[FINISHED]
Categories : Boys' Love • Contemporary Romance • LGBTQ
Kannagi Lacanlali, or Kann, suffers daily from social anxiety. Siya na ang nakatoka bilang caretaker sa mansyon ng mga Gulmatico, na nasa ibang bansa, buhat nang ma-admit ang tita niy...
اوووه! هذه الصورة لا تتبع إرشادات المحتوى الخاصة بنا. لمتابعة النشر، يرجى إزالتها أو تحميل صورة أخرى.
KANNAGI
“Understanding naman akong tao. Pero ba’t ’di ko ma-gets ’yong d-in-iscuss kanina ng instructor namin sa Gen. Math? Huhuness,” si Aneeza, umaaktong naiiyak kahit wala namang luhang lumalabas.
Kasalukuyan kaming nandito sa Walang Pangalan Bookstore o WPBS. Kasama rin namin si Soichi na sobrang abala sa pagbabasa sa isang slasher-horror comic book na hinablot niya kani-kanina lamang. Wala namang masyadong customer dito kaya sinamahan ko na lang sila sa isang table at humalo sa kanilang usapan.
Nagpakawala ng mahinang tawa si Soichi dahil sa sinabi ni Aneeza, pero nakatutok pa rin sa comic book ang kanyang mga mata.
“Anyway, may nakita akong video clip—performance ni Bryan Chong,” pag-iiba ni Aneeza ng topic. “Ang husay niya, ’no? He deserves to win, sa true lang. Ang ganda ng version niya ng ‘Mercy’ ni Shawn Mendes.”
“Pero”—sinara ni Soichi ang binabasa niya—“iba ang nanalo. Wala ka nang magagawa ro’n. At saka, ang tagal na n’on,” pambabara nito.
“For me lang naman, e,” giit pa ni Aneeza. “Unique kasi ang boses niya, e. I like his style. ’Tapos, ang taas pa ng falsetto niya—mas mataas kaysa sa grades ko. ’Naol, ’di ba?”
“Go, Coach Aningza!” kunwari’y pagtsi-cheer ko rito.
“And then medyo nadi-disappoint talaga ako sa ilang singing competitions dito sa Pinas,” pagpapatuloy ni Aneeza sa rant niya. “Don’t get me wrong, ha, pero ano kasi . . . may kasama kasing awa factor, alam n’yo ’yon. IMO, dapat pinapanalo nila ’yong magagaling talaga. Sana, sa voice—technicality or style—sila magbe-base. Idi-disregard na sana ang estado sa buhay. Singing contest naman ’yon, ’di ba? Hindi charity work. For me lang naman.” Nagkibit-balikat siya pagkatapos.
“Ang dami mo namang alam. E ’di, ikaw na ang mag-judge next time,” pakli ni Soichi. “Sa susunod, i-vote mo na rin ang contestant na gusto mong manalo. Hindi ’yong magra-rant ka ngayon, ’di mo naman binoto ang manok mo no’ng finals.”
“Alam mo”—tinuro ko si Aneeza—“may point ka. Gusto ko rin noon manalo ’yong Mica Becerro. Game-changer kasi talaga siya. Sumali siya para maging inspirasyon sa mga kabataan na mag-explore, na ’wag mag-focus sa isang genre lang. Pero sa kasamaang-palad, karamihan sa voters ay ’di nakaa-appreciate ng opera na genre.”
“Ano ba’ng ipinaglalaban natin?” tanong ni Aneeza saka tumawa nang marahan. ’Tapos, nagdagdag pa siya ng, “Anyway, nagkasalubong pala kami ni Prim kanina sa hallway. Parang wala lang kami. Ako, ha, sa part ko, napatawad ko na siya sa ginawa niya sa ’tin noon. Though never ko siyang kinompronta. Pero parang sa loob-loob ko, need kong palayain—Char, palayain?” Humalakhak siya. “’Yon na nga, kailangan kong pakawalan ’yong galit. For me, it’s a self-care.”
