"ហ្ហឹម..លោក?" ថេយ៉ុងស្រាប់តែបើកភ្នែកធំៗតែម្តងនៅពេលដែលជុងហ្គុក អោនមកបឺតជញ្ជាក់មាត់នាងបែបនេះភ្លាមៗនោះ។ ស្នាមថើបមួយនឹងធ្វើឲ្យជុងហ្គុកកាន់តែឈ្លក់វង្វេងជាខ្លាំងមិនអាចដកមាត់ចេញ មកវិញបាននោះឡើង នាយក៏ចេះតែរុកអណ្តាតដ៏ស្ទាត់ជំនាញរបស់នាយចូលទៅក្នុងក្រអូបមាត់រាងតូចជារឿយៗ ដៃមិនទំនេររបស់ជុងហ្គុកក៏ស៊កទៅអង្អែលភ្លៅរបស់រាងតូចព្រមទាំងច្របាច់ដើមភ្លៅនាងតិចៗផងដែរ។
" ហ្ហឹម..បាន..បានហើយលោក ចន !" ដោយរៀងពិបាកក្នុងការដង្ហើមថេយ៉ុងក៏សម្រេចចិត្តរុញជុងហ្គុកចេញពីខ្លួនរបស់នាងតែម្តង។ មុននឹងបន្ធូរអារម្មណ៍របស់នាងឲ្យបានធូរបន្តិច។
"អឺ..គឺខ្ញុំសទោសផងមុននេះគឺ ខ្ញុំ.." ជុងហ្គុក នាយព្យាយាមទប់អារម្មណ៍រួចនិយាយពាក្យថាសុំទោសទៅកាន់រាងតូច ដោយទឹកមុខស្ងៀមស្ងាត់បំផុត។
"មិនអីទេវាគ្រាន់តែកើតឡើង ដោយមិនបានព្រៀងប៉ុណ្ណោះ ! ចឹងលាង របួសរួចហើយត្រូវទេ?" ជុងហ្គុកមិនទាន់ទាំងនិយាយកាត់ផងថេយ៉ុងនាងក៏និយាយកាត់មុន។ រួចក៏សួរទៅកាន់នាយបន្ត
"បាទរួចហើយ !" ជុងហ្គុកបានឆ្លើយតបថេយ៉ុងរួចនាយក៏ងើបចេញពីលើសាឡុង មុននឹងកាន់យកប្រអប់ថ្នាំយកទៅទុកក្នុងទូរយ៉ាងរៀបរយផងដែរ។
"ចឹង តើពួកយើងអាចទៅផ្ទះបានហើយមែនទេ ?" ថេយ៉ុងក៏ចាប់ផ្តើមសួរទៅកាន់ជុងហ្គុកដែលកំពុងដើរមករកខ្លួនវិញ។
"នេះម៉ោងក៏ជិត12ហើយ បើអ្នកនាងថេយ៍ចង់ត្រឡប់ទៅវិញខ្ញុំនឹងជូនទៅ តែបើចង់សម្រាកនៅទីនេះខ្ញុំក៏មិនថាអ្វីនោះដែរ" ជុងហ្គុកនិយាយព្រមទាំងភ្នែកទាំងគួររបស់នាយសម្លឹងទៅមើលនាឡិកា ក៏ឃើញថាមួយជិត១២ទៅហើយទើបជាប្រាប់ទៅថេយ៉ុង។
"គិត ចឹងចោះ ! ថេយ៍ គេងនៅលើពូកក្នុងបន្ទប់របស់ខ្ញុំទៅ ទុកឲ្យខ្ញុំគេងនៅលើសាឡុងត្រង់នឹងក៏បាន ចាំព្រឹកឡើងខ្ញុំនឹងជូនអ្នកនាងត្រឡប់ទៅវិញ តែបើមិនទុកចិត្តខ្ញុំទេ ចាំខ្ញុំទៅយកខ្សែមកចងដៃចងជើងខ្លួនឯងក៏បានដែលណាឲ្យតែថេយ៉ុងសប្បាយចិត្ត !" ជុងហ្គុកនិយាយទៅកាន់រាងតូច យ៉ាងបែកអូហូស្ទឹង។ ពេលស្តាប់ប្រយោគចុងក្រោយនេះចប់ថេយ៉ុងក៏ស្រាប់តែអស់សំណ្តើចនឹង កាយវិការរបស់អ្នកកំលោះ នេះនាយគិតថាថេយ៉ុងខ្លាចនាយដ៏ថ្នាក់នឹងឬ?
YOU ARE READING
រឿង Model កំពូលស្នេហ៍(ចប់)
AdventureJk:តើប៉ារបស់ពួកក្មួយឈ្មោះអ្វីដែរក្មេងតូច? J'h:ពួកខ្ញុំគ្មានប៉ានោះទេព្រោះប៉ារបស់ពួកយើងឃើញស្រីក្រៅល្អជាងប្រពន្ធកូនរបស់គេ T'E: បងប្រុសមិចក៏បងនិយាយបែបនេះ?
