Adelaide: Today For Tomorrow

Chapter 38

Chapter 38

I can't help not to blame myself for what happened to Miguel.

"No one knew this would happened, Aide. This is not your fault."

"We're all gonna die, Aide."

"He sacrificed himself for the greater good."

Sinubukan kong ipasok sa isip ko ang mga sinabi nina Phoenix at ng mga kasama namin pero hindi. Kung hindi ko sya sinama ay hindi mangyayari sa kanya iyon.

Wala ng luhang pumatak mula sa mga mata ko nang makita ko na ang bukana ng resort. For a second, another thought rushed in my mind.

If he didn't do it, kung hindi isinakripisyo ni Miguel ang sarili nya para sa amin, he would have done the greatest sin. He sacrificed himself, for us, for the camp. Kung hindi ko sya isinama, I won't be able to see the courage in his eyes. No one would know how brave he is. What he did, his life, ay para sa lahat ng buhay na natitira sa Camp Hawkins.

"Aide... Kamusta? Okay ka lang?" Nag-aalalang tanong ni Tanya.

She knew. The moment we entered the gate without Miguel, they found out. Pero hindi nila alam kung gaano katapang si Miguel para isakripisyo ang buhay nya para sa amin at para sa mga taong nandito.

"I am..."

I cleared my throat and gathered some courage to speak.

"Everyone..." Muntik ng manginig ang boses ko pero pinigilan ko ito. Inilibot ko ang tingin ko sa mga taong nandito, natutuwa sa mga dala namin. "Gusto ko lang sabihin na... Wala ang lahat ng 'to dito ngayon kung hindi dahil kay M-Miguel."

Sumasakit ang ulo ko sa pagpipigil ko ng mga nagbabadyang luha. Lahat sila ay nakikinig sa akin. Erin and Apollo has their heads down.

"He was a great man. He was brave to sacrificed himself. I... I hope you'll include him in your prayers tonight. May God bless his soul."

Mabilis ang mga naging hakbang ko papunta sa silid namin pagkatapos kong sabihin ang lahat ng 'yon. Tinanguan lamang ako ni Phoenix nang magkatitigan kami. He knows what I'm going through.

Mag-isa akong bumaba sa sapa para doon maligo. Mag-isa lang ako dahil lahat sila ay abala roon. I took the time to try to think positively. Kahit tapos na ay mas pinili kong maupo muna roon sa bato na nasa tabi lang ng sapa. Hinintay ko ang paglubog ng araw bago ako nagpasyang bumalik na.

"Ate..." Nag-aalalang sambit ni Hebrew.

I smiled. "Okay na ako."

Bumuga sya ng malalim na hininga bago ako niyakap.

"Buti naman kung ganun. They're sorting out the goods. Pupunta ka ba roon?" Tanong nya.

"Yep." I pushed him off me playfully. "What have you been doing around lately?"

Hebrew rolled his eyes before poking my head.

"Something you don't wanna know." He mumbled before rushing outside, grinning like an idiot.

Natatawang nanlaki ang mata ko bago ko sya hinabol.

"Hoy! Bata ka, hintayin mo 'ko!" Natatawang sigaw ko pero tumakbo na si Hebrew at iniwan ako.

Hebrew really knows how to comfort me. It would be selfish of me to pray that he choose us over his new life but really... I want him to continue living with us after this. Pero nasa kanya pa rin ang huling desisyon.

Naabutan ko sina George at Machia na nag aayos ng mga nakuha namin sa storage room. I'm glad na marami rin ang nakuha ng kanilang grupo. At nakabalik silang lahat na ligtas.