Sandro my Love

20: faith in you

SANDRO'S POV

hindi makapag focus si Sandro sa kanyang trabaho dahil okupado ng dalaga ang kanyang utak. Hinayaan niya si Shy umuwi sa kanila.
"What if she'll run again?, What if she will hide again and this time i will never be able to find her?!, Damn! I cant afford that to happen!" Pinlano niya talagang hayaan si Shy umuwi sa kanila. Hinayaan niya ito para malaman niya kung babalik ba ito o hindi. Binigyan niya ng pagkakataon si Shy na umalis at kung hindi talaga babalik ang dalaga ay hahayaan na niya ito. duon niya malalaman na hindi talaga sya nito gusto at hinding hindi na niya ito guguluhin kailanman, ngunit pag bumalik ito ay pinapangako niya sa sariling hindi na niya ito papakawalan pa. Hindi man nito pinili ang pakasalan sya ngayon sisiguraduhin niyang duon din ang tuloy nilang dalawa.
Ngunit kanina ay hindi niya napigilan ang sariling tawagan ang dalaga
Kinakabahang di-nial niya ang numero nito sa kanyang telepono
At kumabog ang puso niya ng sagutin nito iyon, huminga muna sya ng malalim bago nagsalita "Hello sino to?" Tanong ng dalaga
"Hi baby, i miss you, are you on your way here" napakamot sa batok si Sandro dahil sa sinabi parang umuurong ang dila niya. Hindi sya sanay sa ganitong pakiramdam. Pero ayun talaga ang nararamdaman niya miss niya ang dalaga.
"Paalis na ko ng bahay, naayos ko na ang lahat ng dapat kong ayusin." Sagot niya kaya umaliwalas ang mukha ng binata sa narinig masaya siya ng isiping hindi ito nagisip na takasan sya. Parang nabunutan din ng kung anong matalim na bagay ang kanyang puso na kanina pa nakatarak dito 
"That's great, mang Jun is waiting for you outside your condo, he'll drive you home so that you will not get tired, take care my baby" hindi na napigilan ni Sandro ang kiligin. Hindi niya kasi pinaalis si mang Jun sa baguio pinaghintay niya lang ito malapit sa condo ng dalaga at itetxt nalsng niya kung susunduin ang dalaga o uuwi na ng Ilocos. Ngayon makakapagtrabaho na sya ng maayos. Kanina pa syang alas 8 ng umaga pumasok ngunit wala syang nagawansa opisina ngayon naman napa tampal ng palad sa noo si Sandro sa isiping tambak ang gagawin niya dahil sa wala syang nagawa kanina.
Pilit tinapos ni Sandro ang dapat gawin ngaun araw alas 11  na ng gabi at hindi pa sya naghahapunan.
Alas 8 lang sana ay makakauwi na sya ngunit tumawag ang ama at may dinner daw sila kinabukasan at family pictorial para sa times magazine kaya kailangan nilang umuwi ng Manila. Naisip niyang isama ang dalaga para ipakilala ito sa Pamilya.
Pagod, gutom at antok na sya pero may ngiti padin sya sa lbing tinapos ang trabaho. "Di bale everything is worth it"  wika niya sa sarili.
Ala una na ng madaling araw ng sya ay makauwi hindi na nag dinner at nagkasya nalang sa cracker biscuit na kinain kanina sa opisina, mas nananaig sa kanya ang muling makatabi sa pagtulog ang dalaga, bukas babawi sya rito.
Dahan dahan siyang pumasok sa kwarto, tulog na tulog ang dalaga marahil sa pagod sa byahe, nagshower sya sandali at pumuwesto na para humiga. Hindi napigil ni Sandro na haplusin ang pisngi ng dalaga, pati buhok nito ay marahan niyang hinagod ng palad. "Thank you for choosing to be back, thank you for not running away my Love"
At kinintalan ng halik ng binata ang noo ng dalaga, bahagya itong gumalaw kaya natarantang bumangon si Sandro at pumuwesto na para mahiga nakatulog syang may ngiti sa kanyang mga labi.

