Part- 5
" ဒါ... ဒါတကယ္ပဲလားေမာင္ဟိန္း... နင္ငါ့ကိုလိမ္ေနတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူးေနာ္... "
မနက္မိုးလင္းအိပ္ယာနိုးတာနဲ႕ဦးဦးဖ်ားဖ်ားၾကားလိုက္ရတဲ့သတင္းစကားေၾကာင့္ ေဒၚေစာအိမ္စည္တစ္ေယာက္ ေျပာစရာစကားလုံးေတြေျပာက္ရွသြားတဲ့အထိ အံ့ၾသတုန္လႈပ္သြားခဲ့ရသည္။
ေခါင္က ခေျမမိုးကို သူတို႔ဆီလာေအာင္ လုပ္နိုင္ခဲ့ၿပီတဲ့ေလ...။
ဒါ... ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ျဖစ္နိုင္မွာလဲ...။
ဒီသတင္းက ဝမ္းသာစရာသတင္းျဖစ္ေပမယ့္ သူ႕စိတ္ထဲမွာ နည္းနည္းမွမယုံၾကည္နိုင္ျဖစ္ေနခဲ့သည္။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေခါင္က မရင့္က်က္ေသးတဲ့လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္သာသာပဲမဟုတ္ပါလား...။
" တကယ္ပါ သခင္မႀကီး... ဒီကိစၥကို ေခါင္တစ္ေယာက္တည္းက လုပ္နိုင္ခဲ့တာပါ... ေဒါက္တာ့ကိုဝင္ေတြ႕တာလည္း သူတစ္ေယာက္တည္းပဲ... ကိစၥအားလုံးကို သူတစ္ေယာက္တည္းကပဲလုပ္သြားခဲ့တာ... ၿခံတံခါးမဖြင့္မခ်င္း... အိမ္ေရွ႕ကေျမႀကီးေပၚမွာထိုင္ေစာင့္ေနတဲ့အထိပဲ သခင္မႀကီးရယ္... က်ေနာ္ ဒီကေလးကို မခ်ီးက်ဴးဘဲ မေနနိုင္ဘူးဗ်ာ... "
ေမာင္ဟိန္းဆီက အတည္ျပဳစကားကိုၾကားလိုက္ရတာေၾကာင့္ ေဒၚေစာအိမ္စည္ အတိုင္းမသိေပ်ာ္႐ႊင္သြားခဲ့ရသလို ေခါင္အိမ္ေရွ႕မွာထိုင္ေစာင့္တယ္ဆိုတဲ့ စကားေၾကာင့္လည္း ရင္ထဲမေကာင္းျဖစ္သြားရသည္။
" မင္းလည္းတစ္ညလုံးမနားရေသးဘူးမွတ္လား... နားလိုက္ေတာ့ေလ... "
" ဟုတ္ကဲ့ ဒါဆို က်ေနာ္သြားနားလိုက္ပါအုံးမယ္ သခင္မႀကီး... ေၾသာ္... ၿပီးေတာ့ ေခါင္ကမွာလိုက္ပါေသးတယ္... ဒီကိစၥကို သူလုပ္ေပးခဲ့တယ္ဆိုတာ ၾကယ္ေလးမသိပါေစနဲ႕တဲ့... "
ေဒၚေစာအိမ္စည္ သူ ေခါင္းသာညိတ္ျပလိုက္မိသည္။ ေမာင္ဟိန္းအခန္းအျပင္ကိုျပန္ထြက္သြားၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႕ဦးႏွောက္ထဲကို အစီအရီဝင္ေရာက္လာတဲ့ သံသယအေတြးေတြ...။
ၾကယ္ေလးအေပၚ အနစ္နာခံ သီးခံတာထက္ပိုတဲ့ေခါင္...။
အရင္တုန္းက ဒီေလာက္အထိသူသတိမထားမိခဲ့ေပမယ့္ အခုကိစၥအတြက္ ေတာင္းဆိုခဲ့တဲ့အခ်ိန္နဲ႕ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္လုပ္နိုင္ခဲ့တဲ့ အတိုင္းအတာကိုၾကည့္ၿပီး သူသံသယျဖစ္လာရတာေတာ့အမွန္ပါပင္...။
