Unicode
၂ပတ်ခန့်ကြာသော်....
အခုဆိုရင် ရာဇာရဲ့ ဒဏ်ရာကလဲ ပျောက် လုနီးပါး ဖြစ်နေလေပြီ....
ရာဇာကတော့ ဒဏ်ရာရတာက သူ့အတွက် ကောင်းကျိုးလိူ့ ပြောရမလားပဲ..သဲငယ်က သူ့ ကို အမြဲဂရုစိုက်ပေးလေတယ်...
အခုလဲ ရာဇာစားဖို့ အောက််ထပ်မှာ ချက်ပြုတ်နေလေတယ်...
ပြီး တော့ နောက်တစ်ခု အပျော်ရှိသေး...မနက်ဖြန်သပတ်ခါဆို သဲငယ်နဲ့သူ့ရဲ့ မဂ်လာပွဲရှိတယ်လေ..သဲငယ်ကို အပြီးပိုင် ပိုင်ဆိုင်ရတော့မယ်ဆိုတော့ သူပျော်လွန်းလို့ ရူးသွားမတတ်ပဲ...
မဂ်လာဆောင်ပြီးရင် သဲငယ်ကို သူပဲပိုင်တော့ မှာလေ.....
"ရာဇာ..ရာဇာ..."
"ဗျာ သဲငယ်..."
"ဘာတွေတွေးနေတာ ငါဝင်လာတာတောင် မသိရအောင်..."
"သဲငယ်နဲ့ လက်ထပ်ဖို့ သိပ်မလိုတော့တာကို စဥ်းစားနေတာပါ..."
"အော်..."
"သဲငယ် မောင်နဲ့လက်ထပ်ဖို့ စိတ်ရောပါရဲ့လားဟင်..မောင်က အတင်းလက်ထပ်ခိုင်းလို့ လက်ထပ်တာလား..."
"...."
သဲကြင်ယာမှာ ဖြေဖို့အဖြေမရှိပါ...လက်ထပ်ပွဲလုပ်တာကို ကန့်ကွက်လိုစိတ်လဲ ရှိမနေဘူး..အရင်လို ရာဇာကိုလဲ ခါးခါးသီးသီးမရှိတော့ဘူး...
"သဲငယ် မဖြေချင်လဲ ထားပါ....မောင့်ကို တစ်နေ့တော့ ဖြေဖြစ်အောင်ဖြေပေးပါကွာ နော်...မောင့်သဲငယ်လေး.."
"အင်းပါ ငါဖြေပေးပါ့မယ်..."
ပြွတ်စ်...
"အွန့်..ဘာ..ဘာလုပ်..ပြွတ်စ်..."
"သဲငယ် မောင်လိုချင်တယ်....."
သဲကြင်ယာ မဖြေပဲ တခြားတစ်ဖက်ကို မျက်နှာ လှည့်သွားလေတယ်....
"လက်ခံတယ်လို့ သတ်မှတ်လိုက််မယ်နော်..."
"ဟို..."
"ဘာဖြစ်လို့လဲ သဲငယ်..."
"မင်းအတွက် စားစရာတွေ.."
"မလိုပါဘူး မောင့်ရှေ့က စားစရာလေးကိုပဲ စားတော့မယ်...."
ပြောကာ သဲကြင်ယာကို ပွေ့ချီလိုက်လေတယ်...
YOU ARE READING
ကိုကိုက ကျွန်တော့်အပိုင် (Completed)
RomanceUni ဒါလေးက psycho ficပုံစံလေးပါနော်။အကြမ်းအရမ်းမကြိုက်ရင် အစထဲက ဝင်မကြည့်ဖို့ပြောပါရစေ။ကိုယ့်ရဲ့ ဒါဒါလေးတွေအတွက်ရေးပေးတာပါနော်။+အခန်းတွေပါမှာမို့လို့ မကြိုက်ရင် မဖတ်ကြပါနဲ့ ပြီးမှ ဟိုဟာဖြစ်တယ် ဒီဟာဖြစ်တယ် မပြောကြပါနဲ့ fic ကို ficလို့ပဲ သဘောထားပါ။ Za...
