Flower Face - Angela
Gert Taberner - Fallen
23.Bölüm: OKYANUS ADAM
2015
Kale yine soğuktu. Karmen üşüyordu, aslında içerisi çok soğuk değildi ancak sürekli olarak bir kan kaybı yaşadığı için vücudu güçsüz düşmüştü. Yine de Karmen itiraz etmiyordu, bazen fedakârlık yapmak gerekiyordu.
Odaya giren Haris'le gülümsedi. Onu çok seviyordu Karmen. Haris onun her şeyiydi. Haris, Karmen'e yaklaştı, yanına uzandı.
"Neden hâlâ uyumadın?" Sıkıntıyla verdi nefesini Karmen.
"Bilmiyorum, bu aralar çok sıkılıyorum."
"Belki de bir süre şehre gitmelisin, babanın yanına. Benim yüzümden kendini buraya kilitlemen hoşuma gitmiyor." Karmen hüzünle verdi nefesini. Yanına uzanan Haris'in omzuna yasladı başını.
"Seni bırakmak istemiyorum." Haris öylece tavanı izledi. Karmen yine sıkıntılı bir nefes çekti. "Bir yolu yok mu? Seni buradan çıkarmanın?"
Haris bir süre cevap vermedi. Karmen umutla kaldırdı başını.
"Karmen, ben bu kaleden uzaklaşamam ama senin yaşamını daha fazla engellemek istemiyorum. Şuraya bak! Artık bir genç kız oluyorsun ve bir arkadaşın bile yok." Karmen kafasını iki yana salladı.
"Sen varsın!"
"Ben sana nereye kadar yeteceğim? Dışarıda koca bir dünya var, yaşaman gereken güzellikler var. Sense burada benimle birlikte kendini çürütüyorsun." Karmen onun öfkesinin ardında gizli hüznü hissediyordu. Dolu gözlerini kırpıştırdı Karmen.
"Böyle düşünme lütfen, ben burada seninle olmayı sevdiğim için kalıyorum. Dışarıdaki dünyayı bilmiyorum ve korkuyorum. Burada huzurluyum." Haris'in dudaklarında acı dolu bir gülüş peyda oldu.
"Benim yanım huzurlu olabileceğin son yer Karmen. Ben iyi bir varlık değilim, şeytani bir yaratığım. Gördüğün insan tarafım, diğer tarafımla tanışmak istemezsin. Gitmelisin Karmen, git ki ileride aklın başına geldiğinde beni suçlama. Biliyorum, pişman olacaksın." Artık ağlıyordu Karmen, hep sulu gözlü olmuştu zaten.
"Hayır, olmayacağım!"
"Bu kararı vermek için daha çok küçüksün Karmen."
"Hayır, seni çok seviyorum. Seni bırakmak istemiyorum." Haris daha fazla bir şey demedi, son zamanlarda buna benzer konuşmaları çok yapıyorlardı. Evet, Haris onu ilk başta insanlığa çıkış yolu olarak görmüştü ancak sonra yapamamıştı. Çok alışmıştı yalnızlığını paylaşmaya, bu küçük kız ona iyi geliyordu ve Haris bencil olmak istemiyordu.
Bir süre sessiz kaldılar. "Haris, bana hiç hikâyenin devamını anlatmadın," dedi Karmen uzun zamandır merak ettiği bir konuya değinerek.
"Hikâyenin devamı canını yakar, canın yansın istemiyorum."
"Ben istiyorum! Lütfen, bence artık anlatmanın vakti geldi." Haris yine tavanı seyretmeye daldı. Olanları hiç sesli dile getirmemişti.
"Anlatacağım ancak anlattıklarımla ilgili hiçbir şey sormayacaksın, sadece sana verdiklerimle yetineceksin. Ve bu konuyu bir daha açmayacaksın." Karmen yerinden doğrularak hızla kafasını salladı.
"Söz!"
"Çok uzun yıllar önce, bir topluluk vardı."
"Kaç yıl önce?" dedi safça Karmen.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALINTI
FantasyPsikiyatrist, karanlık kadar çekici ve zeki bir adam... Şizofren, öldürücü güzellikte bir kadın... Her şey çok normaldi ta ki kadının aslında şizofren olmadığını öğrenene kadar. Her şey karanlıktı, kanlıydı, tutkuluydu, acı verici, büyüleyici ve ger...
