Every Game

Chapter 14

Chapter 14: Clenched Fists

It's been an hour since he fell asleep. Naubos ko na ang chocolate na bigay ni Raf. Halos makabisado ko na ang buong lugar. Pa-lowbat na rin ang cell phone ko. Nauubusan na ako ng paraan para maibsan ang pagkabagot na nararamdaman.

I let out a weighty sigh as I stared on my phone.

I took a picture of him for the third time. Binalikan ko ang mga naunang kuha ko nang mapansin na hindi siya malikot matulog. Kung ano ang posisyon niya kanina ay hanggang ngayo'y gano'n pa rin. Kung ako lang siguro 'to ay gumulong na ako pababa.

I can't even sleep without hugging a pillow. Sa tuwing kakawala sa bisig ko ang tandayan ay gugulong ako sa kama para manghagilap ng pwedeng mayakap. I feel safe and comfortable that way.

And then I realized... I used to sleep even without hugging a pillow. That's when I still sleep with my parents and Kael. Hindi ko kailangan ng mayayakap na unan dahil sila ang niyayakap ko.

Pero si Rocky... Tila nasanay na ang katawan niyang mag-isa, walang kayakap. Hindi ba siya tinabihan ng mga magulang niya ni minsan man lang? Hindi pa ba siya natulog nang may kasama?

Mayamaya ay biglang nag-vibrate ang phone ko. "Huwag ka nang umuwi ah?" sabi ni Mikael sa text.

Napatingin ako sa oras. Alas onse na rin pala. Bigla kong naramdaman ang antok nang makita ang kasalukuyang oras.

"Pauwi na rin niyan. Tulog ka na," reply ko.

Muli kong sinulyapan si Rocky. Bahagyang bumaba ang tela ng jacket sa parteng leeg niya. Sumilip ang kanyang tattoo sa kanang bahagi ng leeg. Mahinhin na ibinaba ko pa 'yon nang konti para tuluyang makita ang tattoo.

It was simply an anchor. Walang kahit na anong ibang disenyo at tama lang ang laki. Simple pero malakas ang dating. Hindi mo ito mapapansin sa malayo.

Itinaas ko uli ang tela ng jacket niya sa leeg.

Napagpasyahan kong buksan ang stereo radio ng sasakyan. Hininaan ko 'yon para 'di magising ang natutulog.

"Hey, babe. DJ Kian at your service. For tonight's topic, I want to tackle about mistakes." He paused for a second. "I am sure the moment you heard the word mistake, you remembered something. That's fine. We all have a mistake. I have mine. So calm down. I got you all, babe. This won't hurt."

He chuckled softly.

I must say this DJ has a cool voice. Bagay na bagay sa tahimik at malamig na gabi. 'Yon bang nakatunganga ka sa labas ng bahay, pinagmamasdan ang pagbuhos ng ulan habang nakikinig sa kanya.

"We do different mistakes, we learn different things. Don't you ever compare your mistake to someone else's. No, babe. Don't do it. That's another mistake. Focus on your own. Are we good?"

I nodded my head as if he could see me.

The only rule for a better living is never compare things.

"But what do you do if you learn from a mistake?" The DJ asked.

"You don't do it again," I mentally answered.

"Yes, babe. You don't do it again. And why? Because you learn. You won't do it again because it hurts you. You will be careful next time because you're afraid."

Sumandal ako habang nakikinig. Imbes na antukin ako sa lamig ng boses niya ay nabuhayan pa ako. Gusto ko kung ano ang mga sinasabi niya. Everything that he says is coming from his point of view. And in my point of view... I agree.