Blind

Het plan

Lauren Jones pov

Ik sta naast Ashton aan het secretariaat van zijn oude school. Blijkbaar zat hij op de school waar mijn nonkel directeur is en heb ik zo mijn plan kunnen uitleggen. Ik kijk Ashton aan. Hij staart nerveus voor zich uit. 'wat als ze me weer in elkaar slaan?' vraagt hij uit het niets. 'dat zal niet gebeuren. Daarvoor ben ik er' Hij zucht nog steeds nerveus. Ashton heeft een bandana en een zwarte zonnebril op zijn. (Zie cover van het boek). De bel gaat. We wachten expres nog even zodat we te laat in de klas zijn. Alle leerkrachten weten van het plan en ik heb ook Ashton zijn verhaal vertelt zodat de pestkoppen weggestuurd worden na vandaag. 'Binnen' roept een stem nadat ik op de deur heb geklopt. Ik open de deur met mijn ene hand en met mijn andere hand heb ik Ashton zijn hand vast. De hele klas gaapt ons aan. Ik grinnik even en begeleid Ashton dan naar de achterste bank in de klas.

Ik zit naast Ashton op een bankje op de speelplaats tijdens de pauze. 'Hey wie is deze mooie dame?' een jongen komt flirterig naast mij zitten. 'Lilly' lieg ik en ik knippen een paar keer met mijn ogen. 'kom maar met mij mee na de pauze ik ben veel leuker dan die loser' Hij knipoogt naar me en stapt dan weg. 'dat is een van de jongens die me in elkaar heeft geslaan' fluistert Ashton.

'Ik hem een plan! Blijf hier zitten!' Ik sta op en wandel expres schuddend met mijn gat naar de jongen. 'zo jij wou mij na de pauze zien?' vraag ik weer knipperend met mijn ogen. 'Jep' 'wel dan wil ik eerst een kus' vraag ik aan hem. 'Euh oke dan?' hij tuit zijn lippen en sluit zijn ogen. Net voor zijn lippen die van mij raken slaag ik hem in zijn gezicht. 'Wat denk je wel?! Eerst een jongen in elkaar slaan zo erg dat hij blind is! En dan nog verwachten dat ik je ga kussen?! Ik dacht het niet jongetje!' ik geeft hem nog een trap in zijn edele delen en zet me daarna weer naast Ashton. 'ik denk dat het tijd is voor ons om te gaan' Zeg ik lachend. Ik haak mijn arm in die van Ashton en zo stappen we de speelplaats af.

Ik zit naast Ashton op zijn kamer het nieuws te kijken. Ashton luistert ernaar.

En dan nu het hoofdpunt van de dag. Bijna een jaar geleden is een jongen in elkaar geslagen door pesters. Nu eindelijk heeft hij het bij de politie kunnen melden. De jongen is door die actie van de pesters zelfs blind geworden!

Snel zet ik de tv uit. 'Lauren?' vraagt Ashton zacht. 'heb jij mijn verhaal aan iemand vertelt?' 'misschien?' piep ik. 'Godverdomme ik vertrouwde je!' roept hij kwaad. 'Maar Ashton het wa-' 'Ga weg! Ik wil je excuses niet horen!' Hij klinkt kwaad en teleurgesteld. Stil verlaat ik zijn kamer. Ik zak tegen de muur. Wat heb ik gedaan? Ik wrijf met mijn handen door mijn haar. Hij heeft me nog vertelt dat hij niet snel mensen vertrouwt. Ik had die jongens nooit mogen aangeven zonder Ashton zijn toestemming.

Het is nu al 3 uur later ik ben nog altijd niet binnen geweest in zijn kamer. Ik klop op de deur van Hood zijn bureau. 'meneer Hood kan in u spreken?' Hij knikt. 'altijd en zeg nu toch Calum, Hood klinkt zo oud en saai. Ik ben minstens maar een jaar ouder dan jou!' Zijn vrolijke humeur verdwijnt zodra hij mijn gezicht ziet. 'wat is er Lauren?' ik ga in zijn zetel zitten met mijn hoofd op mijn knieën. 'wel Ashton had me zijn verhaal vertelt en ik ben zijn pesters en de jongens die hem in elkaar hebben geslagen gaan aangeven zonder zijn toestemming. Nu wil hij me niet meer horen of spreken' Hij zucht diep. 'dat was niet je beste plan ooit.... Je moet met hem blijven praten ook al reageert hij niet. Desnoods leg je een matras op zijn kamer zodat je er kan blijven slapen om te tonen dat je het meent.' Ik twijfel even maar misschien is het wel een goed plan. 'bedankt Ho- euh Calum.'