KIZIL | texting

1.9

Boş zamanım oldukça kendimi burada buldumm. Size bağlılığım şaka mı??

Küçük bir sınır koyacağım.

150 oy, 150 yorum sadece. Lütfen yorumlarınızı harf harf atmayın her satıra. Kendi yaptığınız yorumun altına yazınız^^

Ig; themeeryy_ ınstagram'a da gelinn💗

***
Fırının karşısında durmuş böreğin pişmesini beklerken sabırsızdım. Acıkmış olduğumdan Liya'ya çok ısrar etmeme gerek kalmadan kendi isteğiyle börek yapmıştı bana.

Herkesin hayatına şarttı bir Liya.

Barlas abiye böreği yaparken fotoğrafını çekip attığımdan haberi yoktu. Bazen düşünüyordum da aslında Liya eğer Barlas abimin onu sevdiğini bilse şans verirdi. Denemek isterdi. Çünkü Liya'nın Barlas abiye karşı bazen şaka amaçlı olsa da söylediği ilgi dolu cümlelerin öylesine altı boş olduğunu hiç sanmıyordum.

"Liya," dedim oturma odasında ki arkadaşıma sesimi duyurmak için bağırarak.

"Geliyorum." Sandalyeye oturup önce gelen bildirimlere baktım. Şarkı açıp sesini kısarak masanın üzerine koydum telefonu. Kolumu masaya yaslayıp çenemi avuç içime yerleştirerek kırıta kırıta tepsiyi açan Liya'yı gülümseyerek izledim.

"Hiçbir topuk tıkırtısı bu kadar davetkar çalamaz," diyerek şarkıya eşlik ettiğinde ona katılarak şarkıyı beraber söyledik. Onunla geçen zamanlarım öyle kıymetli ve özeldi ki, geçmişe dönme şansım olsa yine onunla tanışmış olmayı dilerdim.

Böreği fırından çıkardıktan sonra kesmeye başladı. "Ay," dedim aklıma bir şey gelmiş gibi.

"Ne oldu?" diye sordu sadece.

"Barlas abi hastaydı ve ben ona eve gidip yemek yapacaktım." Liya'nın kaşları çatıldı tabii anında. Bu kızın iyi niyeti hiç eksilmiyordu.

"Neyi var ki?" diye sordu merakla.

"Grip olmuş," dedim omuz silkerek. Şimdi böreklerden göndermeyi teklif edeceğine emindim.

"Ya Gamze," dedi dudaklarını ısırıp.

"Hı?"

"Ben çok yapmıştım börekten istersen ona da gönderelim. Olur mu?" Sırıtmamak için kendimi zor tutup, "Çok iyi olur," diye mırıldandım.

Önce Barlas abi için börek ayırdı. Ardından ikimize tabaklara koydu. Masaya koyup meyve suyu doldurdum. Yemeği yerken kapı çalmıştı. Liya'nın elleri oldukça kirlendiğinden, "Ben bakayım," dedim kendi ellerimi ıslak mendille silip. Başını salladı sadece.

Dış kapıyı beklemeden açtığımda karşımda gördüğüm kişi gözlerimi irice açıp, "Serhat," diye bağırıp aniden boynuna sıkıca sarılmama neden oldu.

Çok şükür evde ben ve Liya dışında kimse yoktu.

"Birileri çok özlemiş sanırım." Boynuna daha sıkı sarılıp kıkırdadım. Ellerini belime koyup beni kucağına aldı. Kapıyı arkamızdan örtüp, "Evde sadece Liya mı var?" diye sordu. Başımı salladım.

Arkamızda kalan duvara sırtımı yaslayıp beni kolları arasına hapsettiğinde ellerimi göğsüne koyup, "Yaran yok değil mi?" diye sordum.

"Var," dediğinde panikle sağına soluna bakındım ama görünürde hiçbir şey yoktu.

"Serhat," dedim son derece panikle. Ellerimle yüzünü avuçlayıp, "Neyin var?" diye sordum korkuyla.

"Sensizlik çarptı. Gamzesizlik hastalığına yakalandım." Söylediği şeylerden sonra sinirle omzuna yumruk atıp yanında geçerken elini sol yanağıma koyup sağ yanağıma sert bir öpücük bıraktı. Öpüşmüş olsak bu denli etki yaratmazdı eminim. Sersemlemiş ifademe bakıp sırıtarak Liya'nın yanına geçti.

