Part- 6
မိုးေတြသည္းေနတဲ့ျမင္ကြင္းကို ေအးစက္စက္အၾကည့္ေတြနဲ႕ေငးၾကည့္ေနသည့္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္... လက္ထဲမွာလည္း သူနဲ႕မတည့္တဲ့ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကိုကိုင္ထားၿပီး ေျဖးေျဖးခ်င္းမႈတ္ေသာက္ေနခဲ့သည္။
အသက္ရဲ႕ရွည္ျခင္းတိုျခင္း ဆိုတာ သူ႕အတြက္ေတာ့ အခုေငးၾကည့္ေနမိတဲ့ မိုးစက္ေတြေလာက္အေရးမပါသလိုပါပင္...။
ဒီေန႕ အဲ့ဒီလူ အိမ္ကိုလာမယ္တဲ့...။
ဖြားေျပာျပတုန္းက သူရင္ေတာင္ခုန္သြားခဲ့ရတာ...
ဒါေပမယ့္ သူဆုေတာင္းေနမိျပန္တယ္... မလာပါနဲ႕...ေရာက္မလာပါေစနဲ႕လို႔ေလ...။
ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္နဲ႕ ေရာက္လာရမွန္းမသိတဲ့ ဒီလူ႕ေလာကႀကီးထဲကေန သူခပ္ျမန္ျမန္ပဲျပန္ထြက္သြားခ်င္ၿပီ... ။ ေဆးေတြနဲ႕ဆက္ထားရတဲ့ရွင္သန္မႈ႕ကို သူမလိုခ်င္ေတာ့ဘူး...။
ဒါေၾကာင့္... ေက်းဇူးျပဳၿပီးေရာက္မလာပါနဲ႕လား ...။
" ဟာ ေကာ္ဖီကငါ့အတြက္ေလ... ဘာလို႔ယူေသာက္ေနတာလဲ ၾကယ္ရယ္... ေပးေပး... "
အေတြးနဲ႕အတူ ဒုတိယေျမာက္ ေကာ္ဖီတစ္ငုံစာကိုေသာက္လိုက္မိခ်ိန္ ထြက္ေပၚလာတဲ့ တားျမစ္သံေလး...။
ေခါင္ပါပဲ....။
လက္ထဲက ေကာ္ဖီခြက္ေလးကိုခ်က္ခ်င္းျပန္လုယူလိုက္သည့္ ေခါင့္ ကို သူ အၿပဳံးတစ္ပြင့္ျဖင့္တုန့္ျပန္လိုက္မိသည္။
" ငါႀကိဳက္လို႔ ယူေသာက္ၾကည့္တာပါ... တစ္ငုံႏွစ္ငုံေလာက္နဲ႕ေတာ့ ငါဘာမွျဖစ္မသြားနိုင္ေလာက္ပါဘူး... "
" မျဖစ္လည္း ငါစိုးရိမ္တယ္ကြာ... ဘာျဖစ္လဲ..."
ေျပာရင္း လက္က်န္ေကာ္ဖီေတြကို အပူေလာင္မွာမေၾကာက္ ဘာမေၾကာက္ တရွိန္ထိုးေသာက္ခ်ပစ္လိုက္သည့္ေခါင္... ။
" ငါမေသခင္ မင္းအရင္ေသသြားၾကည့္ မင္းအုတ္ဂူကိုငါလာတူးၿပီး မင္းေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ အိပ္လို႔မရေအာင္လုပ္ပစ္မွာ... အဲ့ဒါမွ သရဲဘဝနဲ႕ငါ့ကိုလာေတာင္းပန္ေနရမယ္မွတ္... "
" ဟားဟားဟားဟား... မင္းကေတာ့ကြာ... "
ေခါင့္စကားေၾကာင့္ သူသေဘာက်စြာရယ္ေမာလိုက္မိသည္။
