The Jerk is a Ghost

The Jerk: Nine

Nine,

Magdidilim na nang makauwi ako sa bahay. Pakiramdam ko pagod na pagod ako. Nadatnan kong nakaupo si Dad sa couch sa sala at nanunuod ng weekend news. Si Mama naman ay nasa kusina. Nalanghap ko agad ang magiging dinner namin.

"Hey, Dad." bati ko.

Napalingon siya sa akin. "Saan ka galing, anak?"

Sumilip si Mama mula sa kusina. "Nakauwi na si Mindy noong hinatid namin ang Mama niya. Bakit ngayon ka lang, sweetie?"

All of a sudden I want to hug my parents. "Nagpasama kasi yung classmate ko, Ma." sagot ko.

"Nagpasama saan?" asked Dad inquiringly, his lawyer instinct kicking in.

"Sa Hospital." I mumbled. You can never lie in front of Dad. "Sinamahan ko siya na bisitahin yung classmate namin na kasama sa accident."

Umaliwalas naman ang mukha ni Mama. "Oh, kamusta na ang classmate niyo?"

I shrugged and tried to sound unconcern. "Comatose." Iniba ko agad ang usapan. "Nasaan nga pala si Danny?"

"Nakikipag laro sa mga apo ni Lala. Tawagin mo na siya at kakain na tayo."

Tumango ako at bumalik sa labas. Pagbaba ko sa balcony paalis na ang pulang sasakyan sa driveway sa kabilang bahay. Mukhang pauwi na ang anak ni Lala na si Mrs. Herera at mga apo nito.

Kumaway ako saglit sa bintana ng sasakyan nang makita ang mukha ng five year old na si Ella na kumakaway sa akin. Ngumiti ako kay Mrs. Herera bago dumerecho sa pinto ni Lala. Eksakto naman na bumukas ang pinto at lumabas ang dalawa.

"Nandito na pala ang ate mo, Danny." Lala told my little brother. Napansin kong may hawak na plastic ng assorted candy si Daniel gaya ng lagi niyang iniuwi kapag pumupunta siya kay Lala.

Kumaway si Lala sa paalis na sasakyan bago humarap sa akin. "Nasaan na ang kasama mo, Delia?"

Natigilan ako sa pagpupunas ng bibig ni Daniel na may chocolate. "Kasama ko?" She never insisted on calling her Granny or anything resembling her real age. "Nasa bahay na si Mindy, Lala."

"Hindi si Mindy ang tinutukoy ko. Yung kasama mong umalis ng bahay niyo kanina. Yung lalake."

Natigilan ako at halos mabitawan ang panyong hawak ko. "Lalake?"

Tumango ito nang nakangiti. Napatingin siya sa bintana ng kwarto ko sa second floor. "Kaninang tanghali ka pa niya hinihintay sa kwarto mo."

Nanlaki ang mga mata ko. Nakikita niya si Ashton! "Nakikita mo siya, Lala? Y-Yung lalake?"

She shook her head as if to say no. Naguluhan ako. "Hindi ko siya nakikita, Delia. Nararamdaman ko siya."

Nagpalipat lipat ng tingin si Daniel sa aming dalawa ni Lala. "Danny, pwede bang mauna ka na sa bahay? May pag uusapan lang kami ni Lala." Kumunot ang maliit niyang noo at nag pout. "Sige na. Susunod ako." halos pakiusap ko.

Inalog alog niya ang plastic na hawak niya na para bang pinag isipang mabuti ang sinabi ko. "Okay." he muttered saka siya tumawid sa bakuran ni Lala papunta sa balcony namin. Nang buksan ni Dad ang pinto, kumaway ako at sinabi na susunod ako agad. Nang pareho na silang nasa loob ng bahay humarap ako kay Lala.

"Lala, alam mo ba kung ano siya?"

Naupo si Lala sa paborito niyang rocking chair na kulay pink. "Ang alam ko lang hindi siya tao." malumanay sa sagot niya. "Masyadong manipis ang presensya niya para maging tao."

"Lala, nakakakita ka ng mga multo?"

Marahan siyang natawa. "Iba ang multo sa mga espirito, Delia. Ang asawa ko ay isang multo. Ang kasama mo ay maaaring isang espirito. Espirito na wala sa kanyang katawan."