[FINISHED]
Categories : Boys' Love • Contemporary Romance • LGBTQ
Kannagi Lacanlali, or Kann, suffers daily from social anxiety. Siya na ang nakatoka bilang caretaker sa mansyon ng mga Gulmatico, na nasa ibang bansa, buhat nang ma-admit ang tita niy...
A/N: There are inappropriate behaviors of the characters in this episode. Please do not imitate.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
KANNAGI
Parang nanuyo ang lalamunan ko habang naglalakad papasok sa mansyon. Bagama’t nakatungo lang ako, naramdaman kong isa-isang dumadapo ang tingin nila sa ’kin kaya mariin akong napahawak sa laylayan ng suot kong damit. Bakit ba ako ganito ’pag humaharap o humahalo sa maraming tao? Bakit ba parati kong nararamdaman na hinuhusgahan nila ako kahit wala naman silang sinasabi?
Nag-umpisa ang party nang 8 PM. Medyo late ako nang kaunti kaya marami nang nandito sa loob. Dumiretso ako sa kusina, nagtatago mula sa mga schoolmate kong nagsasayaw sa sala habang may hawak na red cups.
“Bottoms up! Bottoms up!”
Nakabibingi ang lakas ng tugtog sa paligid. Samahan pa ng papalit-palit na mga ilaw: pula, asul, at kulay-ube. At saka, dagdagan pa ng hiyawan ng mga nandirito.
Kumuha na rin ako ng red cup at nilagyan ko ito ng apple juice na natagpuan ko lang sa ref. Juice-juice lang muna ako ngayon kasi parang ’di ko talaga kayang lumagok ng alak. ’Tapos, tumabi ako sa standee ni Melanie Martinez—halos kasingtaas ko lang—at saka ako bumulong sa ’king sarili: “Ang random. Sino’ng nagdala nito rito?”
Ilang minuto akong nakatambay rito, hinihintay kong makita si Beast Mond, pero ni anino niya ay ’di ko mahagilap. Baka nasa pool area siya? O baka naman ay may ka-chukchakan siya sa isang kuwarto sa ikalawang palapag?
Dumating sina Soichi at Aneeza siyam na minuto bago mag-alas-nuwebe. Nakasuot si Aneeza ng yellow green na T-shirt at pedal pusher na sinamahan ng sandals; para lang siyang inutusang bumili ng toyo sa kabilang kanto. Samantalang black Metallica shirt na pinaibabawan ng itim na leather jacket naman ang suot ni Soichi; parang vocalist ng isang banda naman ang atake niya.
Namilog ang mga mata nila nang makita ang katabi kong standee.
“O, pak! Kabog! Imported! ’Di n’yo keri ang special guest namin tonight! Ang nag-iisang Melai Can—” Hindi na natapos ni Aneeza ang kanyang sinasabi dahil kaagad ko itong pinutol.
“Si Melanie Martinez kasi ’yan,” pagtatama ko.
Ngumiwi si Aneeza. “Ay, ’di uso sarcasm sa kanto n’yo? Serious Osmeña ang peg?”
Humagikhik naman si Soichi. “Boploks ka talaga, Aningza!” bulalas niya sabay hampas sa balikat ni Aneeza.
“Aray!” daing nito, may ngitngit pang nakapinta sa hitsura. “Do you want me to rearrange your ribs, Soitchy? Magsabi ka lang, ha!”
“Ano ’yang iniinom mo, Kannkong?” paglilihis ni Soichi ng usapan. Kinumpiska niya ang red cup at saka bumungisngis. “Tae! Juice? Alak, Kann, alak ang inumin mo ngayong gabi, okay?”
Itinulak ko ang pang-ibabang labi ko pasulong. “Hindi dapat kayo umiinom ng alcohol kasi hindi pa tayo eighteen,” giit ko. “’Tsaka, parang ayaw ko talagang i-try, e. Amoy pa lang, ’di ko na gusto.”
