Zawgyi
အပိုင္း (၁၇၇၈) – ပြက္ေလာ႐ိုက္ျခင္း
သူမ၏ ဇြဲရွိေသာ မ်က္လုံးမ်ားကိုၾကည့္ၿပီး ေရွာင္ေရာ့ပိုင္သည္ ႐ုတ္တရက္ ၿပဳံးၿပီး ေခါင္းခါကာ ေျပာလိုက္သည္ "မင္းကို ဘာမွဖုံးကြယ္ထား လို႔ မရဘူးပဲ"
ရွီမာယူယူ မ်က္ခုံးမ်ားကို ပင့္လိုက္သည္။ အဲေတာ့ တကယ္ပဲ တစ္ခုခု ျဖစ္ေနတာေပါ့။
"အခုတေလာ ေလ်ာင္ခ်န္ၿမိဳ႕အျပင္ကို လူေတြအမ်ားႀကီးလာၾကတာ မင္း သိလား" ေရွာင္ေရာ့ပိုင္ ေမးလိုက္သည္။
"မသိဘူး ဒီေလ်ာင္ခ်န္ၿမိဳ႕က ေလ်ာင္ျပည္နယ္ရဲ႕နယ္ပဲ ၿမိဳ႕အျပင္ကို လာလည္တဲ့လူမ်ားတာ ပုံမွန္ပဲမဟုတ္ဘူးလား" ရွီမာယူယူသည္ ျပန္ကန္ထုတ္ ေလသည္။
"အဲလိုဆိုရင္ ငါ့အဘိုးနဲ႔တျခားသူေတြ အဲေလာက္ ပူပန္ေနမွာမဟုတ္ဘူး" ေရွာင္ေရာ့ပိုင္ သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္ "တကယ္ေတာ့ သူတို႔ ဒီေန႔ ငါ့ကိုဒီကို လႊတ္လိုက္တာက မင္းဘက္က သတင္းမ်ားရလားလို႔ေလ ဒါေပမဲ့ မင္းက အခု မွျပန္လာေတာ့ ဘာမွလည္းသိတဲ့ပုံမေပၚဘူး အဲဒါေၾကာင့္ ေဈးဝယ္ထြက္ၿပီး လမ္းေပၚကေန သတင္းမ်ားရမလားလို႔ ရွာခ်င္တာ"
"ငါတို႔လည္ရင္းနဲ႔ သတင္းရွာမယ္ဆိုရင္ သူတို႔က သိၿပီးသားမဟုတ္ဘူး လား" ရွီမာယူယူ ေထာက္ျပသည္။
"အမွန္ပဲ..." ေရွာင္ေရာ့ပိုင္ ေျပာေလသည္ "ဒါေပမဲ့ ငါ ဒီကိုေရာက္ေနမွ ေတာ့ ဆင္ေျခလို႔ပဲမွတ္လိုက္ေတာ့ ေဈးဝယ္ထြက္ရေအာင္"
"မင္း ေလ်ာင္ခ်န္ၿမိဳ႕နဲ႔မရင္းႏွီးေသးဘူးမလား မင္းကိုပတ္ေခၚသြားမယ္ မၾကာခင္ ရင္းႏွီးလာမွာပါ" ေရွာင္ေရာ့ပိုင္ အတိအလင္းေျပာေလသည္။
ရွီမာယူယူလည္း မျငင္းဆန္ေပ။ အရင္တစ္ေခါက္က သူမ ေနရာအမ်ား အျပားမသြားလိုက္ရေပ။ အခု မု႐ုန္ေဟြ႕အိမ္တြင္မရွိသျဖင့္ အျပင္ထြက္ၿပီး လည္လိုက္လည္း အဆင္ေျပႏိုင္သည္။
ထင္စန္းသည္ သူမ အျပင္သြားမည္ဟု ၾကားလိုက္သည္ႏွင့္ မု႐ုန္လင္းဆီ သတင္းသြားပို႔ေလသည္။ သူသည္ သူမ အျပင္ထြက္သည္ကို စိုးရိမ္ပူပန္ျခင္း မရွိေသာ္လည္း သူမ၏ လုံၿခဳံေရးကိုေတာ့ အာ႐ုံစိုက္ထားရမည္ျဖစ္သည္။
YOU ARE READING
အလိုလိုက်အကြိုက်ဆောင်ခြင်းခံရသော သမီးပျို (ရှီမာယူယူ) book-10
AdventureBook - 10 I just translate this story. I don't own this story. All credits go to the original writer and English translator team. Original author - Shan Gumu
