CAN SIKINTISI /texting

2.9

Selamlarrr ben geldimmm nasılsınız birtanelerim?

İyi okumalar...

Seren yalçın...

Yeni bir güne başlamak ne kadar zor olabilirdi ki? Ya da güneşin doğuşu siz ne kadar rahatsız edebilirdi ki? Ne kadar olmuştu doğan güneşi izlemeye başlayalı bilmiyordum ancak rahatsız oluyordum hem de fazlasıyla. Yine artık sarıldığım yorgandan ayrılmam gerektiğinin de farkındaydım.

Ama onu görecek olmak beni saklanmaya itiyordu.

Dün gece unutmak istediğim parçalar taşırken bir yandan da unutmamayı isteyeceğim anlarda taşıyordu. Yine de...utanıyordum. ilk defa birileri beni sarhoş bir şekilde görmüştü ve ben nasıl davranmam gerektiğini bilmiyordum. Ve işe yaramaz beynim de durmuş gibiydi.

Tuğra'yla dertleşmem, Miraç’ın gelmesi, ona sarılmam, onunun yanımda olması...bunlar farklı hissettiriyordu. Çok farklı hem de. Ancak bir yandan da rahatlamış hissediyordum. Omuzlarımdaki yükler alınmış gibiydi ve...bu güzel bir his işte.

Tatilimizin 2. gününde bu kadar şey yaşamayı elbette beklemiyordum ancak bunları yaşadığım için üzgünde değildim. Oflayarak yataktan kalktığımda banyoya yöneldim ve aynaya bile bakmadan duşa girdim. Zaten bu sıralar aynaya bakmaktan korkar olmuştum.

Başımdan aşağı soğuk sular dökülürken irkilsem de alışacağımı bilerek biraz bekledim bu sırada dün geceyi düşünmekten yine kendimi alamadım.
Babamın eşinin attığı mesaj bana adeta bir vurgun olmuştu çünkü her zaman ihtiyaçlarımı onların karşılamasını sorumlulukları olarak görüyor umursamıyordum. Hoş, umursamam gerekecek kadar kötü bir maddi durumları da yoktu. İkiside tanınan iş insanlarıydı ve işlerinde oldukça başarıydılar.  Ancak dün ki mesaj beni nedensizce sorgulamaya itmişti  ya da belki de alkole ihtiyaç duyan bedenim beni bu serüvenin içine koymuştu. Bilmiyordum.

Yine de en olmayacak şeyleri düşünmüş kendimi içkinin kollarına atmıştım ancak bir anda her şey yüklenmişti zihnime. Beni peşimi bırakmayan geçmişim, korkularım, hislerim ve bana sadece zarar veren düşüncelerim...bunların hepsi kafamın içinde dönüp durmuştu ve ben bir süre sonra kontrolü kaybetmiştim.

Tuğra gelip bana sarıldıktan sonra ise nedensiz bir şekilde o şişeye ihtiyaç duymamıştım. Aradığım o şeylerden biri yanımdaymış gibi hissetmiştim çünkü.

Sonrasında ise fark etmesem de ayılmaya başlamıştım. Genellikle içer içmez uyuduğum için bir şey hatırlamazken neredeyse gece bitince uyumam çoğu şeyi benimle bırakmıştı. Özelliklede onun odama gelişini, benim ona sarılışımı...
Ruhumu iyileştiren varlığı hala yanımdaymış gibi hissederken gerçekten artık kolay kolay pes etmeyeceğimi biliyordum. Evet, bir yıkılış yaşamıştım ancak tekrardan kalkabilirdim de ki kalkacaktım da. Artık pes etmem için bahanem yoktu çünkü.

Belki bu yaptığım şey beni hatalı yapardı ancak o mesaja sadece babamım ne olursa olsun kızı olduğumu ve sorumluluklarının onu ilgilendirmediğini yazmış onu engellemiştim. Ve elbette ss’ini babama atmış eşiyle uğraşmak zorunda olmadığımı da söylemiştim. Evet, bunları o yatakta yorgana sarılırken yapmıştım. Pişman mıydım? Pek sayılmaz. Yaptığım yanlış mıydı? Tartışılır.

Yine de yapmıştım ve bitmiş gitmişti işte. Onlara muhtaç değilim havasına girmeyecektim çünkü yeterli bir miktarda birikmiş param vardı ayrıca tek ebeveynlikleri buyken bari yapsınlardı.

Bu kendimle barışmam için attığım ilk adımdı çünkü terk edilmediğimi aslında onların sadece anne ve baba olamadığını fark etmiştim. Sorun bende değil onlardı ve istiyorlarsa gidebilirlerdi.