Dark love

5

Pov Yasmine:

Met moeite open ik mijn ogen en bevind ik me op de achterbank.

Ik zucht en wrijf even over mijn ogen.

Klootzak. Ik haat hem.
Waar is hij eigenlijk?

Niet lang daarna opent hij de deur en neemt hij vooraan plaats.

"Hier drink, je was flauwgevallen" zegt hij enkel en geeft me een flesje water.

"Hé, waardoor zou dat komen?" Zeg ik rollend met mijn ogen.

Ik pak het aan en kijk of het niet eerder open was gemaakt, wanneer dat niet het gaval is begin ik met drinken.

Hij zucht en kijkt voor zich uit.

Weetje, ik ben hier echt helemaal klaar mee. Voor wat moet ik bang zijn? Fuck hem.

Ik doe het flesje dicht en kijk hem aan via de spiegel.

"Breng me terug" zeg ik enkel en kijk hem met een lege blik aan.

Hij draait zich om en begint spottend te lachen.

"Jij, jij hebt hier niks te willen meisje"

Ik grijns kort en kijk hem weer aan.

"Voor wat heb je me dan ontvoerd? Ik ken jou niet. Dus laat me met rust. Je geeft me hoofdpijn wollah!" Sis ik boos.

Tfoe ik moet geen emotie tonen, als ik wil dat dit werkt.

Hij zucht en kijkt me aan.

"Wat je ook van plan bent, doe het niet. En geloof me, dat is alleen beter voor jou" grijnst hij en doet de deuren op slot.

Ik zucht en doe mijn gordel om.
Het plan valt weg. No way dat ik hier uit kan ontsnappen.

"Je snapt echt niet hoe killend dit is voor mij he" zeg ik zacht en voel de tranen al opkomen, maar hou ze in. Ik hoop dat hij het niet heeft gemerkt.

"Voor nu moet je even geduld hebben, alles gaat op z'n plaats vallen, geduld" zegt hij weer zonder mij aan te kijken en start de auto, voor de honderdste keer deze dag.

Ik rol met mijn ogen en kijk uit het raam.

Ik mis mijn oude leventje. Ik woonde alleen, verdiende goed en had een leuk leventje. Mijn ouders?

Die zijn 10 jaar geleden overleden.

12 was ik toen, wat mij nu 22 maakt.

In die tijd was ik er kapot van, ondanks ze me zowat elke dag mishandelde, hield ik met heel mijn hart van ze.

Broers of zussen had ik niet, ik was de enigste.

Ik woonde na het overlijden van mijn ouders bij mijn tante.

Daar had ik het ook moeilijk, mijn nicht en neven praatte niet eens tegen mij. Ik werd alleen geroepen voor bijvoorbeeld het eten.

Na alle moeilijke jaren, na alle tranen en na alle pijn, was ik eindelijk weer gelukkig en stond ik op mijn eigen benen. Alles had ik op een rijtje.

En nu? Alles is weg. Mijn hoop begint weer te dalen, maar denk dan aan die jaren.

Het waren zware tijden, ik ben sterker geworden nu en kan het aan. Niet nu opgeven yasmine, al word alles weggenomen.

Alles komt goed

Ik haal diep adem en neem nog een slok.

"Alles gaat op z'n plaats vallen, geduld"

Geduld.

Leunend tegen het raam kijk ik naar het leven buiten.

Op dit soort momenten ben ik liever binnen, in mijn bed. Maar in plaats daarvan ben ik met deze klootzak.

Ik schud de gedachtes van me af en kijk naar zijn haar.

Opscheertje en golvend haar, een beetje aan de krullende kant.

Wat zou ik er graag met mijn handen over heen willen gaan-

Oke klaar dit stopt. Nu meteen.

Ik zucht en wend mijn blik af.

Pov Younes:

"Ze is wat?!" Schreeuw ik woedend en sta op, waardoor de stoel waar ik op zat met een klap op de grond valt.

"Jullie" zeg ik nu kalm en wijs naar een paar van mijn jongens.

"Gaan haar vinden, boeit me geen ene flikker of ze aan de andere kant van de wereld zit, je gaat haar vinden" zeg ik en bal mijn vuisten.

"Dan brengen jullie haar hier" vervolg ik mijn bevel. Met haar en die zemmer zal ik nog afrekenen.

Ik klem mijn kaken op elkaar en wijs ze de deur.

Ze knikken en lopen meteen weg.

Beter ook.

Ik pak mijn stoel op van de grond en neem plaats.

Wrijvend over mijn gezicht gaat mijn hand agressief door al mijn zakken.

Fuck.

Nu ook nog geen sigaret bij me.

Ik heb nu echt wat nodig.

Agressief gris ik mijn jas van de kapstok en loop met grote passen mijn kantoor uit.

Al het personeel negerend loop ik naar mijn auto, waarna ik vervolgens naar de lounge rijd.

"Yoo younes komt eindelijk is weer opdagen heurr" hoor ik meteen wanneer ik naar binnen loop. Duidelijk dronken.

Ik loop naar een paar matties en groet ze snel.

"Ey bro heb je wat sterks? Heb nu echt wat nodig" vraag ik gefrustreerd aan Amir.

Ik hoor ze lachen.

"Rustig man, begin te praten" zegt hij lachend.

"Niet nu wollah ik begin parra te worden" geïrriteerd pak ik een joint aan die me word gegeven uit een hoek.

Na een diepe hijs te hebben genomen voel ik mezelf ontspannen en adem diep in en uit.

Hele dag niks gebruikt, te veel voor mij.

Wollah Yasmine-

Nee stop, nu even geen tijd hiervoor. Daarna reken ik met haar af.

Ze gaat zien. Kanker slet.

Na een uur lang veel joints achter elkaar te hebben gerookt en wat naar dansende vrouwen gekeken, besluit ik maar weer naar huis te gaan.

Ik zeg de groep- die inmiddels veel groter is geworden- gedag en loop al wankelend naar de auto.

Ik ben kanker stoned.

-

💕