Şaşkınlıkla bir Orhan'a bir Korkmaz beye bakıp duruyordum. Bir bu eksikti!
"Ne oluyor burada?" Dedi Korkmaz bey tehlikeli bir ses tonuyla elinin körü oluyor kız elden gidiyor. Keser misin sesini iç ses!
"Bu adamın ne işi var burada?" Diye davam etti. Korkmaz beyin suratına bön bön bakıyordum. Başka zaman olsa, çemkirirdim belki ama şuan pek iyi durumda değildim. Kızlar merakla ve sessizliklerini bozmadan izliyor, olacaklar için endişe ediyorlardı.
Orhan hâlâ diz çökük halde bakışlarını yere sabitlemiş çıtını çıkarmıyordu ta ki Korkmaz beyin son sorusuna kadar...
Orhan aniden hamle yapıp ayağa kalktı ve Korkmaz beyin üzerine yürümeye kalkıştı. Korkmaz bey de bu harekete karşılık, Orhan'ın üzerine yürümeye başladı. Aralarındaki mesafe kapanmadan Orhan'ın koluna yapıştım. Alev alan gözlerini bana çevirdiğinde, resmen bırakmam için bana yalvarıyordu. Kızlar da Korkmaz beye yetişip onu sakinleştirmeye çalışıyorlar kollarını tutup zaptetmeye çalışıyorlardı.
"Ayşe bırak beni!" Orhan sitem edip elimden kurtulmaya çalışırken
"Yediğin dayak az geldi galiba." Dedi Korkmaz bey onu tahrik etmeye çalışıyordu.
"İkiniz de kesin, Korkmaz bey gidin buradan! Yüzünüzü dahi görmek istemiyorum." Korkmaz bey affalladı, bir an bakışlarının solduğunu hissettim. Orhana kaydı bakışlarım, yüzünde zafer gülümsemesi vardı.
"Seni affediyorum Orhan, Şimdi git sonra konuşacağız." Kız hep bir ağızdan "NE!" Diye bağırırken, Korkmaz beyin yüz ifadesini deli gibi merak ediyordum. Orhan'ın Gözlerinin içindeki parlaklık tarif edilemezdi. Yumruk yaptığı elini açıp avucunda duran yüzüğü aldım ve tebessüm ettim. Boynuzların arşa erişecek hâlâ sono offodoyorom orhon sen akıllanmazsın mal Orhan beni aldatmadı iç ses, yeter insanlar yetmiyor bir de senle uğraşıyorum. İç sesimle yaptığım kavga eşliğinde, kendime ben bile şaşırırken, kolumu sert bir el kavradı ve beni çekiştirmeye başladı.
"Korkmaz bey kendinize gelin!" Dedi Pelin Korkmaz beyin avucundaki koluma bakıyordum. Orhan şoka girmişti.
" Korkmaz Bey bu ne hadsizlik!" Aniden durduğu için neredeyse ona yapışıyordum.
" Susuyorsun ve benimle geliyorsun Ayşe!" Ona ters ters baktıktan sora başımı çevirip kızlara kaş göz işareti yaptım Orhan'ı zaptetsinler diye onlarda onaylamış, kızgın bir boğaya dönen Orhan'a hamle yapmışlardı.
Korkmaz bey tekrardan koluma yapışıp beni çekiştire çekiştire dışarı çıkardı. Kapıyı sertçe kapattı ve sonunda durduk. Elindeki kolumu kurtarıp yüzüne tokat attım; Bunu çoktan haketmişti. Eli yanağına gitti ve gözlerimin içine baktı.
"Hangi yüzle buraya geldin!' Gözlerini kapattı derin bir nefes alıp verdi. Açtığında Şirkette işleriyle muhattap olurken ki ciddi adamla karşılaştım.
"Ayşe neden sevgiliymişiz de sana ihanet etmişim gibi davranıyorsun?" Dona kaldım ve bakışlarımdaki şaskınlığı saklayamadım. Doğru söylüyordu, ne diyebilirdim ki? Kıskandım desene seni duymuyorum artık iç ses bu defa ben kendimi aldıracağım Korkmaz bey yerine Orhan kokuşmuşuna gidilir mi! Başladı yine ah bir sus!
"Bakma yüzüme aval aval bana cevap ver."
Aramızdaki mesafeyi kapattı ve iyice yaklaştı.
" Tabi ki sevmiyorum seni bunu nereden çıkardın. " sıçtı cafer bez getir kurduğum cümle sonrası Korkmaz beyin ciddiyeti yok oldu ve gülmeye başladı.
"Ayşe ben sana beni sevip sevmediği sormadım." Utancımdan yerin dibine girsem yeriydi ellerime uzandı ve tuttu başını başıma dayadı. Kalbim nerdeyse depara kalkışmıştı gözlerimi kıstım ve yutkundum.
"Özür dilerim Ayşe..."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ACEMİ ASİSTAN (Sakarlar Kraliçesi)
ChickLitSakarlıklarıyla bezdiren bir kadın... Öfkeli ve bir o kadar anlayışlı bir adam... Klişelere kafa tutan patron ve asistanın hikayesi. '' Asistan neyi bekliyorsun.'' '' Özür dilerim hemen geliyorum efendim.'' Arkasından koştum. O önde ben arkasında il...
