KALINTI

18.Bölüm: YÜZLEŞME

Evgeny Grinko - Jane Maryam

Apocalyptica - Farewell

18.Bölüm: YÜZLEŞME

2006

Büyük kaledeki nadir sıcak günlerdendi. Karmen sıcak havaları seviyordu. Küçük elbiselerini giyerek kendisini bir prenses gibi hissediyordu. Beyaz uçuş uçuş elbisesini tek başına giyinmiş, salonda resim çiziyordu. Arada annesinin öğrettiği şarkıları mırıldanıyordu.

Yanına yakınlaşan Haris'i görünce mutlu oldu. Haris'le tanışalı çok olmamıştı ancak çok sevmişti. Üstelik son giden dadısından sonra Haris onun her şeyi olmuştu.

"Büyük konuşan ayım gelmiş!" dedi ellerini çırparak Karmen. Haris küçük kızın yanında diz çöktü, çizdiği resme baktı uzunca.

Çubuk adamlar çizmişti ve bir de bu kaleye benzetmeye çalıştığı bir ev.

"Ne bu?" Karmen hevesle resmini tanıtmaya başladı.

"Bu sensin, bu da büyümüş benim ve bunlar da bebeklerimiz." Haris, güldü.

"Sen zaten daha bebeksin." Karmen küskünce kollarını birleştirdi.

"Ben bebek değilim! Ben prensesim." Ayağa kalktı ve elbisesini göstermek için kendi etrafında döndü. Uçuşan etekleri çok hoşuna gidiyordu, tüm gün dönmek istiyordu.

"Çok güzel bir resim çizmişsiniz prensesim," dedi Haris küçük kızın oyununa ayak uydururken.

"Biliyorum asker, prensim olur musun?" dedi minik elini Haris'e uzatırken.

"Bu benim için bir onurdur prensesim." Haris ayağa kalkıp, küçük insanı kucağına aldığında küçük insan kahkahalarla gülüyordu.

"Uçuyorum!" dedi kollarını iki yana açarak Karmen.

"Bugün hava çok güzel, gel dışarıda uçalım." Karmen'i bahçeye çıkardı. Minik insanla ormana gidebildiği yere kadar yürüdü. Karmen yerinden memnun sürekli gülüyor ve konuşuyordu. Geri döndüklerinde minik insanı bir ağacın dalına oturttu ve düşmemesi için hemen önünde durdu.

"Burası çok güzel," dedi Karmen. "Ama çok yüksek, ya düşersem?"

"Tutarım ben seni prenses, korkma." Bacaklarını sallarken gülüyordu Karmen. Bu karşısındaki minik insan mutlu oldukça Haris değişik bir şeyler hissediyordu attığını unuttuğu kalbinde.


Barbaros Özekli, işe aldığı yeni dadıyla birlikte kaleye gidiyordu. Kale fazlasıyla sakin bir yerdeydi, doğayla iç içeydi ve karısı son günlerini o kalede geçirmek istemişti. Üstelik son dönemde girdiği ihalelerde çok fazla tehdit alıyordu ve kimsenin bilmediği bu kale karısını ve kızını koruması için en güvenli yerdi. Ancak güzeller güzeli karısı çok uzun dayanamamıştı.

Barbaros Özekli zorlukla nefes aldı, küçük kızının yanına gideceği için ağlamamaya çalıştı ama Karmen'i her gördüğünde onu hatırlıyordu. Acı çok tazeydi, bu zor zamanları kızıyla birlikte geçirmek istiyordu Barbaros Özekli fakat karısından sonra kızını da kaybetmeyi göze alamazdı.

Kalenin önünde şoför durdu. Barbaros Özekli arabasından indi, kaleye girecekti ki Karmen'i gördü. Bir ağacın dalına çıkmış, beyaz elbisesiyle ışıldıyordu. Boşlukla kendi kendine konuşuyordu. Barbaros'un kaşları çatıldı, küçücük kız oraya nasıl tek başına çıkmıştı?

"Karmen!" Karmen bakışlarını Haris'ten ayırdı.

"Babam geldi," dedi coşkuyla ellerini çırparak. "Seni babamla tanıştıracağım Haris. Seni çok sevecek." Haris sadece gülümsedi minik kıza.