His Stares: Professor Reyel Bagy

Chapter 6

Chapter 6

“Professor Reyel?” I blurted.

He's sitting on his chair while facing his laptop. Simple lang pormahan pero ang lakas ng dating.

“What are you doing here? The event at the gym is compulsory,” he uttered, still facing his laptop.

Sa malamig niyang boses ay agad akong kinabahan. Hindi nga mali ng first impression ko. Masungit nga siya.

“You‘re a professor. Diba dapat nasa gym ka rin, Sir?” Napatuptop ako sa bibig ko dahil pagiging pilosopo ko.

Maslalo akong kinabahan nang umangat ang tingin niya sa akin.

His intimidating look is different.

“I'm a professor. You're a student. Dapat nandoon ka para mag-enjoy hindi para magmukmok.” Tumayo siya pumunta sa kabilang mesa kung saan nakalagay ang gamit niya.

“Bakit? Wala bang karapatang mag-enjoy ang professor?” He has the right too!

It's CTE Big Day. So it means, kasali rin ang CTE teachers.

Tinitigan ko siya habang nagsasalin ng tubig. Kung paano siya nag mukhang adonis habang nilagok ng diretso ang tubig na nasa baso na parang uhaw na uhaw.

“I’m busy," pagdadahilan niya. Nilapag niya ang baso at muling bumalik sa pwesto niya.

“I’m busy too,” panggagatong ko sa rason niya.

Mabilis ang ginawa niyang pagtaas ng kilay. “With your boyfriend?”

With you!

Mabilis akong napailing. Shit, what feelings is this?

“No. With myself. I'm busy with myself,” pagkaklaro ko pa.

He didn't say anything and just nodded.

Hindi na ata ako makatulog dahil sa kaniya. Nakakahiya naman kapag marinig niya ang hilik ko.

Ni isa sa amin ay hindi na muling nagsalita. Tanging pag pindot na lang niya sa keyboard ang nagbigay ingay sa pagitan naming dalawa.

“Want to rest? You look tired," out of nowhere na saad niya.

Agad na nagtama ang pangingin namin. Lumingon ako sa likod para siguraduhin na ako nga ang kausap niya. Nang mapagtanto na ako nga ay agad na bumilis ang tibok ng puso ko.

He looks concerned!

“Uh-yeah. Gusto ko sanang umuwi pero may attendance pa mamaya,” saad ko at pinigilan ang sarili na ngumiti.

Sinundan ko siya nang tingin nang tumayo ito at pumunta sa kabilang mesa. Sa ilalim ay may kinalikot ito.

Napaiwas ako ng tingin nang makitang ang foldable chair. Iyong upuan na pwede ring mahigaan.

I felt my cheeks burn in flame. Pulang-pula na.

Okay pa ba ako? Is this considered as cheating?

“Sleep here, I know you're uncomfortable with your position right now. Baka magka-back pain ka pa.” My eyes widened because of how he acted.

I can't believe… I can't believe that he can be this considerate. Hindi halata sa masungit niyang mukha.

Napakagat ako ng labi habang naglalakad papunta sa gawi niya. He placed the foldable chair/bed beside his table. Kaharap ang punting pader.

“Is it okay if I turn on the electric fan?”

Yes. Please, professor! Bago pa ako tuluyang magmukhang kamatis!

“Yeah. Sure, Sir.” malamlam akong ngumiti.

“Thank you for being considerate, Sir.” I saw him nod.

Nilagay niya ang electric fan hindi malayo sa tabi ko. Pigil ang ginawa kong paghinga. Parang anytime ay maamoy na niya ang baho nang hininga ko dahil mapadpad ito ng hangin.

Kahit nakapikit ay pigil pa rin ang ginawa kong pagngiti. Ang imahe niya habang nag-aayos ng foldable chair/bed at kung paano niya binuhat ang electric fan para ilapag sa tabi ko ay hindi nawala sa utak ko.

He's a gentleman. Sobrang layo sa first impression ko sa kaniya.

Dahil sa pagmumuni-muni ay hindi ko ay hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako.

Nagising ako dahil sa lamig. Napayakap na lamang ako sa sarili ko. Nang ramdaman ko ang hindi gaano kabigat na bagay na nakapatong sa dibdib ko ay marahan akong napamulat. Bumungad sa aking puting pader. Tiningnan ko ang sarili ko. Nakapatong sa akin ang black leather jacket. Agad kong nilingon ang may-ari ng jacket na nakapatong sa akin. Nakakunot ang noo at halatang pagod na, iyan ang bumungad sa akin. Lumihis ang tingin ko sa likuran niya. Napagtanto ko na malakas pala ang ulan kaya nilalamig ako kahit na may nakapatong sa akin jacket.

Muli kong tiningnan ang mukha niya. He look so tired. Hindi man lang niya napansin na gising na ako at talagang nakapokus siya sa pagta-type.

“Hey. Kanina ka pa riyan. Why won't you rest, Sir?” husestiyon ko.

Tila nagulat naman siya at agad na napatingin sa akin.

“Gising ka na pala. How's your sleep?” pagtatanong niya. Halatang iniiba ang usapan.

I smile. “Okay lang. Thank you nga pala sa jacket mo."

Tumango si at muling ibinalik ang tuon sa laptop.

Tumayo ako bitbit ang jacket niya. Gusto ko sanang iabot sa kanya ngunit nahiya ako dahil baka madisturbo pa siya kaya sinuot ko na lang. Nang mapansin ko ang heater sa kabilang table ay napalingon ako kay Professor Reyel.

“Uh-excuse me, Sir. Pwede ko po bang gamitin ang heater mo?” Mabilis ang ginawa niyang paglingon sa akin.

Kumunot ang noo niya kaya kinabahan ako.

Bakit kasi dinisturbo mo pa, Jenny!

“My heater?”

I nod and swallow hard. “Yes, Sir. May heater kasi sa table mo. Baka pwede pong gamitin?”

His lips parted. “Oh! The heater? Yeah, sure,” tumango-tangong saad niya.

I was him scoffed. Tila hindi na siya mapakali.

Pumunta ako sa kabilang table. Nagmukha na akong may-ari ng silid dahil sa sobrang pagka-feel at home. Nagtingin-tingin pa ako sa mga drawer baka may biscuits o kung ano pa na pwedeng makain. Busy naman siya at hindi naman niya ako sinisita.

Saktong may dalawang tasa at purong kape kaya nilabas ko ito mula sa drawer at nilapag sa mesa. Binuksan ko naman ang kabila. Napanganga na lamang ako nang makitang puno ng biscuits ang drawer na iyon. May fita, buddy, eggnog, skyflakes, at mayroon ding fudge bar.

Magpapaalam sana ako kay Professor Reyel. Ngunit nang makita kong busy siya masyado ay hindi ko na lamang dinisturbo. Kumuha ko ng dalawang skyflakes at eggnog.

Hinugasan ko muna ang tasa bago nilagayan ng mainit na tubig at hinalo ang kape. Nilagyan ko rin ng kamay at muling hinalo. Nang okay na sa panlasa ko ay pumunta ako sa gawin ni Professor Reyel.

“Kape muna, Sir. You need that para hindi ka masyadong lamigin.”

He smiled. “Thank you, Ms.?”

“Ms. Jenny Cevu, Sir” pakilala ko pa.

“Thank you… Thank you, Jenny,” he said, flashing a hot smile.

Sir naman! Pinatibok mo na naman ang nanahimik kong puso!