ko pa gustong lumabas!

Kahit madilim ay natanaw ko ang dalawang pigura mula sa 'di kalayuan. Mula sa maliit na siwang ng pinto ay nakita kong lumapit ang isang pigura sa umiiyak na babae sa pader. That someone was holding a device with a red baffling light at itinapat iyon sa babae! Mula sa pulang ilaw ay bahagya kong naaninag ang mukha ng salarin. The girl shouted for help at sa takot ko ay muli kong naisara ang pinto!

Her scream lasted only for a while at may narinig akong tunog ng tila katawang bumagsak sa sahig. Madilim pa rin ang paligid at malakas ang paghinga ko. The darkness and the murder I just witnessed weakend my knee kaya napaupo ako sa toilet bowl.