Adelaide: Today For Tomorrow

Chapter 20

Chapter 20

Lumipas na ang tatlumpung minuto pero wala pa rin akong nakikitang senyales nina Phoenix sa labas.

Para na akong maiiyak sa pag-aalala. I've been calling them on the radio but no one's answering. Sobrang dilim sa labas pero nakikita ko pa rin ang mga changers na naglalakad sa dilim. The moon gives enough light for me to see the surroundings outside.

Dito naman sa loob ay sobrang dilim. Para akong hinihigop ng dilim pero hindi ko magawang magsindi ng kandila dahil baka may makakita nito. I can't take the risk especially now that I am injured.

May narinig akong ugong ng sasakyan kaya napasilip muli ako sa labas. The changers hobbled towards the two cars that passed by.

Nanlaki ang mata ko. I'm sure they're the ones who's been following their car!

Agad akong napatingin sa madilim na bahagi ng bahay. Ang pinto kung saan ako pumasok kanina. I hobbled to the back door, avoiding things that my injured leg might hit. If they're here already, I'm sure they will go through the back door since it's an easy way when they are from the gas station.

Someone knocked on the door kaya napaigtad ako sa gulat pero agad akong lumapit rito.

I know it's them. Dahil kung hindi ay dapat sinira na ng kung sino man ang pinto, hindi kakatokin.

I swung the door open and took steps backward. It revealed Phoenix's frame even in the dark.

Mabilis syang humakbang palapit sa akin at sinalubong ako ng yakap na nagpalakas ng tibok ng puso ko. He muttered something that I didn't hear before kissing my forehead.

Naiyak ako sa saya dahil sa wakas ay nandito na sila.

Inilayo nya ako sa kanya at tinignan ako mula ulo hanggang paa. Hinila nya ako patungo sa sala pero muntik akong matumba kaya agad nya akong inilalayan.

"I'm sorry." He said and I just smiled.

I'm happy now that he's here. They're all here.

Nakikita ko ang mga mukha nila kahit madilim. I saw relief in their faces. They have been through a lot at siguro ay ngayon pa lang sila nakahinga ng maluwag ngayong magkakasama na kami lahat.

"We made it!" The girl in a pony tail said while crying.

There are two girls and two boys. The two girls hugged each other as they cry.

"Aide, how are you?" Nag-aalalang tanong ni Selena sa akin na kagagaling lang sa pinto kung saan sila pumasok.

Tumabi sa kanya ang lalaking kamukha ni Phoenix ngunit mas bata. I smiled.

"I'm okay now that you are all here." Pinunasan ko ang luhang dumaloy sa pisngi ko.

Lumapit si Phoenix sa akin at yumuko sa harap ko para tignan ang paa kong hindi ko tinatapak sa sahig. Muli syang tumayo at niyakap ako.

"We won't leave you, ever again! I promise." He mumbled to my ear.

I felt the butterflies in my stomach as I bit my lower lip. His warm body made me go uneasy.

"Phoenix... I think we should stay upstairs." Lumayo si Phoenix dahil sa sinabi ko.

"I saw them. They're searching for you guys. We need to masks our scents first and better if we stay upstairs." I told them at agad namang kumilos si Selena.

"You go upstairs first. Kami na bahala dito." Ani Phoenix nang sinubukan kong tumulong.

Tinatakpan na ni Selena ang amoy namin gamit ang citrus juice kasama ang kapatid ni Phoenix. Ang iba naman sa kanila ay inutusan rin ni Selena na gawin ang ginagawa nila.