Blind

Hoe kan dat?

Lauren Jones pov

~maandag ochtend~

Bijna klop ik op de deur van Ashton maar bedenk me dan dat ik bij Grace moet zijn. Ik draai me om en stap verder. 'Jones?' roept Clifford achter mij. 'Kom eens mij naar mijn bureau.' Ik doe wat hij zegt en volg hem naar zijn bureau.

'Zo Jones' begint hij. 'het gaat niet goed met Ashton, hij eet niet en drinkt niet. Hij wil ook niet praten. Als het zo voort gaat ligt hij maximum morgen al in het ziekenhuis. Vertel wat er is met die jongen' 'Mag ik niet, beroepsgeheim' antwoord ik bitcherig. 'Goed dan, dan zal ik je moeten ontslaan' 'dat kan je niet' Hij word rood van woede. 'Jones ik meen het!' 'ik ook' Eigenlijk vind ik dit wel grappig. Hij kan me toch niets aandoen. 'Jones jij gaat me zijn verhaal vertellen of ik zorg ervoor dat je in het weekend ook kopt werken.' Dat mag hij me niet aandoen. Ik bedoel, het weekend is de enigste tijd van de week dat ik rust heb. 'het is goed. Ik zal met Ashton praten. Maar zijn verhaal vertellen kan ik echt niet doen' Clifford zucht en zegt dat het oke is.

'Ashton?' vraag ik twijfelend. Hij ziet er mager en moe uit. 'Lauren?' zijn stem klink ruw doordat hij waarschijnlijk zoals Clifford zei niets heeft gezegd dit weekend. 'waarom heb je niets gezegd of gegeten dit weekend? Ik ben je begeleider niet meer en daar zal je mee moeten leven' 'ik kan het niet Lauren, ik denk dat ik euh verliefd ben' 'Leuk op wie?' vraag ik enthousiast. 'Euh op jou Lauren ik ben verliefd op jou' Ik hap naar lucht. Hij is verliefd op mij? Waarom? Hoe kan dat? Vragen spoken door mijn hoofd. 'Hoe kan dat Ashton? Je weet niets over mij?' vraag ik fluisterend. 'genoeg om van je te houden'