Blind

Dank je

Lauren Jones pov

Een andere dokter kwam de wachtzaal binnen. 'familie en vrienden van Ashton?' Ik zuchtte diep en knikt ja. 'Wel alles is in orde met Ashton.' Luke zucht opgelucht. 'wat had hij dan?' 'Zijn lichaam was uitgedroogd wat wil zeggen dat hij niet genoeg suikers en voedingstoffen binnen had gekregen. En die blindheid zou wel moeten weg gaan met medicatie.' 'Wacht wat?!' 'Hij zal er maar een paar dagen last van hebben' Ik laat me neerzakken op een stoel. 'Ma maar hij is al al een paar jaar blind?' stotter ik verbaast. 'Wel dan heeft hij nooit goede medicatie gekregen want zijn zicht begint te verbeteren.' Uit enthousiasme knuffel ik de dokter. 'het is goed meisje maar je vriendje wacht op je' Ik word langzaam rood en laat de dokter los.

'Vriendje?' barst Luke lachend uit zodra de dokter weg is. 'euh ja euh Luke' Nerveus pruts ik aan mijn haar. 'wacht jullie zijn echt samen. Oh my god. Dan gaan jullie trouwen en kindjes krijgen en dan word ik nonkel Luke en da-' ik onderbreek hem. 'We moeten nu echt wel naar Ashton' de dokter had het nummer van de kamer gezegd. 319. Nerveus sta ik voor de deur. Zou Ashton het nieuws al weten? Wat als hij niet meer wil zien? Wat als hij me niet wil zijn omdat hij me lelijk vind. Lau niet aan denken het is nog altijd niet zo ver.

Luke duwt me de kamer binnen. Ashton ligt te slapen denk ik. Aan zijn arm hangt een infuus en een regelmatig gepiep vult de kamer. 'hey Ashton' zeg ik voorzichtig. Hij draait zich om met zijn hoofd naar mij. 'Lauren ik denk dat ik gek word.' fluistert hij. 'hoezo?' 'Ik zie niet meer zwart maar heel wazig. Alles is heel donker zwart' Bang draait hij zijn heeft richting mij. 'Wel jij over dat. Je zal binnen een paar dagen weer kunnen zien.' Een kleine lach verschijnt op mijn gezicht. Maar die van Ashton is veel groter. 'Oh Thanks god! Nu zal ik eindelijk kunnen zien hoe mijn vriendin eruit ziet.'roept hij enthousiast. 'maar wat als je me niet mooi vind?' vraag ik zacht. Zijn glimlach verdwijnt. 'Lau bent mooi ook al zie ik je niet. Je hebt een mooie stem, mooi karakter. Elk meisje is mooi op haar eigen manier. Ik weet dat dit heel cliché klinkt maar het is zo geloof me maar' De kleine glimlach van daarnet verschijnt weer op mijn gezicht. 'Dank je'