His Forever

29: The Chosen One

Natutuwa talaga ako sayo, sobra! Hahaha. Nakaka touch yung comments mo. Ang hahaba! :DD Loveyouuu :*

----

From: Daniel Padilla 

Let's meet today at the Park, 5 o'clock PM. I'll wait for you there. 

Agad na bumilis ang tibok ng puso ko. Tatlong araw na ang naka lipas simula ng pinapili ko siya. At ngayon nga ay sasabihin na niya ang sagot niya sa tanong ko.

Paano nga kung hindi ako ang piliin niya? 

Pero hindi, think possitive dapat. Kath, mag tiwala ka sa mga sinabi niya sayo. Mahal ka nga niya, diba? Tiwala lang.

Tinignan ko ang oras, ala una pa lang pala. Mahaba pa ang oras para mag relax. Kailangan kong kalmahin ang sarili ko. Hindi pwede to. Hindi ako pwedeng mag pakita ng takot sa harapan niya mamaya.

4:30

Mabilis lumipas ang oras, malapit ng mag 5 kaya umalis na ako papunta sa kung saan kami mag kikita ni Daniel. Actually, kanina pa ako nakapag ayos. Medyo kumalma na din ako dahil sa pinag iisip ko kanina. Kailangang maging possitive ang vibes ko ngayon para hindi ako kabahan pag nag kita kaming dalawa.

Para kasing any minute tutulo na yung luha ko. 

Nakita ko na ang likod niya pagka dating ko sa park. Kanina pa kaya siya dito? Dapat pala inagahan ko na lang para hindi siya nag hintay.

Nilapitan ko siya, "Hey." tinignan lang niya ako. Wala akong nakikitang kahit anong emosyon sa mukha niya. "Is there... any problem?" nag simula na akong kabahan. Mas mabilis yung tibok ng puso ko ngayon kumpara kaninang nag hihintay ako.

"About my decision--"

"Can you go straight to the point?" hindi na ako nag abala pang umupo sa tabi nito. Kinakabahan ako, sobra. "Please..." kumapit ako sa poste para hindi ako bumagsak. Feeling ko kasi nanghihina na naman yung tuhod ko.

"I'm sorry..." with that, I felt my heart broken into pieces once again, "I choose to be with Julia." ang sabi nito habang naka tingin ng diretso sa mga mata ko.

Ganun niya ba ka mahal si Julia? Na handa ulit  siyang saktan ako?

"Akala ko ba mahal mo ako?" ngumiti ako ng pilit, "Dapat pala hindi ako nag tiwala no? Ha ha ha" I faked a laugh, "Pero okay lang. Mahal mo eh, sino ba naman ako para pigilan yun? Ah, oo nga pala. Ex mo nga lang pala ako at dakilang fangirl. Okay lang, tanggap ko na. Talo ako." tumalikod na ako, "O pano, uwi na ako ha? Madami pa pala akong dapat gawin." sa pag lakad ko palayo sa kanya, nag simulang mag bagsakan ang mga luha kong kanina ko pa pinipigilan.

So this is now goodbye. 

FRANCESCA'S POV:

"Anong nangyari sayo? Bakit ganyan na naman yang mukha mo?" umiiyak na naman siya. Ano na naman kaya ang nangyari? "Hoy, sumagot ka nga!" tulala lang itong umiiyak.

"W-wala *sob* to...." kahit na gustong gusto ko siyang sigawan, hindi ko magawa. Awang awa na ako sa kanya. Kailan ba titigil to? "O-okay *sob* l-lang... lang a-ako." patuloy ang pag bagsak ng mga luha niya.

"Oh dear..." nilapitan ko siya. Tumabi ako sa kanya. Hindi ko na alam kung anong gagawin ko. "Tama na please?" hindi siya umiimik. Tahimik lang siyang lumuluha.