#សាំងពន្លត់ភ្លើង
#ភាគទី32
ឈប់សិនសុំនិយាយបន្តិចរឿងនេះអេតមីនសរសេរកាត់ៗហើយឆាប់ចប់អេតមីនធុញខ្លួនឯងខ្លាំងសរសេរយូរទៅកាន់តែយូរទៅ!
______________________________________
ថ្ងៃថ្មីយើងបានឃើញគ្នាយើងកំពុងនៅលើឡានដឹកអ្នកស្រុកយកទៅពិសោធន៍ហ៍ទម្រាំតែឡើងមកបានមិនមេនងាយទេ។ ឡានបើកចូលទៅក្នុងព្រៃដូចទម្លុះភពអ្វីដែលកាន់តែពិសេសគឺផ្លូវខាងមុខយើងអាចមើលឃើញតែផ្លូវខាងក្រោយយើងមិនអាចមើលឃើញបានទេវាដូចរបៀបថាចូលមកបានតែចេញវិញមិនបានចឹង÷
«ចូលមកហើយចេញវិញយ៉ាងមិចទៅវើយ?» ភូវីន
«បើតាមខ្ញុំស៊ើបមកមានផ្លូវមួយដែលយើងអាចចេញមកក្រៅវិញបានចូលតាមរោងភ្នំឈាងខាងកើតនោះ»ផន
«បើចឹងស្រួលហើយចាប់ពីពេលនេះទៅពួកយើងត្រូវប្រយ័ត្នខ្លួនជាពិសេសគឺឯងណាហ្វូតតូចជាងគេផង»ជុង
«ហ្វូតទុកអោយខ្ញុំអ្នកមើលក៏បានណាមួយភីណាណូនក៏ផ្ញើពួកយើងហើយ»
«ទោះកាល:ទេស:ណាក៏ដោយពួកយើងហាមបើកមុខអោយសោះព្រោះពួកវាស្គាល់មុខយើងអស់ហើយបើភ្លាត់បានទៅបើកលុយមុនមិនខានទេ»
«កុំភ័យយើងនិងនៅរហូតដល់ភាគបញ្ចប់!»
SKIP>>>
កាត់មកដល់រោងចក្រទីនេះធំដូចធ្លាប់ប្រាប់ចឹងអ្នកបើកឡានចុះមកនិងបើកទ្វាក្រោយអោយគ្នាយើងនិងអ្នកភូមិចុះមក÷
«ចុះមកហើយដើរមកតាមខ្ញុំ!»
អ្នកភូមិនិងធីមយើងដើរតាមគេដោយមិនហ៊ានមាត់មួយម៉ាត់ឡើយតែកែវភ្នែកម្នាក់ៗគឺសម្គាល់គ្រប់សកម្មភាពអ្នកនៅទីនេះទាំងអស់÷
«ផនឯងទៅធ្វើការរបស់ឯងចុះទីនេះទុកអោយពួកយើងជាអ្នកចាត់ការ!»
ជុងខ្សិបប្រាប់ផនរួចផនក៏រកវិធីដើម្បីគេចចេញរហូតបានសម្រេចគ្មានអ្នកណាចាប់អារម្មណ៍ឡើយ។ មនុស្សដែលនាំមកទាំងអស់ត្រូវបញ្ជូនចូលបន្ទប់ធំមួយទីនោះមានអ្នកភូមិជាច្រើននាក់កំពុងអង្គុយកើតទុក[បញ្ជាក់បន្ទប់និងមានបង្អួចកញ្ចក់ចឹងអាចមើលធ្លុះទៅខាងក្រៅបាន]
YOU ARE READING
𑁍បេសកម្មមួយ•|• Mission One𑁍
Romanceសង្គមមួយនេះមានរឿងជាច្រើនណាស់ដែលយើងមិនដែលដឹងមិនដែលបានឃើញ យើងរស់នឡគិតថាពិភពលោកនេះស្រស់ស្អាតណាស់មេនទេតាមពិតអត់ទេពិភពលោកនេះសាហាវលើសពីអ្វីដែលយើងគិតឆ្ងាយណាស់
