Hayaller Limanı

Bölüm 1. 💙

BAŞLAMA TARİHİNİZİ YAZINN

"Bitti" dedi Ayla çizdiği resmine bakarken. Aylanın yanına gidip yapmış olduğu resmine baktım. "Vay be, döktürmüşsün yine kızım." Ayla resmini eline alıp ayağa kalktı. Çok güzel bir kız çizmişti. "Ya Açelya, evet biliyorum güzel yeteneğim var ama ya o istediğim kursu kazanamazsam? Benim için oraya kabul olunmak, o sınavı geçmek geleceğim için baya yardımcı olacaktır." Çizdiği resmi onlarca çizdiği resimlerinin üzerine koydu. "Saçmalama Ayla. Senin çok güzel yeteneğin var. Bence ileride çok ünlü bir ressam olacaksın." Ayla yanıma gelip bana sarıldı. Ben de ona sarıldım. "Hadi gel aşağıya inelim. Annem güzel yemekler yapmıştır şimdi." Ayla elimden tutup beni odadan çıkarttı. Mutfaka doğru gidiyorduk. Sevil teyze bizi gördüğü gibi "Gelin bakalım güzeller, yemek hazır. Açıkmışsınızdır." Masaya doğru geçtiğimizde "Sevil teyze, ne gerek vardı? Zahmet etmişsin" dedim. Sevil teyze kendisine masaya geçtiğinde "yok kuzum. Afiyet olsun, ne zahmeti? Hadi yiyin bakalım."

Ayla Işık. Ayla benden bir yaş büyük, canım arkadaşımdır. Çok güzel siyah boncuk, boncuk gözleri ve siyah saçları var. El yeteneğini çok seviyorum. O kadar güzel resimler çiziyor ki, ondan tam bir ressam çıkardı, ki çıkacaktı zaten. Hayali en büyük ressam veya dizayner olmaktı. Onun için kurşun atar, kurşun yerim olayına geçtin Açelyacım. Bu da benim hep konuşan ama çok zamanda boş konuşan iç sesim. Artık o kadar çok konuşuyor ki kendisine isim bile taktım. İsmi Ece. Kendimi de tanıtayım. Açelya Aktaş ben. 18 yaşındayım. Benim de en büyük hayalim dizayner ve yazar olmak.

Ayla benim çocukluğumdan mahalle arkadaşım. Hatta aynı üniversitede okuyoruz. İkimizde dizaynerlik istediğimiz için aynı üniversiteyi yazmıştık. Ama benim ilk yılım, Aylanın ise üç hafta sonra ikinci yılı olacaktı.

Yemeklerimizi yedikten sonra salona geçtik. Kanepeden bir yastık eline almıştı. "Ah, ne yapıyorsun Ayla ya?" Ayla bana attığı yastığı yerden alıp tekrardan ona attım. "Oha Açelya kafama attın." Dedi oflanarak. Yastıkı yerine bırakıp televizyonun kumandasını eline aldı. Şarkı arıyordu. Ayla benim tam aksime yalnızca sakin şarkılar dinliyordu hep. Bense her tarzda dinleye bilirdim. Bir şarkı başlattı. Sophie Fetokaki - How They Fall şarkısını açmıştı.Her dinlediğimde en az on kere başa sarıp dinlerdim. "Ve bingo! Mükemmel seçim" dedim memnuniyyetle. İkimizde telefonlarımızı elimize aldık.

Yaklaşık yarımsaat sonra Ayla telefonu bırakıp benimkini de elimden aldı. "Hadi ya dışarı çıkalım, dolaşırız biraz." Dediğinde elimden tutup ayağa kaldırdı. "Tamam, çıkalım. Zaten direkt eve geçerim sonra da. Ayağa kalktığında beni odasına götürmek için elini uzattı. "Nereye gidiyoruz?" Odaya geldiğimizde Ayla kiyafetlerinin olduğu dolabı açtı. Kendisine bir şeyler seçiyordu. "Ne bileyim, çıkalım düşünürüz işte." Dolabından ona çok yakışan soft şeyler seçmişti. Üzerini değiştirdiyi sırada ben de saçlarımı açmıştım. "Heh şöyle ya, aç saçlarını böyle kızım. Kahverengi ve ısıtıcıya gerek kalmadan düz olan saçlarını toparlayarak gizletme. Üzerimdeki kahve renkli tişört saçlarımın rengiyle uyum sağlıyordu. "Saçlarına bayılıyorum Açelya. Bir keresinde bence sana böyle kısa saç çok yakışıyor. Rengi kahverenginin hangi tonu bilmiyorum ama o da çok hoşuma gidiyor. Karamel kahvesi renginde ama çok açık değil işte" dediğinde yanıma gelip aynaya bakıp daha sonrasında sarılmıştı. "Her gün yüz kere saçımın rengini benzetip-benzetip birşeyler söylüyorsun." Bence onun da saçları çok güzel Açi. İç sesame katılıyordum. "Bence o senin güzelliğin. Saçlara bak ayrıca up uzun. Sana da böyle yakışıyor." İkimizde gülerek odadan çıktık. Sevil teyzeye haber ettikten sonra evden çıkmıştık.

1 saatdir neredeyse yürüyorduk ve konuşuyorduk. "Açelya hadi şurada oturalım, yoruldum." Başımı tamam anlamında salladım. "Burada voleybol oynuyorlar ama top bize gelmesin?" Ayla telefonuna bakarken bana da cevap veriyordu. "Boşver, onlar dikkatli oynasınlar bir zahmet." Ben de telefonumu çıkarttıktan sonra başımı Ayla'nın omzuna koydum.