Adelaide: Today For Tomorrow

Chapter 31

Chapter 31

"Ilabas n'yo ako dito! Mga hayop kayo!"

Halos mawalan na ako ng boses sa kasisigaw. Hindi ko lubos maisip na kahit ganito na ang nangyayari sa mundo ay magagawa pa nila ito sa kapwa nila tao. Napaisip tuloy ako kung nararapat ko lang ba itong maranasan. Napapagod na ako. Pero hangga't kaya ko pa...

"Fuck!"

I was locked in a small room, it has one door and one of its wall is made of glass. Sa likod ng salamin ay naroroon sila at nanonood sa akin. May ngiti sa labi nina Carol at Vino. Halo-halo naman ang emosyon nga iba nyang tauhan.

I beg, I cried, I screamed for mercy but no one hears me.

Narinig kong bumukas ang pinto sa likod ko na s'yang nagpakalma sa akin ng kaunti pero nanlaki ang mata ko nang marinig ang pamilyar na ungol at makita kung ano ang pumasok.

I covered my mouth as my heart beats so fast, I'm scared I might not able to breathe. Hindi lang isa, kung hindi dalawang changer ang pinapasok nila sa kung nasaan ako.

Gusto ko silang pagmumurahin at sigawan ngunit wala akong panahon para roon. I just hope someone would come and miracle would happen at this moment. Because I am so tired. The two changers growled and snarled before they hobbled towards me.

Instead of panicking, I think of something that I can use. Ngunit wala akong makitang bagay sa loob ng kwartong ito. Isa lang ang naiisip ko.

Agad kong hinubad ang jacket na ipinasuot sa akin at ipinaikot ito sa magkabila kong kamay. I can't die like this.

I waited for them to come near me. Nauna ang isa sa akin at kahit hindi ko magamit ng maayos ang namamaga kong paa, pinagsamantalahan ko ang nag-iisa kong panglaban. Nakakatakot ang mga mata nito, naaagnas na rin ang katawan ng mga ito at kahit gusto kong masuka sa amoy ay hindi ko magawa.

I greeted it with the jacket and tied its head with it before I turn around and pulled, cutting its head. The other one reached me but I was able to get along with how fast my heartbeat is as I kicked the changer in a swift using my injured leg. I yelp in pain but I didn't stop even if it flew away from me because of my kick. It went back to its feet and it only turned wilder as it sees me as a challenging prey. It started running towards me but I was fast to dodge it and use my jacket to spun it around before I heard it head knock off.

Sobrang pagod na pagod ako pagkatapos nun. Hinahabol ko ang paghinga ko pero nagawa ko pang magwala sa harap ng salamin.

"Vino! Pakawalan mo ko! Hayop ka! Ahhhh!"

Kung gusto nya akong patayin, sana ay tuluyan nya nalang ako hindi 'yong ganito. I saw him laugh with Carol. Wala ng luhang lumalabas sa mga mata ko. Oo, natatakot parin ako pero pinipilit kong magmukhang matapang. Kailan pa 'to matatapos? Gusto ko ng magpahinga!

Bago pa ako makaupo sa sahig ay muli akong nakarinig ng mga ungol. Ngunit sa pagkakataong ito, tatlo na ang ipinapasok nila sa kung nasaan ako.

Una dalawa, tatlo, at dalawa ulit hanggang sa hindi ko na talaga kaya at napaluhod na ako. Awang-awa na ako sa sarili ko.

Bumukas ang pinto at narinig ko ang palakpakan mula kay Vino at Carol. Sa isip ko ay pinapatay ko na sila. Gusto ko silang sugurin pero pagod na pagod at nananakit na ang buo kong katawan. Ano pa ba ang gusto nila sa akin?

"Vino! Patayin mo nalang ako!"

"Ops! Not so fast, I'm enjoying everything you're doing. I'm actually amazed of how good you are."

Hindi ko alam pero nawalan na ako nang malay matapos kong marinig ang sinabi ni Vino sa akin.

I woke up back in the room where they brought me first. I was alone, scared, worried and pained. Dahan-dahan kong binuksan ang aking mga mata. Ako lang mag-isa.