Irmak, 14 Şubat'ın özel bir gün olduğuna inanır ve o gün bir randevuya çıkmanın nasıl bir şey olduğunu merak eder. Ama hiçbir zaman Sevgililer Günü'ne sevgili denk getirememiştir. Hayatına birini almak ve âşık olmak istemediği bir dönemde sadece bir...
Bu kurgu yazarken bana ilaç gibi geldi. Okurken size de öyle gelmesi umuduyla, keyifli okumalar dilerim.
Parmaklarımı klavyedeki harflerin üzerinde gezdirerek aklımdaki son cümleyi de yazdıktan sonra nihayet arkama yaslanmış, dakikalardır harıl harıl üstünde çalıştığım belgeyi görebilmek adına en başa dönmüştüm.
Sonunda bitmişti. Yapacağım çılgınca şeyin ilk adımını tamamlamıştım. Kolay kısmı bitmişti ve şimdi geriye bunları paylaşma cesaretini göstermek kalmıştı. İçime derin bir nefes çekerek yazdıklarımı baştan okumaya başladım.
14 Şubat için bir günlük sevgili aranıyor!
Sevgililer Günü boyunca bana eşlik edecek bir erkek arıyorum. Başvuracak adaylar 18-22 yaş aralığında, bekâr olmalı ve Ankara'da yaşamalı. Hoşlandığınız, konuştuğunuz, kısacası 14 Şubat'a kadar sevgili yapma ihtimaliniz varsa başvurmamanız önemle rica olunur.
"Önemle rica olunur..." Yazdığımı dışımdan okuduktan sonra hafifçe güldüm. Bu işi fazlasıyla ciddiye aldığım doğruydu. Ama merak ediyordum. İnsanın özellikle sevgililere ayrılmış bir günde sevgilisinin olması nasıl bir histi hiçbir fikrim yoktu. Şu zamana dek 2 sevgilim olmuştu. İkisini de sevgililer gününe denk getirememiştim. Biriyle ocak ayında ayrılırken diğeriyle de mart ayında çıkmaya başlamış, 5 ay sonra da ayrılmıştım.
Cümleyi daha az resmi hale getirmenin yollarını aradıktan sonra okumaya devam ettim.
Elbette bu teklifi ortaya sunan ben olduğum için Sevgililer Günü boyunca yapacağımız tüm aktiviteleri (sinema, yemek vb.) kendi cebimden karşılayacağım.
Şartları detaylı bir şekilde konuşmak için irmakakkaya instagram hesabından bana ulaşabilirsiniz.
Her şeyi en başından sonuna dek okuduktan sonra ne kadar saçma bir işe giriştiğim bir kez daha yüzüme çarpmıştı. Nefesimi dışarıya üfleyip kendi salaklığıma söylenerek belgedeki tüm yazıyı seçip tek tuşla silerken bezgin bir tavırla arkama yaslanmıştım. Gözlerimi boş belgeye diktim.
Fazla mı saçmalamıştım?
Kesinlikle, evet.
Peki mantıklı davranmak için herhangi bir sebebim var mıydı?
Fazlasıyla. Başvuracak erkeklerin bir sapık çıkma olasılığı vardı ki bu yüzden iş başvurusuna benzeyen ilanımın sonuna telefon numaramı değil instagram adresimi eklemiştim. Büyük ihtimalle ilanımla da kimse ilgilenmeyecekti zaten.
O zaman kaybedecek neyim vardı? En kötü olasılık sevgililer gününü yine yalnız başıma geçirmem olacaktı ki bu zaten alışık olduğum bir şeydi. Sevgilim olmasını istemiyordum ancak sevgililer gününde bir kez olsun randevuya çıkmak istiyordum. Güzel ve değişik bir deneyim olabilirdi.
Yerimde doğrularak yazdıklarımı geri getirdim ve ikinci kez düşünmeden sevgililer günü ilanımı paylaştım. Ekranı kapatarak masa başından kalktığımda oldukça önemli bir işi halletmiş gibi bir edayla gerinmiş, odamın çıkışına ilerlemiştim.
Aslında bir bakıma öyle sayılırdım. Kimse tarafından bir yerine takılmayacak olan ilanım, oldukça önemli bir işti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
