Unicode
" တည်ငြိမ်လွန်းတဲ့ မြို့စားဝမ်က
ဂေါက်သွားတာများလား "
ရှောင်းကျန့် ရိရှောင်းလက်ကို ဖျစ်ညစ်လိုက်မိသည် ။
" အားး နာတယ် ပါးပါး "
" အော် အေး ဆောရီး "
" ဟွန့် သား စာတွေ ဝိုင်းကူပေး "
" အေး "
ရှောင်းကျန့် ရိရှောင်း ပုစ္ဆာတစ်ခု တွက်ခိုင်းလိုက်ပြီး မနေ့က အကြောင်းကို ပြန်တွေးလိုက်သည် ။
" ဘာတွေပြောနေတာလဲ "
" အမှန်ပြောတာပဲလေ "
ရှောင်းကျန့် ဝမ်ရိပေါ်ကို မျက်စောင်း
တစ်ချက်ထိုးကာ ပုံကိုပဲ အာရုံစိုက်လိုက်သည် ။
" ဘာလို့ ပုံက လူတစ်ယောက်ထဲလည်း "
ဝမ်ရိပေါ်က ရုတ်တရက်ကြီး ရှောင်းကျန့်ရဲ့ကျောနောက်ဘက်ကို နေရာယူလိုက်တာကြောင့်
ရှောင်းကျန့် လန့်သွားသည် ။ အခုပုံစံက ဝမ်ရိပေါ်က ရှောင်းကျန့်ကို ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ထားသလို့ ဖြစ်နေသည် ။
" ဘယ်လိုပဲဆွဲဆွဲပေါ့ "
" မရဘူး "
နောက်ကနေ သူလက်ဖျံေပါ်ကို ဝမ်ရိပေါ်လက်တွေက နေရာယူကာ ပန်းချီကားချပ်ပေါ်ကို ဆေးယူကာ ပုံဆွဲလေသည် ။
" မင်းက ဆွဲတတ်လို့လား "
" လွယ်လွယ်လေးပါ "
ဟိုခြစ်ဒီခြစ်ပုံစံနဲ့ လုပ်ကာ အဝိုင်းပုံစံကြီး ဆွဲသွားသည် ။
" ဘာကြီးလည်း "
" ဘာဖြစ်ဖြစ်ပေါ့ နောက်ထပ်တစ်ယောက်
အဲ့လူဘေးနားမှာ ရပ်ပေးနေရင် ရပြီ "
ရှောင်းကျန့် ဝမ်ရိပေါ်ကို အူကြောင်ကြောင်နဲ့ လှည့်ကြည့်လိုက်သည် ။ ဝမ်ရိပေါ်စကားတွေ
သူနားမလည်နိုင်ပါ ။
" အဟမ်း လက်ကလွှတ်ပေးအုံးမှာလား "
" မလွှတ်ချင်သေးဘူး "
" ........ "
" ဖြစ်နိုင်ရင် ကျတော်က တစ်သက်လုံးဆွဲထားချင်တာ "
" ......... "
" အချိန်တန်ရင်တော့ လွှတ်ပေးရမှာပေါ့ "
JE LEEST
ᴅᴜᴋᴇ ( ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇ )
Fanfictie𝐋𝐨𝐯𝐞 𝐈𝐬 𝐎𝐩𝐭𝐢𝐨𝐧𝐚𝐥 𝐁𝐮𝐭 𝐒𝐞𝐥𝐟 𝐋𝐨𝐯𝐞 𝐈𝐬 𝐍𝐞𝐜𝐬𝐬𝐢𝐭𝐲 𝐓𝐡𝐢𝐬 𝐈𝐬 𝐘𝐢𝐙𝐡𝐚𝐧 𝐅𝐢𝐜𝐭𝐢𝐨𝐧 𝐒𝐨 𝐔 𝐫𝐞𝐚𝐝 𝐈𝐭
