I Love You, Sir (Professor Series 1)

49

Chapter 49

Tulala lang ako habang nakatitig sa ceiling ng kwarto ko, hindi ko alam ang mangyayari bukas.....Aalis na sya.

Napaiyak ako ulet, habang iniisip ang sakit sa mga mata nya. I-i just can't s-say it.

Why it's not easy to say I Love You?

Napailing nalang ako at pinunasan ang mga luha ko, siguro naiirita na saakin si Jessie sa kabilang kwarto dahil sa iyak ko. Buti nalang ay hindi nya pako pinupuntahan sa kwarto ko at para magreklamo.

Umiyak lang ako nang umiyak habang iniisip ang mga masasayang memories namin noon, ang s-sakit lang kasi dahil sa isang pagkakamaling nangyari ay doon kami nasira.

"S-stop crying Zara! It will n-never h-help you!" Inis kong sabi at mariin na pinunasan ang mga luha ko, but I failed, because it's still coming out and I can't stop it.

Napalingon ako sa pintuan kong biglang lumabas, nanlaki ang mata ko nang makita na si Jessie ito na nakakunot ang noong nakatingin saakin.

"What happened? Why are you crying?" Nag-aalalang tanong nya saakin at nilapitan kaagad ako at niyakap.

Lalo akong napaiyak at sumandal sa dibdib nya. "Shh, stop crying" pag-aalo nya saakin at hinihimas ang likod ko.

"I-i can't say that I l-love h-him too, Jessie....w-why I-i c-can't?" Tanong ko at humagulgol. Naramdaman ko namang natigilan si Jessie at nilayo ako sa katawan nya at tinignan ako.

"What do you mean?" Nagtataka nyang tanong. I shook my head and didn't answer him. "Answer me Zara" inis nyang sabi at nag-aalalang tinignan ako.

"I-it's T-timothy...." I said and look at him, with bloodshot eyes.

He gasped and look at me not expecting that. "Omyghad Zara! Mahal mo pa rin siya?!" Gulat nyang sabi at niyugyog ako.

Napayuko ako at tumango.

Narinig ko ang pagsinghap nito ulet, kaya nag-angat ako ng tingin.

"Zara, I thought you've moved on?" That's what I thought too...

"Akala ko din" mahinang bulong ko at napatawa. "A-akala ko sa nakalipas na anim na taon.....o-okay na a-akong wala sya, pero bakit pa kasi siya bumalik? Hindi ko alam ang i-isasagot ko s-sakanya.....pero h-hindi yun ang pinoproblema ko Jessie" sabi ko at tumingin sakanya.

Napakunot-noo naman siya "Ano yun?" Tanong nya, napangiti nalang ako ng mapait at umiyak. I just can't stop crying!

"He w-will l-leave tomorrow....10 am" mahinang sabi ko, nagulat naman sya at napatayo.

"Zara, may photoshoot ka bukas! At importante yun! You know that right?" Sabi nito, kaya napatango ako.

Hindi ko alam kung anong gagawin ko.

I look at him pleadingly. "Please Jessie....h-help me, I don't k-know w-what to d-do" nahihirapang sabi ko at tumayo din.

He sighed and walk to me. He hugged me and carefully remove from the hug, then hold my cheeks and look at me intently.

"Follow your heart, Zara....I know that your hurt from what he did to you but, it's from the past and you knew that it's a lie....It's all lie" Sabi nito at napatango ako.

He's right.....

Napatawa nalang ako at pinalo ang balikat nya kaya napa-aray sya.

"Aray ko Zara ah" maarteng sabi nya kaya natawa ulit ako. "Parang hindi ka bakla, Jessie kanina" sabi ko kaya sumeryoso sya ulit.

"Alam mo naman na handa akong magpakalalaki sainyong mga kaibigan ko lalo kana Zara, ikaw din ang nandoon saakin noong nahihirapan ako kaya tandaan mong nandito lang ako palagi sayo huh?" He said and hug me again.

I smiled.....yeah, that's why I'm thankful to you Jessie.

Nagising ako dahil sa pagyugyog ni Jessie saakin. "Bakla, andito si papi Stanley! At ihahatid ka daw sa photoshoot" sabi nito kaya agad akong napabangon at napatingin sa orasan ko sa kwarto.