Aynadan yüzüme bakarken beyaz tenimin kızarmış olduğunu gördüm. Oflayarak mutfağa girdim bende. Serhat Liya'nın yerine oturmuş onun tabağından yerken yan tarafında ki sandalyeye oturdum. Liya çay demliyordu.

"Abi," dedi Liya Serhat'a bakarak. Serhat göz kırptı ağzı dolu olduğundan. Üzerinde ki bakışlarımı fark ettiğinde ifadesi yumuşadı. Boşta kalan temiz eliyle sandalyemi kendisine çekip Liya'nın tersinde kaldığından bacağımı okşadı hafifçe.

Elini ittirdim tabii hemen.

"Tüm aile olarak tatile gideceğiz. İtiraz istemiyorum sende geliyorsun. Üzümlü kekim Gamzem'de gelecek zaten. Kısa süreli bir tatil hepimize iyi gelecek eminim ki."

Serhat, "Nerede bu tatil?" diye sorduğunda elimi tutup çekmeme izin vermeden kendi eli arasına almıştı.

Liya gülümseyerek Serhat'a tatili anlatıyordu ama ikimiz de ısıtmaya çalıştığı elimize bakıyorduk. Göz göze geldiğimizde gülümsedim.

Onun gülümsemesini gördüğümde ise derin içli bir nefes aldım.

**
Eve geldiğimde anneme tatil işini anlatmış, ardından uzun zamandır konuşmadığım babamı aramıştım. Babam sürekli olarak başka yerlerde olsa da beni sevdiğini bilirdim. Bunu hissettiriyordu.

Yatağıma oturmuş babamın güzel yüzüne bakarken dudaklarımın büzülmesini engelleyemedim. Onu çok özlemiştim. Yirmi iki yaşında olsam da hâlâ dokuz yaşında gibi hissediyordum.

"Tatilde ayağını kırmak yok olur mu çilli kızım?" Başımı sallayıp genişçe gülümsedim.

"Baba," dedim hatıralarım yüzünden heyecanla. "Hatırlıyor musun seninle ilk kez kayak yapmaya gittiğimizde ben düşmüş kolumu kırmıştım."

Babamın gülümsemesine bakarken attığı kahkahalar kalbimi ağrıtmıştı. Onu o kadar çok özlemiştim ki, gülümsemesini bir ekran ardından görmek zorunda olmam ağlama isteğimi tetikliyordu.

"Hatırladım tabii ki." Babamla bir süre daha sohbet ettikten sonra konu anneme gelmişti. Yüzümde ki sahici tebessümü bozmamaya dikkat ederek, "O da iyi," diye yanıtladım sorusunu.

Babam içli bir nefes alıp, "Onunla konuşmak istesem telefona çıkmaz değil mi?" diye sorunca sustum. Buna verecek bir cevap arasam da bulamadım. Annemin ne yapacağını asla kestiremiyordum. Belki de normal bir şekilde sohbet ederdi, belki bağırır çağırır nefretini kusardı. Annemin ne yapacağını bilmediğimden babama yalan söylemek yerine gerçeği söylemeyi tercih ettim.

"Bilmiyorum baba."

Hüzünlenen yüzüne bakarken ağlamamak adına her zamanki gibi kaçmayı tercih ettim. Ona elveda deyip telefonu kapattıktan sonra yatağıma uzanıp cenin pozisyonunda ağladım. İçimde biriken onca şey vardı ve gözyaşlarımı daha fazla esir edemeyecektim.

"Baba," dedim ağlayışlarım arasından. "Ben seni çok özledim."

Biliyordum ki babamı uzunca bir süre göremeyecektim. Yıllardır alışmaya çalışsam da ne zaman babamla konuşsam dokuz yaşında kapı aralığından babasının gidişini izleyen küçüklüğüme dönüyordum.

Ben yıllardır babamın yokluğuna alışamıyordum.

***
Ay çok duygusal hissediyorumm🤧

Bundan sonra biraz eğleneceğiz ehee :))

Diğer bölümde görüşürüzzzz 💗