Blind

Alles terug oke?

'Ashton?' vraag ik voor ik zijn kamer binnen stap. Hij draait zich om met zijn gezicht naar de muur. Ik ga op de zijkant van zijn bed zitten. 'Ashton het spijt me echt' Hij reageert nog altijd niet. 'Ashton zeg iets please' 'iets' antwoord hij droog. 'Ashton ik meen het.' 'Ik ook' 'zo gaan we niet ver komen als we niet deftig kunnen communiceren.' 'Dan komen we maar niet ver. Wat boeit het mij. Ik wil gewoon naar huis.' Zijn stel breek op het einde van zijn zin. 'Ashton ik kan er voor zorgen dat je naar huis mag in het weekend.' Hij draait zich om. 'Kan je dat?' vraagt hij fluisterent. Ik knik maar besef dan dat hij dat niet kan zien. Damn dat geknik moet ik afleren. 'ja dat kan ik maar dan moet je doen wat ik zeg en dan ga je ook morgen op je eerste gesprek bij meneer Hood.' hij knik. 'mag ik een knuffel?' vraagt hij twijfelt en hij zet zich recht. Ik geef hem een dikke knuffel. 'Maar Ashton ik wil weten of je nog andere mesjes hebt verstopt.' ik klink kwaad maar anders zal hij het toch niet vertellen. Hij haalt zijn hand van onder zijn kussen en geeft me een mesje. 'Dank je' ik neem het aan en ik leg het boven op een schapje.

'Kom je mee naar de eetzaal?' hij knikt en zet zich recht. Arm in arm lopen we naar de eetzaal. Tijdens het avond eten brengen de andere werknemers van het keuken gedeelte de maaltijden aan tafel dus kan ik blijven zitten bij Ashton. 'zo Ashton vertel eens wat over jezelf. Ik ken nu je verhaal maar ik ken je persoonlijkheid niet.' 'ik ben Ashton Irwin. Ik ben 18 jaar bijna 19. Voor ik blind was drumde ik en dat is het' 'Heb je broers of zussen en je ouders zijn die gescheiden of nog samen?' 'ik heb een zus, die Lauren heet net zoals jou,van 13 een broer Harry van 8 en mijn vader heeft ons achtergelaten op mijn 11 en nu wonen we alleen met mijn moeder. Daarom had mijn moeder het zwaar toen ik net blind was geworden. Ze moest alles zelf in huis doen. Maar genoeg over mij. Vertel jij eens wat over jezelf' hij laat zich bij zijn laatste zin vrolijk klinken om het andere te vergeten. 'Ik ben Lauren Jones ik ben 19 bijna 20. Ik woon op mezelf hier in Sydney dicht bij het strand en mijn ouders wonen nog altijd in LA net zoals mijn broer.'

Er breng iemand de soep de tafel. 'welke soep is het?' Ashton kijkt me vragend aan. 'ik denk erwtensoep' zeg ik met een vies gezicht. Ashton doet hetzelfde en schuift zijn bord wat naar voor. 'Ashton als ze straks iets vragen zeg je gewoon dat je de soep lekker vond.' 'Oke dan?' gelukkig zit ik met Ashton in de hoek van de zaal naast een plant. Snap je al wat ik ga doen? Ik kijk rond om te kijken of niemand in de buurt op ons let. Snel giet ik mijn en Ashton zijn bord leeg in de plantenbak. 'wat heb je gedaan?' vraagt Ashton. 'De plant naast ons had dorst' grinnik ik.