Agad nanlaki ang mga mata ko nang makita na 7am na! Omyghad 10 am ang alis ni Timothy.

Agad akong tumayo at pumasok sa bathroom para maligo at mag-ayos ng sarili. Natapos akong naligo at nagbihis kaagad nagjumpsuit nalang ako para madali at lumabas na ng kwarto.

Naabutan ko naman sila Stanley at Jessie na nagtatawanan. Napatingin naman saakin si Stanley at ningitian ako, hindi ko sya magawang ngitian dahil ang nasa utak kolang ay si Timothy.

Agad akong pumunta ng pinto at bubuksan na sana iyon nang may pumigil sa braso ko. Paglingon ko ay si Stanley na nagtatakang nakatingin sa mga kamay ko na nakahawak sa doorknob ng pinto at handa nang umalis.

"Where are you going?" Tanong nya, tumingin ako sakanya "Pleasee, I need to go somewhere" I said and remove his hands. Pero humigpit pa ito lalo kana nainis ako.

"Please....Stanley I'm in a hurry right now" sabi ko at napatingin sa watch ko. Omyghad it's 9am and I have 1 hour to go to the airport!

Pilit ko parang inaalis ang kamay nya saakin, "Stop, I'm coming with you" sabi nya kaya nanlaki ang mga mata ko.

"No! I can handle it myself" I said and open the door and walk faster.

Narinig ko ang pagtawag ni Stanley pero hindi kona pinansin at tumakbo na papunta sa elevator. Nakapasok nako sa elevator at agad pinundot ang ground floor. Pasarado na sana ang elevator nang may kamay ang nagpatigil doon kaya inis akong nilingon ito.

Nakita ko namang si Stanley ito at agad agad pumasok sa loob at tinignan ako nang masama, napaiwas nalang ako ng tingin at tumingin sa harapan.

"I'm coming with you" he said, I sighed and just nodded.

"Bahala ka" sabi ko

Paglabas sa elevator ay agad akong tumakbo papunta sa parking lot, papasok na sana ako sa kotse ko nang pigilan ulit ni Stanley ang braso ko.

Nilingon ko sya at pinindot nya ang car keys nya, tumunog naman ang sasakyan nya na nasa tabi lang ng sasakyan ko. Hinila nya ako papasok doon at dahan-dahan na pinaupo sa passenger seat, umikot naman sya para pumasok sa driver seat.

Agad nyang pinaandar ang sasakyan, kaya naman at napalingon ulit ako sa watch ko. It's fucking 9:20am! Shit! I think I'm gonna be late.

"Please, drive to the airport Stanley and make it faster!" Desperado kong sabi at tumingin kay Stanley, napatango naman sya kaya napasandal nalang ako sa upuan at hinilot ang sintido ko.

"I know that your gonna stop Timothy from leaving" napatingin naman ako kay Stanley na walang emosyon na nagmamaneho.

Hindi ako sumagot kaya nagsalita siya ulit. "And I know that you still love him...." he said, hindi ko alam kung tama ba ang nabasa ko sa mga mata dahil agad din itong nawala.

Napabuntong-hininga sya at nilingon ako saglit at ngumiti nang mapait.

"I know that it's not the perfect time to say this, but I still love you Zara...." he said that made me shock.

H-he confessed again....the first time that he confessed is when after our graduation. He said that he love me but he said too that he knew that I didn't so he accepted it and willing to wait. But look at what's happening now.

He's still waiting......

Magsasalita na sana ako nang patigilin nya ako. "Don't need to feel pity....I chose to love you Zara so, it's not your fault if I loved you" he said and smiled painfully at me.

Ningitian ko sya at hinawakan ang kamay nya. Natawa naman sya at tinanggal ito at nagfocus ulit sa pagdridrive.

Kaya naman sumandal nalang ulit ako sa upuan at tinignan sya. Lumingon naman sya saakin ulit at ningitian ako....This time it's a genuine smile that full of love.

"Just please remember that always be happy and I'll be happy too" sabi ni Stanley kaya napangiti ako.

I know....and this time I promised to be happy with the man who I truly love.

~~~

:)

ᴋᴀsᴜᴍɪ ᴡʀɪᴛᴇs