𑁍បេសកម្មមួយ•|• Mission One𑁍

ភាគទី14: លេងសើច

#បេសកម្មមួយ
#ភាគទី14
________________________________________

 
<មិនមេនខ្ញុំមុខលុយទេតែបើជ្រុលជាអោយហើយមិនទទួលដូចមិនកើត>
<យើងគិតថាយើងគួរតែបានអ្វីមកវិញខ្លះ>
<បានធានាម៉ាពេញចិត្ត!>

ដាំងរុញជុងផ្អែកនិងកៅអីរួចដាំងឡើងអង្គុយពីលើហើយក៏មានជាការថើបជញ្ជក់មាត់គ្នាទៅវិញទៅមកអីចឹងទៅណា។ ដៃដ៏សែនសុភាពរបស់ជុងក៏មិនទុកអោយនៅទំនេរ គេបានលូកចូលទៅ ស្ទាបអង្អែលរាងកាយដាំង សព្វសាច់គ្មានចន្លោះ តែនៅសុខៗស្រាប់តែដាំងទាញដៃរបស់ជុងចេញ÷

<កុំរវៀមពេកបានទេរសើប!>
<អង្អែលរសើបចុះបើថែបរសើបដែរទេ?>

ជុងថើបបង្អូសពីកញ្ចឹងករហូតដល់ទ្រូងរបស់ដាំងហើយក៏ខាំជញ្ជក់តាមអំពើចិត្ត។ ដាំងដោយស្រៀវខ្លាំងពេកគេបានខ្ញាំស្បែករបស់ជុងរហូតរលាត់ចេញឈាមតែជុងគ្មានអារម្មណ៍ថាឈឺបន្តិចឡើយ។ ជុងបឺ*តជញ្ជ*ក់ចុងCherryរបស់ដាំងពីម្ខាងទៅម្ខាងយ៉ាងជក់ចិត្តដិតអារម្មណ៍÷

<អ្ហាស! បងជុងមិចខាំទៀតហើយ?>
<កន្លែងនេះសុំកក់ទុកហើយហាមអ្នកណាមកប៉ះពាល់ទៀតអោយសោះ>
<ថែមលុយមក!>
<បាន!ថែមប៉ុន្មានក៏បានដែរតែបើស្អែកដើរមិនរួចយើងមិនទទួលខុសត្រូវទេ>

បន្ទាប់មកពួកគេបានថើបមាត់គ្នាសារជាថ្មីម្ដងនេះដូចជារោលរាលជាងមុនអណ្ដាតទាំងពីរស្ទើរតែលាយចូលគ្នាទៅហើយ÷

<អាយ!!!ឈឺ!!!> គ្រាន់តែជុងបន្ថែមអ្វីៗចូលក្នុងខ្លួនដាំងភ្លាមដាំងស្រែកដូចគេអាករតែម្ដង
<ថ្ងៃមិញមិចមិនឃើញស្រែក?>
<អានិងត្រូវថ្នាំតែអានេះលេងឆៅៗបែបនេះអ្នកណាមិនឈឺ?>
<ទ្រាំបន្តិចទៅ>
<បើបងកម្រើកខ្ញុំខាំបងហើយ>
<តាមចិត្ត>

ជុងអុកត្រគៀកដាំងចុះឡើងៗដាំងគ្នាឈឺចង់ស្លាប់ហើយខំប្រឹងខាំស្មារបស់ជុងដើម្បីបន្លប់ការឈឺចាប់÷

<អ្ហាស...បងជុងយឺតៗសិនមើលខ្ញុំឈឺណាស់!អ្ហាស>
<ឯងខាំយើងឯងមិនគិតថាយើងឈឺផង?>
<អ្ហាសៗ...បងជុងខ្ញុំឈឺពិតមេនណា....ឈប់ទៅ...អ្ហាសៗ...ខ្ញុំអោយលុយវិញហើយមិនបាច់ធ្វើអីទេ...អ្ហឹស!> ដាំងត្រូវបញ្ឈរភ្នែកឡើងលើព្រោះមិញនេះជុងថ្លងដាំងពេកទើបអុកមួយទំហឹងដាំងស្ងាត់មាត់ជ្រៀប