Buz kraliçesi

Bölüm 12

Bundan sonra her şeyi içimden geldiği yapacak. Kendimi kasmadan istediğimi söyleyecektim. Güzelce kalktım ve yüzümü yıkadım. Annemlerin yanına gidip onları öptüm benim bu hareketlerime şaşırmışlardı. Üstümü değiştirdim ve okula gittim.

Kapıda Azrayı gördüm. Koşarak yanına gittim ve ona sarıldım.

O da şaşırmıştı. "İrem iyi misin" dedi bana. Bende düşlerimi göstererek güldüm. "Fazlasıyla. Artık kendimi kasmamaya karar verdim. Daha relax olup hayatın tadını çıkartacağım" dedim ve gülerek bankların oraya yürürdük. Oturduk ve okula girenlere bakıyorduk. Mertte kısa süre yanımıza geldi. O da benim yeni halimi baya sevmiş gibi görünüyordu.

"Nasıl oldu bu böyle" diye sordu bana.

"Bilmiyorum. Galiba Akın sayesinde" dedim hafif utanarak.

Vay canına utanabiliyordum.

"Vay, akından beklenmedik hareketler" dedi ve güldü. "Onunla konuşacağım" dedim Azra ve Merte bakıp "ne diyeceksin" diye sordu Azra.

"Bilmiyorum o an aklıma ne gelirse. Canım ne isterse." dedim.

Mert içtiği suyu püskürttü. Azraya da bir kal geldi. Onların bu hallerine güldüm. "Ciddi misin sen" dedi en sonunda Mert. "Gayet ciddiyim" dedim. "Acaba bu Akınla konuşma işi biraz erken değil mi?" Diye sordu Azra.

"Bence geç bile kaldım." Dedim ve omzuna dokundum "merak etme, duvarlarım beni savunmasız bırakmaz" dedim ve gülümsedim.

Akın ve Rüzgar okulun bahçesinden içeri girmişlerdi sonunda. Hemen çantamı alıp yanlarına gittim. Önce Rüzgara baktım. "Selam Rüzgarcım. Akınla bişey konuşacağım kusura bakma lütfen" dedim ve en içten bir şekilde gülümsedim ona. Oda şaşırarak baktı ve ilerlemeye devam etti. Bende Akını kolundan tutup kenara çektim.

"İrem ne oluyor" diye sordu. "Değişiyorum. Sayende" dedim ve uzun uzun baktım. Baya mutluydum nedensizce. "İrem saçmalıyorsun lütfen kendine gel" dedi ve gitmeye yeltendi ama onun önünü kestim. "Akın beni dinle. O gece ben seni dinledim. Sıra sende." Dedim. Göz ucuyla bana baktı. "Lütfen" diye tekrarladım.

"Peki tamam" dedi

"Bak ben o geceden beri baya bir düşündüm. Ne yapmak istediğime karar vermek istedim. Ne olmak istediğimi bulmaya çalıştım." Dedim.

"Bunu mu buldum" dedi ve beni baştan aşağıya süzdü. Küçümser gibi. Kaşlarımı çattım ama beni susturmaya yetmeyecekti bu söyledikleri.

"Evet buldum.Ben aslında seni is..." diye bir cümleye başlamıştım ki Sinem geldi.

"Sevgilim" diye bağırarak Akının yanına gidip dudaklarına yapıştı.

Ne?

Öylece kaldım.

Bekledim.

Akının o kızı itmesini bekledim.

Yine her zamanki gibi yavşadığını sanmak istedim.

Hayır

Karşılıklı öpüşüyorlardı.

Akın karşılık veriyordu.

Gözyaşımın akacağını hissettim. Koşarak yerdeki çantamı alıp tuvalete gittim. Uzaktan beni izleyen Azra Mert hemen peşimden koştular. Ne zannetmiştim ben. Aynanın karşısına geçtim ve güzel beyaz tenli yüzüme baktım. Sonrada alaşağı olmuş duvarlarıma. Beni savunmasız bırakmışlardır. Beni bırakmışlardı. Akın beni bırakmıştı. En çok da onun için yıkılmıştı bu duvarlar. Ama artık bir değeri yoktu. Duvarlarımın aslında benim için artık bir ihtiyaç olduğunu fark ettim ve onlar yokken bu kötü dünyada çok üzülecektim. Bunu öngörememiştim ama şimdi çok daha güçlenecektim. Bu olaya üzülmeyecek. Duvarlarımı daha da sertleştirecektim. Bu 1-2 saatlik saçmalığı unutup önüme bakacaktım. Duvarlarıma sarılacak. İçinde üşümeye devam edecektim. Ben bunu hak etmiyordum. Ben üzülmeyi hak etmeyen biri olarak bunu kendime yapmayacaktım. Sadece kendi için yaşan biri olarak aşık olmak da çok saçmaydı. Tabi ki aşık değildim Akına, sadece kafam karışıktı ve bir meşale bulmaya ihtiyacım vardı. Akının artık bir değeri yoktu. Hiç olmamıştı. Ondan da bir açıklama beklemeyecektim. Onun üzerinde bir hakkım yoktu. Hiç bir şeyimdi. Canımın istediğini yapacağım derken kalbimi kırıp parçalayamazdım. Bunu kendime yapamazdım. Kendimi sırf mutlu olabilme uğruna üzemezdim. Duvarlarım ve soğuk davranışlarım cesaretsizliğimin göstergesiydi. Korkak biriydim. Üzülmekten korkan birisi. Dünyayla iç içe olmaya cesaret edemeyen biriydim. Yaptığım sadece kendimi korumaktı. Her şeyden. Herkesten.

İremin kafası karışık olduğu için böyle ani karar değişiklikleri olabiliyor hayatında. Akının yaptığı hakkında ne düşüyorsunuz?