KALINTI

17. Bölüm: ŞEYTAN İNİ

Midlake - Acts of Man

KATATONIA - Omerta

Blackfield - Pain

(Bölüm parçalarının hepsini dinlemenizi tavsiye ediyorum.)

17.Bölüm: ŞEYTAN İNİ

2005

Küçük Karmen duvardaki saate bakıyordu. Uzun olan hızla geçiyordu ama annesi bir türlü gelmiyordu. Sonra kısa olanda geçiyordu ve annesi yine gelmiyordu. Karmen annesinin bir daha gelemeyeceğini biliyordu ama küçük aklı bunu kabullenmek istemiyordu. Özlem ve ölümle tanışmak için çok küçüktü ve küçük bedeni acı çekiyordu.

Sürekli değişen kadınlar bakıyordu ona ve hiçbirini sevemiyordu Karmen. Annesinin özleminin yanı sıra babasını da özlüyordu. Babasını artık hiç göremez olmuştu. Üstelik burada hiç arkadaşı yoktu. Çok yalnız hissediyordu.

Son dadısı fazlasıyla tembel bir kadındı ve Karmen'e hiçbir şekilde yararı dokunmuyordu. Karmen bu kadınları değil, annesi istiyordu. Annesini sonsuzluğa uğurladığı yatakta küçük bedeni hıçkırıklarla titriyordu.

"Küçük insan! Yine neden zırlıyorsun?" Karmen küçük ellerini yüzünden çekti, karşısındaki daha önce bir kere gördüğü adama baktı.

"Annemi özledim," dedi hıçkırıkları arasında.

"Özleyeceksin, çok özleyeceksin ve canın çok yanacak. Sonra bir gün bakacaksın ki hâlâ özlüyorsun ama artık acımıyor." Haris küçük kızı izliyordu sık sık. Evde ona bakan kadın, bu küçük insanla hiç ilgilenmiyordu. Hatta yemek bile vermiyordu küçük insana, sürekli uyuyor ve kendiyle ilgileniyordu. Bu Haris'i öfkelendirmişti ve o sinir bozucu kadının biraz kanını içerek biraz korkutarak evden göndermişti.

"Aç mısın?" diye sordu küçük insana, bugün hiçbir şey yemediğini biliyordu. Küçük Karmen konuşmadı, sadece kafasını iki yana salladı.

Karmen arkasını dönüp giden adamı izlerken yine ağlamaya devam etti. Annesinin kokusu burnuna doluyordu. Küçük bacaklarını kendine çekmiş, küçük başını da bacaklarına gömmüştü. Kömür karası saçları, beyaz teni, badem şeklindeki kara gözlerindeki kızıllıkla bir çizgi film karakteri gibiydi. Herkese kendini sevdirebilen, minik bir kız çocuğuydu Karmen.

Haris küçük insanın yanına elinde bir tepsiyle döndü. Kızın yanına yavaşça oturdu. Tepsiyi yatağa koydu ve küçük insanın önüne itekledi. Karmen başını kaldırdı, yanındaki tepsiye baktı. Karnı gurulduyordu, çok acıkmıştı. Küçük diliyle dudaklarını yalayarak önündeki yiyeceklere baktı.

"Seyretmen için getirmedim." Biraz daha önüne itekledi Haris tepsiyi. Karmen yatakta bağdaş kurdu, tepsideki yiyecekleri hızla yemeye başladı. Haris onun bu hâlini izleyince belki de öldürmeliydim o kadını diye düşündü. Küçük bir insan bu kadar aç bırakılmamalıydı.

Karmen büyük bir iştahla tepsideki her şeyi silip süpürdü. En sonda ballı sütünü içti. Sütün içinde bal olduğunu fark edince gülümsedi Karmen neşeyle.

"Bunun içinde bal var!" dedi minik Karmen coşkuyla. Haris küçük bir insanı mutlu etmenin ne kadar kolay olduğunu düşündü. "Annemde bal koyardı, boyum çok uzun olsun diyeymiş" diye konuştu küçük insan, kelimelere tam dili dönmüyordu ve bu ona ayrı bir sevimlilik katıyordu.

Yemeğini ve sütünü bitirince ayağa kalktı. Banyoya gitti küçük adımlarla elini yıkamaya çalıştı ancak boyu yetmiyordu. Haris tepsiyi yere koydu, küçük insanın peşinden gitti. Bir süre çabalarını izledi ve en sonunda dayanamayarak koltuk altlarından kaldırdı küçük insanı. Karmen ağlamayı çoktan bırakmıştı ve şu an iyi hissediyordu.