မနက္ခင္းေလးကအရမ္းသာယာေနတယ္။ ေရွာင္းက်န႔္နဲ႔ခ်င္းခ်င္းကေတြ့ေနၾကဝါးရံုပင္ႀကီးေအာက္မွာ တိတ္ဆိတ္စြာရပ္ေနတယ္။ သူတို႔ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာစကားမေျပာေသးဘူး။ ဘယ္ကစၿပီးေျပာရမွန္းမသိၾကဘူး။ အဲ့အခ်ိန္မွာခ်င္းခ်င္းက စေျပာလာတယ္။
"က်န႔္က်န႔္"
"ရိေပၚနဲ႔ ငါကလက္ထပ္ထားတာ။ "
ေရွာင္းက်န႔္က တၫ့္ပဲေျပာခ်လိုက္ေတာ့ ခ်င္းခ်င္းအသံတိတ္သြားတယ္။
"ငါ ငါသူ႔ကိုအစတည္းက သေဘာက်တာနင္လည္းသိတာပဲ။ဘယ္လိုလုပ္.."
"ငါေရြးစရာလမ္းမရိွခဲ့ဘူး။"
ေရွာင္းက်န႔္ကျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကိုေျပာျပလိုက္တယ္။
"သူတို႔ကနင့္ကို မိန္းကေလးထင္လို႔ေလ။ အခုကနင္ဆက္ဟန္ေဆာင္ဖို႔မလိုေတာ့ဘူးမဟုတ္လား။"
"......."
"မ မဟုတ္မွ နင္သူ႔ကိုသေဘာက်ေနတာလား။"
"........"
"ဘယ္လိုေတာင္ ရြံဖို႔ေကာင္းတာလဲ။ ငါ့သူငယ္ခ်င္းက။"
"အဲ့တာေၾကာင့္နင္ ငါ့အေၾကာင္းလိုက္စံုစမ္းတာရပ္လိုက္ၿပီး ငါ့ရဲ့ဟန္ေဆာင္သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ကေန ထြက္သြားလိုက္ပါ။"
"ဘယ္သူကဟန္ေဆာင္တာလဲ။ ငါသေဘာက်မွန္းသိရက္နဲ႔ လုယူသြားခဲ့တာဘယ္သူလဲ။"
"ခ်င္းခ်င္း မင္းဘာလို႔ဝမ္ရိေပၚကိုမေျပာပဲငါ့ကိုလာေျပာေနတာလဲ "
"ဝမ္ရိေပၚက ငါ့ကိုစကားမေျပာရဲဘူး။ နင္ကအၿမဲဆူပူၿပီးအႏိုင္က်င့္ေနတာေလ။ "
"ဘာ!"
"ဟုတ္တယ္။ သူငါ့ကိုေျပာတယ္။ သခင္ေလးကမႀကိဳက္လို႔ စကားမေျပာဘူးတဲ့။"
ေရွာင္းက်န႔္ စကားဆက္မေျပာခ်င္ပဲလွၫ့္ထြက္လာတယ္။မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ့ ခုလိုယွဉ္ေနရတာကိုက သိကၡာအေတာ္က်ေနၿပီ။
ေရွာင္းက်န႔္ သူ႔အေဆာင္ကိုျပန္သြားလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေရခ်ိဳးဖို႔ျပင္ေနတုန္း ရိေပၚဝင္လာတယ္။
"သခင္ေလး..."
"ထြက္သြား။"
"ဘာလို႔လဲ...အခ်စ္ကြၽန္ေတာ့္ကိုစိတ္မဆိုးေတာ့ဘူးဆို။"
