The Jerk is a Ghost

The Jerk: Eleven

Eleven,

"Honey, okay ka lang? You look pale." sabi ni Mom nang pumasok ako sa kusina kinabukasan.

Nilapag ko ang bag pack ko sa upuan at humarap sa breakfast table. "I'm fine, Mom." sagot ko which is a white lie. Pakiramdam ko ni hindi ako nakatulog ng kahit konti kagabi.

Napatingin sa akin si Dad na nagbabasa ng dyaryo. Kung hindi laptop ang dala niya sa table, madalas newspaper. "Nagpuyat ka nanaman." sabi niya. "Alam mo namang—"

"Yes, Dad. I know." sagot ko na kumuha ng bacon at egg, pati na din corn beef at nilagay sa plate ko.

"And she's talking in her sleep." biglang sabi ni Daniel na seryosong nagpapalaman ng Nuttela sa tinapay niya.

Napatingin kaming lahat sa kanya. "What?" tanong niya sa inosenteng boses. "I heard her talking."

Si Daniel ang pinakamalapit sa kwarto ko. Halos magkadikit lang ang kwarto namin. But it's not like the walls separating our rooms are so thin to the point na audible ang usapan. Nawala lang sa isip ko na magdamag na nakabukas ang pinto ng kwarto niya dahil kasama niya si Nacho na natutulog doon.

"It's Mindy." sagot ko nang mapatingin sa akin si Dad at Mom. "Late siyang tumawag sa akin kagabi."

Nakahinga ako ng maluwag nang hindi na pinalaki nila Dad ang usapan. Matapos kumain hinatid na ako ni Dad sa school. Nagpaalam ako pagdating sa school gate. Papasok na sana sa loob nang mapansin ko ang isang lalakeng naka lean sa wall at pinagmamasdan ako. Napangiti ito.

"Uh, okay?" wala sa sarili na sabi ko. Napatingin ako sa likod ko. Ako ba ang nginingitian niya?

"Hey, Delia." Tuluyan nang kumunot ang noo ko sa sinabi niya. Bakit ako kinaka usap ni Micko?

Gusto kong umiwas sa kanya at hindi siya pansinin. Pero naglalakad na siya papunta sa direction ko. Anong kailangan niya?

"Sabi ko, hey." sabi niya na naglakad sa tabi ko. I instantly felt uncomfortable. Hindi ko alam kung bakit pero nakakailang siya.

"I heard that." sagot ko na mas binilisan ang paglalakad.

Huminto siya bigla at kumunot ang noo. "May nasabi ba akong masama?" nagtatakang tanong niya.

NO. But you're acting really weird. I thought silently. I know Micko. Hindi siya gaya ni Ashton na madalas madamay sa kung ano anong gulo. Kung tutuusin mas approachable siya. Mas matino ng konti. Pero hindi siya yung tipong mag aabang sa gate ng hindi niya kilala at bigla nalang magiging friendly.

"Delia." tawag niya. Doon ako napahinto. Ano bang problema niya?

Nagsimula ng magtinginan ang mga taong kasabay naming papunta sa school building. What a great way to start the day.

"May gusto lang akong malaman." sabi niya na naglalakad ulit palapit sa akin. Damn. If only I can ignore him.

"Ano yun?" tanong ko. Kahit paano hindi siya gaya ng iba. Kahit paano pinag tanggol niya ako kay Reese noon sa Hospital kahit hindi niya ako kilala. I should at least hear what he wants to say.

"Can I date you?"

Pakiramdam ko nabingi ako. Everything and everyone within the hearing distance stopped abrupty in their positions. Naging tahimik ang paligid. Did someone just stop the time?

Napatingin ako sa mga taong kasama namin sa pathway. Bigla akong natawa. "Nice try, Micko." sagot ko at natatawang nagpatuloy sa paglalakad.

Geez. Kinabahan ako doon. Akala ko naman kung ano. Maagang pang aasar lang pala. Mukhang bumalik na ang grupo sa dating gawi nila.