3rd person's POV

Maagang nagising si Shy kinabukasan mugto ang mga mata dahil sa pagiyak kagabi, may sinag na ng araw na tumatagod sa kurtinang tumatabing sa sliding door ng terrace.
Mabigat ang katawan niya at hindi sya makagalaw, akala niya ay dahil sa pagod sa biyahe kagabi at dahil sa sakit ng puso na naramdaman pero napamulat sya ng literal na mabigat ang nararamdaman niya sa katawan, nakita niya ang hita at brasong nakayakap sa kanya. Pagharap niya ay mukha ng lalaking tinatangi ang bumungad sa knya.
"Bakit ganito ang taksil kong puso?, Kagabi lang ay nasasaktan ngayon naman ay galak na galak ng malamang nakayakap itong damuho na ito sakin!"
Naalala ni Shy ang inis nararamdamn kagabi kaya sinubukan niyang alisin ang kamay at hita nitong nakapalupot sa kanya pero naramdaman ito ng lalaki at mas hinigpitan pa ang pagyakap sa kanya kinabig pa sya nito papalapit sa katawan nito kaya mas lalong nagdikit ang kanilang mga balat. Isiniksik ng binata ang mukha sa leeg nito at nagbigay kiliti sa dalaga.
"Let's stay here for few more minutes please,"  pakiusap ng binata 
"You smell so good, baby you're turning me on" bulong nito at nagbigay kilabot iyon sa sistema ng dalaga
" Don't you think it's too early for that?" Sarkastikong Saad ng dalaga
Ngumisi lang si Sandro at mas lalong humigpit ang yakap at sumiksik sa kanya.
"Ok boss let's just stay here for a little while, later we'll go to Manila" bulong ulit nito.
"m-Manila? Why? Can i just stay here? Do i need to come with you?" Alinlangan ang dalaga dahil nasa Manila ang kanyang Pamilya. 
"We have a Family photo shoot to do and dinner after" yun lang ang sinabi at bumangon na si Sandro nawala ito sa mood at tuluyan ng tumungo sa banyo bago pumasok ay nagsalita muna ito
" We'll go to manila before lunch pack your things now, and yeah since you are my personal assistant you will go with me wherever i go and  whenever i want"  yun lang at tuluyan na itong pumasok sa banyo.
Naiwan naman problemado si Shy
"Hindi naman siguro kami magkikita ng Pamilya ko ano? Jusko! Hindi pumasok sa isip kong maaring mangyari ito!" Reklamo ni Shy sa sarili.

Inayos na ni Shy ang gamit na kailangan niyang dalhin at dahil personal assistant din sya ni Sandro ay inayos na din niya ang gamit nito 
Pagkatapos magshower ay nagsuot lang sya ng simpleng mint green 💚 puffed dress at tinernuhan ng flats nagapply ng kaunting make-up para icover ang magang mata dahil sa pagiyak kagabi.
Bumaba na sya at tumungo sa garden kung saan sila magbebreakfast.
Nkaupo na dun si Sandro na naghihintay sa kanya. Naka white polo shirt naman ito at denim jeans na bagay n bagay sa lalaki lalo itong naging neat tignan pero napaka simple parin ng dating. Isa ito sa minahal niya sa lalaki kahit galing sa malaking Pamilya ay hindi ito mayabang, simpleng tao kumbaga.
Paglapit niya ay amoy na amoy nya ang pabango nitong gustong gusto niya. Tila nasasanay na sya na lagi itong naaamoy at hindi na sanay na wala iyon.
Tumayo ito at lumapit sa kanya pagkakita sa kanya. Inalalayan sya sa katapat na upuan.
Pagkaupo niya ay umupo na din ito sa tapat niya.
"How's your sleep last night?" Pagsisimula nito
"I'm still not used to it but it's fine"
Sagot ng dalaga nakita niyang parang nalungkot ito sa sinabi niya
"Don't worry you'll get use to it, I'll make sure of that," sagot naman nito.
"We will leave at 10am i hope our things are all packed up."
"Don't worry po ayos na lahat " sagot naman ng dalaga
"Good" sagot naman ng binata. Tuloy lang sila sa pagkain.

Pagsapit ng alas 10 ay ipinagdrive na nga sila ni Mang Jun sa airport.