KALINTI

19.Bölüm: KARMEN

LANA DEL REY - CARMEN

Sleep Dealer - The Way Home

19.Bölüm: KARMEN

Tüm hayatımın yalan olduğunu hissettiren varlık karşımdaydı. Ona bir sıfat veremiyordum: Canavar, vampir, hayalet...Ona sadece Haris diyebiliyordum. Haris, şeytanın isimlerinden biri. Şeytanın, şeytan olmadan önceki ismi. Karşımda bir iblis mi vardı? Bu artık bana hiç de imkânsız gibi gelmiyordu. Burası sadece bir ev değildi, burası bir kale değildi, burası imkânsızlıklar bölgesiydi.

Dünya değildi sanki, burası cehenneme açılan bir kapıydı. Cennet olamayacak kadar kötü, Araf olamayacak kadar karanlık dolu, cehennem olmayacak kadar soğuktu. Burası cehennem kapısıydı. Ve Haris o kapının zebanisiydi.

Bu eve geldiğimden beri en iyi yaptığım şeyi yaptım. Gözümün önündeki şeyi görmemezlikten geldim, boşluğa bakar gibi davrandım. Karmen'e döndüm tekrar.

"Ne oldu? Haris'i mi gördün yine?" Bakışlarını sırtımda hissediyordum, tenim karıncalanıyordu. İçimde korku filizlenirken karşımdaki küçük kadını koruma içgüdüm daha ağır basıyordu.

Karmen yüzüme baktı kısa bir an, sonra yine aynı noktaya baktı. Yutkundu, dudakları kurudu.

"B-ben odama çıkacağım." Karmen koşar adımlarla salondan çıktı. Haris'in sesini duyuyordum. Yanımdan bir karartı geçti, sonra ise Haris tam karşımda durdu. Simsiyah gözlerini kısmıştı, sert bir yüzü vardı, bir mermer kadar beyazdı ve teninden yayılan soğukluğu hissediyordum. Yürüyen bir ceset gibiydi.

Tam karşımda duruyordu, çok yakınımdaydı, yüzümü uzunca inceliyordu. Karşımdaki yaratığın neler yapacağını bilmiyordum ama bir kısmını yaşamıştım. Zihinle oynamak, kan içmek gibi can yakıcı özellikleri vardı. Derin derin nefes alıp veriyordum elimde olmadan.

Yüzüme bir süre düşmanca baktı, ikimizde hiçbir tepki vermiyorduk. Birden arkasını döndü ve uzaklaştı. Karmen'in yanına mı gidiyordu? Peşinden hemen mutfaktan çıktım ancak yoktu. Sanki birden yok olmuştu.

***

Uyuyamıyordum. Bu evde bir daha uyumam mümkün değil gibiydi.

Sabah olmuştu ve ben bir dakika bile dalmamıştım. Sadece Karmen'i ve o yaratığı düşünüyordum. Yataktan çıktım, sigaramı yakacaktım ki vazgeçtim. Geceden beri kar yağıyordu ve yerler karla kaplanmıştı.

Banyoya girdim, ardından üzerimi değiştirdim. Karmen'i bu evden uzaklaştırmam gerekiyordu. Odamdan çıktım, Karmen'in odasının önünde durdum. Kapıyı yavaşça araladım. Karanlık odada göz gezdirdim, yatakta uyuyan bir Karmen görmeyi bekliyordum ama beklediğimi bulamadım. Yatağı boştu.

İçim sıkıldı, içime çektiğim nefes canımı yaktı. Ona bir şey yapmış olabilir miydi? Olabilirdi tabii. Aşağı indim hızlı adımlarla, duyduğum yumuşak sesle yavaşladım. Karmen, insanı büyüleyen sesiyle yine şarkı söylüyordu. Ses çıkarmadan, yavaşça salona yürüdüm. Salonda, şöminenin karşısında durmuş insanı kendinden geçirecek kadar güzel sesiyle bir ziyafet sunuyordu.

Gözümü kapatıp sadece sesine mi odaklansam yoksa şöminenin karşısında parıldayan tenini mi seyretsem bilemedim. Başım istemsizce kapının başlığına yaslandı, gözlerim güzelliğinde gezinirken, kulağım sesiyle doluyordu.

It's alarming, honestly how charming she can be

Fooling everyone, telling Hum she's having fun