Dark love

10

Pov Younes:

"Baas! Baas!" Vermoeid open ik mijn ogen.

Mijn hoofd draait rondjes en om mijn buik zit verband. Wat?

Dan komt alles weer in me op. Yasmine! Wollah zij gaat zien. Ze heeft zojuist haar graf gegraven. Ik grijns bij de gedachte en focus me dan weer op waar ik me in verkeer.

Een van mijn jongens, yassine, zit hier blijkbaar ook. Terwijl ik mijn handen los probeer te rukken, voel ik een diepe snee in mijn hand. "Fuck!" Sis ik en probeer los te komen op een andere manier.

De deur vliegt open en samir loopt naar binnen.

"Long time no see bradda" grijns ik als ik terug denk aan de tijd met yasmine.

Zijn gezicht staat emotieloos.

Hij loopt dichterbij en brengt zijn hand naar mijn buik, precies bij mijn wond.

Ik kijk hem waarschuwend aan, maar hij stoot gelijk met zijn hand recht in mijn wond.

Ik schreeuw het uit en kijk hem duizelig aan. "Val. dood." Sist hij in mijn gezicht en veegt zijn hand af aan een doekje.

Vaag hoor ik hoe hij yassine meeneemt.

Ik slik en probeer te bewegen, maar de stoel lijkt vast te zitten aan de grond.

"Yasmine, op mijn moeder dat ik je ga vinden, en ik verzeker je, dat ik niets meer van je over houd!" Sis ik, waarna alles zwart voor mijn ogen word.

Pov Yasmine:

"Ze heeft wel lijpe body hoor" hoor ik een van de jongens zeggen. Ik loop meteen weer terug naar 'mijn' kamer.

"Walgelijk" sis ik en doe de deur op slot.

"Je hoorde Anouar, of niet?! Ewa opdonderen dan!" Hoor ik Mo schreeuwen.

Even grinnik ik. Debielen dat ze zijn.

Ik zucht en ga op bed zitten. Ik ben hier nu al een week. En samir is nog steeds niet terug. Stel hij laat me hier voor altijd?

Ik wil hier echt niet blijven. Misschien moet ik baan gaan zoeken, en als ik dan geld genoeg heb, kan ik een huisje huren.

Meteen pak ik de laptop. Maar bedenk me meteen.

Ik open de deur en kijk even om me heen.
Wanneer ik niks hoor klop ik aan bij de kamer naast me. Dat is de kamer van Mo.

"Binnen" hoor ik en zachtjes open ik de deur.

"Ehm, ik wou je wat vragen" zeg ik en glimlach kleintjes.

"Tuurlijk, kom binnen" hij staat op van het bed en ik sluit de deur.

"Oke, dus ik zat te denken om een baantje te nemen, dan kan ik genoeg verdienen om een huis te huren" zeg ik en hij opent zijn mond om iets te zeggen maar ik onderbreek hem.

"Ik weet het, younes enzo, maar ik heb me al een keer verdedigd tegen hem, dat kan ik toch nog een keer doen?" Zeg ik en kijk hem vragend aan.

Hij zucht even.

"Jij wilt niet weten wat Younes gaat doen als hij jou tegen komt, geloof me je gaat er echt niet makkelijk vanaf komen, ookal is hij gevangen bij samir, hij heeft zijn mannen al eerder aangegeven dat ze alles over jou te weten moeten komen om vervolgens je te ontvoeren, wat bijna gelukt was"

Ik zucht en kijk naar de grond.

"Maar-" en meteen wuift hij zijn zin weg.

Meteen kijk ik hem aan.

"Maar wat? Maak af alsjeblieft" met smekende ogen kijk ik hem aan.

"Ik kan je wel volgen, naar werk enzo, en dan samen met je naar huis gaan. En tegen de tijd dat je een huis kan huren is samir denk ik wel terug, dat hoop ik te minste" het laatste mompelt hij.

"Dankje dankje!" Roep ik blij en knuffel hem.

Hij kucht even en ik laat hem snel los.

"Sorry, eh ik ga maar weer" met rode wangen loop ik snel de kamer uit.

Wanneer ik in de gang sta zucht ik en wrijf ik over mijn gezicht. Wat doe je nu weer yasmine!

Hoofdschuddend loop ik naar mijn kamer en doe de deur op slot.

Is het raar als ik zeg dat ik samir mis?

Met grote ogen kijk ik voor me uit.

Ik heb er nooit bij stilgestaan, dat samir mijn eerste kus was..

Mijn hand verplaatst zich naar mijn gezicht en met een klap lig ik op het bed.

Er gebeurd teveel in een té korte tijd.

Samir, waar ben je?

Ik zucht en open de gordijnen, waarna ik plaats neem op de vensterbank.

Kijkend naar buiten denk ik na.

Zonder het te hebben gemerkt vloeien de tranen over mijn wangen.

Ik mis hem, zo erg, maar toch denk ik niet dat het door deze dagen komt. Hij had me al verteld dat we bijna iets hadden, dus misschien sinds onze laatste contact.

Was dat überhaupt wel mijn eerste kus?

Ik schud mijn hoofd. Zoals ik al zei, teveel.

Pov Samir:

Vermoeid werk ik een glas water naar binnen.

Ik moet toegeven, ik mis haar.

Younes, hij heeft alles verpest. Als hij nou met zijn eigen shit bezig was, waren we nu allang al verloofd, misschien zelfs getrouwd.

Toch blijft er iets aan me knagen, ik had gezworen haar niet te kussen voor we getrouwd waren, en zie hier, heb het toch gedaan.

Ik knijp mijn ogen even samen en kijk naar de tijd.

Zal ik naar haar toe gaan? Aarzelend kijk ik naar mijn telefoon.
Ik laat een zucht horen.

Ik ga gewoon.

-

Ik wou dit deeltje eigenlijk gister plaatsen, maar de wifi lag eruit. Enjoyyy💕