Dark love

14

Pov Yasmine:

"Ik moet deze even nemen" zegt hij als zijn telefoon afgaat en staat op.

Ik trek een wenkbrauw op. Waarom loopt hij weg?

Na een tijdje komt hij terug en zijn gezichtsuitdrukking staat gestresst.

"Wie was het? Wat is er?" Vraag ik bezorgd.

"Younes, ik heb ook gelijk de tickets geboekt, we gaan zo" zegt hij en kijkt steeds op zijn telefoon.

Ik slik en knik. "Ik ga even koffers inpakken, hoelang blijven we weg?" Vraag ik en sta op.

"Ik weet niet, we moeten snel gaan" zegt hij kortaf en snel loop ik naar boven.

Wanneer ik snel wat in mijn koffer heb gepropt gaat de deur van mijn slaapkamer langzaam open.

"Samir?" Zeg ik zacht en loop naar de deur. Uit het niets gaat de deur open en komt er een man tevoorschijn.

Mijn hart klopt in mijn keel en snel loop ik naar achteren als ik zie dat hij stappen naar voren neemt. Hij houdt zijn vinger voor zijn mond en kijkt me dreigend aan.

"Yasmine! Ben je al klaar?" Hoor ik samir beneden roepen. Ik slik en hou mijn ogen strak op de man gericht.

"Je houdt je mond, begrepen?" Zegt de man en kijkt me waarschuwend aan.

Ik knik en probeer mijn ademhaling onder controle te houden.

Wanneer hij voor me staat grijpt hij me vast en duwt me richting het raam. Hij legt een brief op het bureau en opent het raam.

"W- wacht, wat staat er in de brief?" Vraag ik en probeer me om te draaien. "Lopen!" Sist hij in mijn oor waarna ik rillingen over mijn rug krijg.

Oke yasmine, kom in actie. Je hebt het eerder gedaan, dan kun je het nu ook.

Ik haal diep adem en draai zijn arm uit het niets om waarna ik hem een trap in zijn ballen geef. Kreunend valt hij neer op de grond en snel pak ik de brief op waarna ik naar beneden probeer te rennen.

"sam!-" schreeuw ik maar word meteen onderbroken door zijn hand die hij voor mijn mond plaatst.

"Yasmine?" Hoor ik hem fluisteren en meteen hoor ik hoe hij iets uit een lade pakt. Dit keer draai ik me weer om en geef ik hem een knietje in zijn buik, waarna ik ook meteen een trap in zijn ballen geef.

"Samir!" Gil ik hard en hoor hem meteen de trap op stormen.

Meteen word ik vastgepakt door 2 andere mannen en sleuren ze me mee.

Wanneer samir voor me staat houd een van de mannen een pistool tegen mijn slaap aan. Met grote ogen kijk ik samir aan en probeer me nog los te rukken.

Samir richt opeens ook een pistool hun richting op. "Laat haar los, nu" zegt hij kalm, maar je hoorde de woede.

"Younes zal blij zijn met jullie beiden" hoor ik een man naast me zeggen en meteen grijpt er een andere man samir vast.
Met moeite probeert hij los te komen, maar dat gaat moeilijk, aangezien hij gewond is.

hij krijgt een stoot tegen zijn wond aan en zijn shirt kleurt langzaamaan rood.

Kreunend van de pijn valt hij bijna op de grond.

"Nee! Samir!" Schreeuw ik en meteen word ik meegesleurd.

Tranen vloeien over mijn wangen en met moeite probeer ik me nog om te draaien. Vaag zie ik hoe hij word vastgepakt en schrik als ik zie dat zijn ogen gesloten zijn. Tranen wellen op in mijn ogen en huilend probeer ik me nog los te rukken.

"Alsjeblieft! Laat hem! Neem mij mee maar doe hem niks aan! Younes wilt mij toch!" Schreeuw ik en ruk mijn armen los. Meteen wil ik weg rennen, maar word over de schouder van een van de mannen gegooid.

"Laat me los! Klootzak!" Schreeuw ik en trappel hevig met mijn benen.

Meteen ben ik stil als ik de pistool op mijn onderbuik voel. snikkend schud ik mijn hoofd. "Alsjeblieft.." zeg ik zacht.

Ik krijg een doekje tegen mijn neus aangedrukt en dat is het moment dat ik wegval.

Pov Younes:

"Baas! Ze zijn er, en samir is er ook" hoor ik een van mijn jongens zeggen. Grijnzend sta ik op van mijn stoel en druk ik mijn sigaret uit.

"Goed, breng ze naar de kelder" beveel ik hem en hij knikt, waarna hij al snel mijn kantoor verlaat.

Ik loop weer terug naar mijn bureau en pak de telefoon op.

"Zorg dat niemand me stoort het komende uur" zeg ik kortaf en hang weer op.

Tijd om eens een bezoekje te brengen aan samir en yasmine.
Ik grijns bij de gedachte en loop mijn kantoor uit.

Pov Yasmine:

Ik open mijn ogen wanneer ik voel dat ik vastgebonden word.

Verbaasd kijk ik om me heen en meteen herinner ik me weer wat er was gebeurd. De man die me vastbond loopt weer weg.

"Samir!" Roep ik meteen en probeer me los te rukken. "Ik ben hier, rustig" hoor ik hem zacht zeggen. Ik kijk naast me en zie hem ook vastgebonden op een stoel zitten.

Mijn ademhaling versnelt en ik heb er al snel geen controle meer over.

"Yasmine! Haal diep adem, niet bang zijn, we komen er uit" hoor ik hem zeggen.

"H- hoe is het met je wond?" Vraag ik en probeer mijn ademhaling onder controle te houden door mijn been op en neer te bewegen.

"Het gaat goed, nergens om je zorgen over te maken, geduld, weetje nog?" Hoor ik hem weer. Ik glimlach kleintjes en knik.

"Je ademt weer normaal, goedzo" zegt hij en kijkt me aan. Met zijn handen probeert hij los te komen. Precies op dat moment gaat de deur open en schijnt er fel licht naar binnen.

Met een grijns komt Younes binnen en meteen versnelt mijn hartslag.

Wat gaat hij ons aandoen?