CAN SIKINTISI /texting

4.3

Selamlarrr ben geldimmm nasılsınız birtanelerim?

İyi okumalar...

Seren Yalçın...

Gerçekten istediğim şeylerin olduğunu gördüğüm her an adımlarım yere daha kuvvetle basıyor, pes etme gibi bir ihtimali zihnimden uzaklaşıyordu. Ve bununla birlikte hayat daha renkli ve yaşanılabilir bir şey olarak geliyordu, gözüme.

Öyle ki neredeyse 3 haftadır gittiğim terapi isteklerimi birazda olsa kontrol etmemi öğrenmeme yaramış hayatı benim için daha kolay bir hale getirmişti. Evet, zorlandığıma anlar oluyordu ama sonunda bazı şeyleri geride bırakabileceğimi de fark etmiştim ya da öğrenmiştim.

Başarıyordum ve artık hiçbir şeyin geç olmadığının da farkındaydım.

"Kızıl!?" diyerek daldığım düşüncelerimden beni ayıran Tuğra'ya irkilerek baktığımda irkilmeme gülüş ne ara aldığını bilmediğim çikolatalı sütü bana uzatmıştı. "Teşekkürler." diyip direkt olarak pipeti açmıştım. Pipeti yerleştirip içmemle yüzümde oluşan gülümseme ise Miraç'ın sitemi ile bölünmüştü.

"Mükemmel. Bir sütü kıskanmadığımız kalmıştı zaten." dediklerine göz devirdiğimde yanağıma hafifçe dişlerini geçirerek "Devirme bana gözlerini." demişti. Başımla sanki gerçekten devirmeyecekmişim gibi onu onayladığımda bana inanmadığı gözlerinden de okunuyordu. Ancak bunu umursamayarak sütü dudaklarına yaklaştırdığımda bir yudum almış ardından gülümseyerek az önce dişini geçirdiği yeri öpmüştü. Bende çenesine klasik öpücüğümden kondurarak artık yastığım gibi olan omuza başımı yasladım ve kolunun karnımı sarmasına izin verdim.

"Siz her geçen gün daha da yapışık oluyorsunuz amına koyayım." diyerek bize silgisini atan Göksel'e dil çıkarmakla yetinip artık her gün tekrar tekrar yatığım şeyi yaparak bildirimlerime göz gezdirdim. Artık kitlem diyebildiğim takipçilerimin toksit olmaması hayatımdaki en büyük şanslardandı galiba. Neredeyse hiç linç yememem aksine utanarak hatta kızararak çektiğim reels videolarıma dahi gelen destek yorumları beni oldukça motive ediyordu.

"Ya bu salak maalesef ki haklı farkında mısınız bilmiyorum ama biz ikimiz coğrafya sınavından çıktık." diyerek Göksel'i destekleyen Mira'ya inanamaz gözlerle baktığımda dediğinin farkına vararak sessizliğe gömülmüştü. Geçen ders coğrafya sınavına girmiştik ve ben her zamanki gibi batırmıştım çünkü canım(!) hocamla ayı sınıfa denk gelmiştik ve adam başımda ayrılmamıştı.

Tamam, kabul. Kopya çekecektim ancak son dakikada aklıma kazıdığım birkaç şeyde gitmişti ve ben her şeyi sallamıştım. Kesinlikle yani yine kalıyordum.

Mira ise sınavına çalışmıştı ve sınavı iyi geçmişti ancak coğrafya sınavına girmek büyük bir stres kaynağı olduğu için fazlasıyla bunalıma da girmişti ki sınava giren herkes de girmişti. Yine de bu ona sınavı iyi geçtiği halde söylenme hakkı vermiyordu.

"Yarın da matematik var, küçük. Farkında mısın bilmiyorum ama." diyerek Mira'nın saçlarını karıştıran Tuğra ile herkes oflamıştı. Nalet gelsindi cidden! Neden sınavlar vardı!? "Hatırlatma onu ya." diyerek burnun saçlarıma yaslayan Miraç ile onları umursamayarak gözlerimi kapattım.

Dün sınav haftası resmen başlamıştı ve bu kesinlikle umurumuzda değildi. Tabi Mira ve son dakika ders çaşalım tuturmaları dışında. Mira'nın karam bağımlılığından sonraki en kötü huyu ise bir şeyleri son dakikaya bırakmaktı ve sanki tarihler ilk açıklandığı itibaren kopya planı yapmıyorlarmış gibi büyük bir sınav stresi altına girmişti. Bu da yetmemiş gibi bizide strese sokmuştu.

"Ya sınavları siktir eder misiniz acep? Daha büyük sorunumuz var. Kız bana hala yüz vermiyor lan." kendini masaya atan Göksel ile bizim gibi derse girmeyip kantinde tüneyen bir kaç kişinin gözleri bize döndü.